Malum, pek sık yağmıyor buralara kar. Yağınca da insan haliyle zevkten dört köşe oluyor. Her ne kadar 'hava çok kötü :(' imajı takınsak da, İstanbullular olarak karlı havadan içten içe büyük bir zevk aldığımız ortada çünkü bu havaların bize birçok getirisi oldu. İşte onlardan bazıları;
Hep kış haberlerinde gördüğünüz görüntüler artık karşınızda. Doya doya fotoğrafını çektiniz karlı sokakların ve ağaçların. Arkanıza karlı bir İstanbul manzarası aldınız ve Instagram sayfanızı süsleyecek onlarca fotoğraf çektiniz.
İki saat trafik çilesi çekerek iş yerine gitmekten kurtuldunuz ve evde sevdiklerinizle vakit geçirerek işinizi yaptınız. Siz mutlu oldunuz, herkes mutlu oldu.
Bir gece önceden dualar edilmişti, hazırlıklar yapılmıştı. Ve okulların tatil olduğu haberi geldiğinde sizden mutlusu yoktu. Çılgınlar gibi karın tadını çıkarmak için artık bir nedeniniz daha vardı.
'Madem evdeyim...' dediniz ve sıcacık koltuğunuzda otururken farkında olarak ya da olmadan baya baya götürdünüz malı. Arkasından belki ufacık bir pişmanlık duydunuz ama 'madem kar yağıyor...' dediniz ve kendinizi daha da çok sevdiniz.
Poşetle kayan dedeler, hayatında ilk defa kar gören kediler, buzda kayıp düşen İzmirliler... Kar yağması sizin için neşe kaynağı oldu, oturduğunuz yerde saatlerce eğlenebildiniz.
O artık sizin kalbinizin efendisi oldu ve onu bir açıklama yaparken gördüğünüzde, bedeninizi esir alan titremeyi asla durduramadınız.
Karlı bir İstanbul'un çocukları olarak, aksiyon puanınızla dünya liderliğine doğru önemli bir adım attınız ve bir süredir özlemini çektiğiniz gençlik günlerinin enerjisini yeniden hissetme şansı buldunuz.
Artık kim kimle nerede, ne yapmış, nasıl yapmış vb. soruların cevaplarını sizden daha iyi bileni yok. Tüm bunlara ek olarak oldukça ilginç şeyler de okudunuz sosyal medyada ve bilginize bilgi kattınız.
Artık 'şöyle şöyle giyinsem sokakta bakarlar mı? şunu yapsam deli mi derler?' tarzı sorular kafanızdan silindi çünkü kar yağdıysa her şey mümkündü. Bu bir ölüm kalım meselesiydi. Siz de cesurca 'Bu tarz benim!' dediniz ve kendinize özgü şekillerde mücadele ettiniz.
Çünkü yapsanızda bir noktadan sonra yüzünüzün donduğunu tecrübe etmiş oldunuz ve bu konuda Ankaralılar'a hak verdiniz.
Hayatınızda mutluluktan ağladığınız anların sayısı çok azdır. Karlı bir İstanbul size bu sayıyı arttırma şansı sağladı. Göz yaşları yanaklarınızdan süzüldü ve ellerinizi havaya kaldırarak kainata teşekkür ettiniz.
Herkes evinde kahvesini içiyor, keyfine bakıyordu. Bu havada kim size mail göndermekle uğraşacaktı ki? Havanın soğuduğu her geçen günde biraz daha azalan mail sayınız, kar yağışının zirveye ulaştığı günde neredeyse sıfır noktasını gördü.
Ofise bir kez gitmiş olanlar için artık çok geçti ve onlar eve dönüp kanepede uyumak yerine ofiste tek başlarına takılmayı seçtiler. Böylece verimlilikleri arttı, keyiflendiler ve önümüzdeki haftanın tüm işlerini bitirdiler.
Her yerden bir kaza haberi geliyordu. TEM'de zircileme olmuştu, metrobüs tıkanmıştı, köprü sallanıyordu... Tüm bu curcunadan bıktığınızı ve daha sakin bir yere taşınmanız gerektiğini düşündünüz.
Anneniz 'aç mısın?' diye sordu, 'kar' dediniz... Sevgiliniz 'beni özledin mi?' diye sordu, 'kar' dediniz... Hoca 'bu problemi nasıl çözeriz?' dedi, 'kar hocam' dediniz... Yani kardan aldığınız zevk dilinize vurdu dilinize!
Ankara'dan gelen kar haberlerinden artık bıkmıştınız. 'Aman iyi be!' diyordunuz, 'iyi ki bi kar yağdı.' Fakat artık işler değişmişti, onların yaptığını bu sefer de siz onlara yaptınız. Yıllarca Ankara'da yağan kar yüzünden meşgul edilen İstanbul gündemi sonunda intikamını alabildi.
Hiç kimseye söylemediniz daha fazla kar istediğinizi, 'hayır' dediniz, 'nefret ediyorum!' dediniz ve hatta kendinize bile itiraf edemediniz karlı havayı sevdiğinizi. Ama gece yastığa başınızı koyduğunuzda gerçek su yüzüne çıktı ve 'daha çok kar!!!' diyerek bembeyaz bir yarının hayalini kurdunuz.