Herkes bir şeylerden korkar, bazıları için bu kendi vicdanları olur. Vicdan en ağırıdır!
Herkes bir şeylerden korkar, bazıları için bu kendi vicdanları olur. Vicdan en ağırıdır!
'Bu çantaya verilecek parayla beş öğrencinin aylık yol masrafı çıkar' gibi hesaplar sürekli kafamızdadır.
Biz de isterdik keyfimize bakalım... Ama Allah bizi böyle yaratmış!
Ya sokağa attığın poşet bir rüzgarla savrulup denize girdiyse ve bir yunusun kafasına takılıp hayvanı ömrünün sonuna kadar rahatsız ettiyse?
Bu düşünceyle yaşamak yerine tüm çöpleri çantamıza doldurmayı tercih ederiz.
Zira vicdan sahibi olan herkes bilir ki, zulme karşı sessiz kalan zalimin yanındadır. Bu yüzden ses çıkarıyoruz.
Keriz değiliz, insanların hakkımızda ne düşündüğünü ve çoğu zaman aptal yerine konduğumuzu da biliyoruz.
İnsanlar karşılıksız olarak da iyilik yapabilirler, inanın buna!
Kendi kendimizin en sert yargıcı oluruz. 'Elimden geleni yaptım mı? Daha iyisi olabilir miydi?' gibi sorular her gece kulağımızdadır.
'Eğer beni sevmiyorsa elbette benden ayrılacak, bu onun hakkı' diye düşünerek, ayrılıklarda bile 'doğru' davranmaya çalışırız.
'Bir bildiği vardır' der geçeriz.
Bizim 'elimizden bir şey gelmemesi' ne demek, biliyor musunuz?!
Çünkü bu karakterimize en büyük hakarettir.
İşte bu da çektiğimiz tüm sıkıntılara değen, dünyanın en ferah hissidir!
Uyuz olurum yere çöp atanlara biyere sıkıştıranlara ulan elimdeki çöpü atacak çöp bulamazsam çantama cebıme koyar gıder eve atarım benmi çok safım sizmi çok pis ve bencilsinizzzz utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürmek isterdim ama ondan da anlamazsınız ki siz ..rezil iğrenç yaratıklar
Bir de herkesi dinler derdine derman olmaya çalışırız ama bir gün olsun bize halimizi sormazlar. Gerçi sorsalar da hep 'iyiyim' deriz ya, neyse...
Lanet olsun bu hayat diyerek geçen ay piç olmaya karar verdim ama dün bir teyzenin 20 kg luk poşetini 3 km taşıdım. Kollarım kırılıyor şu an ağrıdan. Allah belamı versin ya.