Türk tiyatrosunun sembol mekânlarından Muammer Karaca Tiyatrosu 1955 yılında perdelerini açtı. Muhsin Ertuğrul, Gülriz Sururi, Adile Naşit, Ziya Keskiner, Selim Naşit Özcan, Müşfik Kenter, Yıldız Kenter, Şükran Güngör, Kâmran Yüce, Sadri Alışık, Münir Özkul, Ali Poyrazoğlu ve Genco Erkal gibi birbirinden değerli isimlerin sahneye çıktığı, İstanbul'un en eski tiyatro salonlarından biriydi. Aynı zamanda İstanbul’un ilk döner sahnesini de içinde barındırmasıyla meşhurdu...
Gazete Müstehak‘ın özel haberine göre, beş yıl önce ‘riskli yapı’ ilan edilen tiyatro bugün harabeye dönüşmüş durumda.
Genco Erkal’ın 1960 yılında profesyonel olarak ilk kez sahneye çıktığı bu önemli salon, 1979 yılında yıkılma tehlikesiyle baş başa kalır. Burası yıkılacak ve yerine Sular İdaresi Genel Müdürlüğü yapılacaktır. Ancak bu karar üzerine tiyatronun önünde toplanan içlerinde Müşfik Kenter, Yıldız Kenter, Toto Karaca, Gülriz Sururi, Engiz Cezzar, Savaş Dinçel, Ali Taygun’un da bulunduğu sanatçılar yıkıma karşı çıkar.
Karaca Tiyatrosu yıkılmaktan kurtulur ancak bu da çok uzun sürmez. Yaklaşık 10 sene kadar tiyatro olarak kullanılmaya devam edilir ve bu süre içinde bir yandan da Sular İdaresi’nin yemekhanesi olarak kullanılır.
1990 yılına gelindiğindeyse Gülriz Sururi’nin çabalarıyla belediye tarafından onarılır ve tekrar hayata döndürülür. Birçok tiyatroya ve sanatçıya ev sahipliği yapmış olan Muammer Karaca Tiyatrosu, yine ödenek ve personel yetersizliği yüzünden verimli bir şekilde çalıştırılamaz ve giderek yıpranır.
1999 depreminde de hasar görür. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Başkanlığı’na, daha sonra 2005 yılında Beyoğlu Belediyesi’ne bağlanır. Aylık 10-15 bin lira gideri olan tiyatro, verimli işletilemediğinden ve gerekli olan ödenek sağlanamadığından eski parlak günlerinden uzaklaşır.
Muammer Karaca Tiyatrosu’nun 15 yıl süre ile Beyoğlu Belediye Başkanlığı’na tahsis edilen kullanma hakkı, deprem riski taşıdığı gerekçesiyle kaldırılır.
Sosyal kültürel tesis alanında bulunan tiyatronun turizm alanına dönüştürülmesi için yapılan görüşmelerde konuşmaların ardından oylama yapılır ve plan değişikliği oy çokluğuyla kabul edilir.
Konuyu bugünkü köşesine taşıyan Hürriyet yazarı Cengiz Semercioğlu şöyle diyor 👇
'Tiyatronun bulunduğu bina riskli yapı ilan edilerek yıkılacağı söylenmişti. Bu süre içinde binayla ilgili ne çalışma yapıldığı bilinmiyor. Önceki gün tiyatro dünyasından haberler veren Gazete Müstehak, 5 yıldır kapalı bulunan Muammer Karaca Tiyatrosu’nu görüntülemiş. İçindeki eşyaların hâlâ durduğu tiyatronun çürümeye terk edilmiş bu hali herhalde en çok Genco Erkal’ın yüreğini sızlatacaktır. Bir de tüm tiyatro ve sanatseverlerin...
Beyoğlu Belediyesi binanın akıbetiyle ilgili bir açıklama yapsa da öğrensek, elbette deprem riski varsa bina boşaltılmalıydı ama 5 yıldır ne bekleniyor, binanın çökmesi mi?'
Kaynaklar: Müstehak ve Vikipedi
beyoğlu eskiden sanat ve estetik açıdan her kesime hitap edebilen gezen tozan bir yerdi şimdi hem gümüşsuyu tarafında travestiler tarlabaşında torbacılar derken hem çıkartılan meydan B.kluğu dükkanların içine edilip tarihi dokunun içine edilmesi yanlış esnaf bilincsizliği felan derken orası gitgide daha çok romanlarda alatılan proleterya sınfına ait izbelikte uç korunaklı bir yer halini aldı...
Sanata ne zaman düzgünce değer verebildik ki zaten? Müzik yapanımız var. Müziği dışında dini eleştiriliyor, giydikleri eleştiriliyor, yüzü.. hareketleri eleştiriliyor. Resim yapan var. Değer verilmiyor. Verilen tepki "Bune amk." Tiyatro desen anlamını bile bilmiyor insanlar. Ülkenin sadece %5'i operaya gitmiş ya. %5 ne ya.. Allah için %5 ne? Kemanistimiz, piyanistimiz bir elini parmaklarını geçmiyor. Yazık. O kadar boşuz ki.. sadece kabuğumuz kalmış geride. Boş kabuklar çabuk kırılırlar.
5 lira bileti var ama giden sayısı çok az... Mesele konuşmak değil azizim sahip çıkmak :)