Çoğu kimsenin hayalidir İstanbul'da yaşayıp, güzel bir hayat sürmek. Ama kaç kişi başarabiliyor ki? Ya da başarana kadar kaç senesini veriyor acaba? Değer mi yıllarca yaşanan sefilliğe? Tamam, Taksim'de takılıp canın sıkıldığında boğaza gidip ferahlamak güzel ama hepsinin bir maliyeti var, biliyor muydunuz?
İstanbul'da toplu taşıma demek günde sayısını bilemeyeceğiniz kadar insanla gereksiz münasebete girmek demek. Metrobüs'ü beklersiniz, metroyu kovalarsınız, vapuru kaçırırsınız ama yine de çile bitmez. Ama memleket...
Benim arabam var, toplu taşıma kullanmıyorum diyorsanız durum pek de farklı değil. 10 dakikalık mesafeyi 1 saatte alamayınca çileden çıkmamanız elde değil. Ama memleket...
Özellikle bekarsanız ve de çalışıyorsanız yemek her zaman sorun olmuştur İstanbul'da. Eve gidip bir şeyler hazırlasanız bir türlü dışarıda yeseniz diğer türlü. Her şekil sıkıntı. Ama memleket...
Memlekette 3 liraya alabileceğiniz şeyi İstanbul'da 10 liraya zor alıyorsunuz. Tabii ki bunların istisnası var ama genel olarak bu durum mevcut. Yaşadığınız her saniye bir kazıklanma hissiyle dolaşıyorsunuz. Ama memleket...
İstanbul hep kalabalıktır. Hep bir boğuşma halinde geçer. Gün gelir bu kalabalıktan artık bunalırsınız. Sakin bir yerlere kaçmak istersiniz. Ama İstanbul kalabalığı kara bir büyü gibi asla peşinizi bırakmaz. Ama memleket...
25 senelik bodrum katı güneş görmeyen eve 1500 TL verebileceğiniz tek yerdir İstanbul. 3+1 futbol sahası gibi evler 500 TL'den başlıyordur halbuki memlekette.
İstanbul'da günde kaç kere 'terbiyesiz,salak,kaba adam' dediğinizi saysanız sonunu getirmeden usanıp bırakırsınız heralde. Tip tip bakanlar mı, laf atmadan duramayanlar mı, trafikte yol vermeyenler mi yoksa güvenlik şeridini fütursuzca ihlal edenler mi? Hangisini sayacaksınız ki? Ama memleket...
Liseden sonra en yakın arkadaşlarınız ve siz bir yerlere savrulmuşsunuzdur. Bir çoğu memlekete geri dönmüştür ama. Güzel, sakin ve samimi hayatlarına devam ederken sen İstanbul'da pek de samimi olmayan, sonradan oluşmuş belki de yapay bir hayat yaşıyorsundur. Yakın arkadaşlarını heeep özler durursun.
İstanbul'daysanız bayramlarda memlekette dört gözle beklenirsiniz. Ama memlekete gitmek o kadar da kolay değildir. Uçak bilet fiyatları aylar öncesinden uçuk fiyatlara sabitlenmiştir bile. Otobüsle de o kadar yolu çekesiniz yoktur. Gitmeseniz bir dert gitseniz çok ayrı. Ama memlekette olsan...
Tamam; her şehirde hırsızı, arsızı, kapkaççısı, soyguncusu vardır ama İstanbul bu konuda liderliği kimseye bırakmaz heralde. Sokakta durmadan tedirgin gezersiniz. Bilmediğiniz yerler ise en büyük düşmanınızdır. Ama memleket...
İstanbul'da yeşili görebileceğiniz tek yer refüjler olsa gerek. Ama memlekette öyle mi? Canınız sıkıldığında çok da uzak olmayan bir yeşil parka gider ve rahatlarsıınz.
İstanbul esnafı bazen farklı olabiliyor. Çocukluğunuzdaki bıyıklı Erdal Bakkallara benzemeyebiliyor. Nerede o ne alırsan alıp yazdırdığın samimi sıcak mahalle esnafınız? Tabii ki memlekette seni bekliyor :)
Sadece 6 ay dayanabildiğim şehir. deprem riski de cabası
Hakkatten bi insan ömür boyu o toplu taşımayı nasıl çeker?
İyi gömmüşsünüz ama İstanbul her derdiyle tasasıyla can ya. Bu maddeler doğru ama abartı herşeyde her açıdan bu kadar kötü değil İstanbul boğazını falan geç adı yeter yaşamasını bilene