İstanbul, farklı tarihi ve doğal güzelliklere sahip olsa da en az bu olumlu özellikleri kadar, belki de daha fazla olumsuz, ömür tüketici şeyler barındırır. İstanbul'da sebepsiz yere gülümseyen ya da sade bir ifade takınmış fazla insan göremezsiniz. Herkes bir şeylere söylenir; mutsuzdur, şikayetçidir. İşte bu şikayet sebeplerinin bir kısmını sizler için derledik.
Öyle azımsanacak bir süre değildir. Mesela buna çözümü insanlar şöyle bulmuştur; kitap okur ya da uyurlar. Yine de her haliyle aşırı sinir bozucu bir durumdur.
Şehirdeyken bunu hatırlamazsın ama biraz dışına çıktığında nelerden mahrum kaldığın adeta gözünün içine sokulur.
İster Boğaz'a yakın ister uzak olsun, barınmaya çok ciddi paralar ödersin. Evin yoksa kölelik hayatı gibi bir cenderenin içindesin demektir.
Güvenli sayılabilecek neredeyse hiçbir yer yoktur. Senin güvenli yer demenin sebebi, henüz orada senin ya da bir tanıdığının başına bir şey gelmemiş olmasıdır.
Yaya trafiği olur. İlerleyemezsin, gideceğin yere gecikme sebebin olur.
Asfalt ve betonların arasında gördüğün yapay çimler bile bir gram olsun huzur verir. İşte standardın bu kadar düşmüştür.
Rengi bile değişiktir. O renge alıştığın için başka herhangi bir yerde deniz gördüğünde ne kadar da temiz diye aklından geçirirsin. Aslında İstanbul çok kirlidir.
Bir çeşit kendini avutma yöntemidir.
Hep bir koşturma hali, hep bir telaş. Her yere geç kalma korkusu, özellikle sabahları işe giderken.
Altyapısı tamir edilemeyecek kadar karışık ya da masraflı mıdır bilinmez ama yıllardır hep aynı sorunlar yaşanır ve yanına Üsküdar'da her yağmurun sele sebep olması gibi şeyler eklenir.
Eve girer girmez adımlarını atarken soyunur ve en yakın yere çuval gibi yığılır kalırsın. İstediği kadar kültür sanat hayatı olsun, senin vaktin olmadıktan sonra ne anlamı var ki?
Yani ne bileyim, bir çay içsen, bir simit alsam filan...
Çok çevren olduğunu düşünüyorsan telefonu eline al ve aklına ilk gelen arkadaşlarını ara. 'Hemen görüşmemiz gerekiyor, bir şey sorma gel.' de, bak bakalım kaç kişi bahane uydurmayacak. Çünkü şehirli ilişkiler biraz böyledir.
Tam uykuya dalacakken sokaktan geçen hızla geçen bir motosiklet ya da müziği sonuna kadar açmış bir araba geceni zehir edebilir.
Sıcağı bir şey değil ama o yapış yapış yapan nemine katlanmak zorunda kalırsın. 'Nem çok nem.' cümlesi diline pelesenk olur.
Beğenmeyen köyüne dönsün abi şehir burası, sahil kasabası değil ki.
İstanbulda gezilir tozulur ancak istanbulda yaşanmaz malesef 😕
Ödemeyi baştan kabul ettiğin en büyük bedel canından olmaktır.Sabah evinden çıkıp akşam evine geldiğin hergün dua etmelisin İstanbulda.Trafikte niye hatalı solladın diye kornaya bastığın bir adam gelip seni vurabilir yada yürürken kafana bir anda balkon düşebilir.İstanbul'da yaşamak Survıvor'dan yaşamaktan daha zor.Burası İstanbul burada herşey gerçek.