Neredeyse her anı planlı olan ve adım adım işleyen Türk devrimi, ülkesini çağdaş devletler ile aynı kulvara çıkartmak isterken ihtiyaç duyduğu en önemli şeylerden biri de paraydı. Dost devletlerin yanı sıra Türk halkı yoksulluk içindeyken dahi bağımsızlık adına elinde avucunda ne varsa vermiş ve tabii ki yöneticiler de bunun karşısında sorumluluklarını bilmişlerdi.
Kaynak: Sabiha Gökçen - Atatürk'le Bir Ömür
Sağlamak; bütün bunlar için gerekli araç ve gereci hazırlamak, personeli yetiştirmek ve uçan bir Türk gençliği yaratmak. Ve kurum kurulduktan hemen sonra tüzüğündeki amaca uygun olarak çalışmalara başlar.
Uzun vadede ise bu uçakları üretecek uçak fabrikasının kurulması planlanır. Az sonra okuyacağınız anıda İsmet Paşa'nın aslında hiçbir şeyi abartmadığını anlamak için aşağıdaki THK gelir kaynaklarına bir bakın efendim.
İsmet Paşa yumuşar ve gülümsemeye çalışarak 'THK'nin genel yönetim kurulu toplantısı vardı da.' diye cevap verir. Gazi üsteler, 'E, ne olmuş varsa?' ismet Paşa, THK Başkanı Fuat Bey'i epey terlettiğini hatta kendisinin istifaya kalktığını, söyler.
1 kuruşun oynamasıdır. Fuat Bey uzunca bir süre bu 1 kuruşun nereye gittiğini bulamaz ve istifa etmeye kalkar. İsmet Paşa istifanın en kolay çıkar yol olduğunu ve söylentilere neden olabileceğini düşünür. Ona göre esas olan halka hesap vermektir.
'Böyle kuruluşlara olan güveni sarsar. Biz cumhuriyeti kurarken, böyle kırk paralara çok ihtiyacımız oldu. Peki ne yaptın sonunda?' der. İsmet Paşa, memurları seferber ederek kırk paranın yanlışlıkla başka bir hesaba geçirildiğini tespit eder.
Ama verdiğinin doğru dürüst yerlere sarf edildiğini görmek ister. THK'nin halktan toplanan paralarla uçaklar alıp askeriyeye hediye etmesinden duyulan memnuniyet büyüktür. Bu güzel havayı ne 40 ne de 100 para uğruna kimsenin bozmaya hakkı yoktur.
Daha neler neler var. 30'larda ülkelerinden kaçan yahudi profesörler vs.ler gelince buralarda onları tutabilmek, eğitim vermelerini sağlayabilmek için ne seferberlikler edilmiştir. Bugünden bakınca en şok edici geleni de, milletvekillerinin o dönemde maaşlarından belli bir kısmı toplayarak bu profesörlerin ödemelerini yapmalarıdır. Üstelik milletvekillerinin maaşı öğretmenlerinkinden zaten düşüktür. Bu zihniyetten nasıl bugünlere gelindi anlayabilmek bazen çok zor gerçekten. Merak edenler için yanlış hatırlamıyorsam, Atatürk Ülkesine Sığınanlar diye bir kitapta okumuştum, bu ve bunun gibi pek çok anekdot vardı.