İster doktor olmaya adım attığınız bir tıp öğrencisi olun ister göreve yeni başlamış bir doktor, işinizin insan olduğunu çok iyi biliyorsunuz. Tabii insanı sadece tamir edilmek üzere gelen bir beden gibi değil de hisleri, sorunları, geçmişi olan bir birey olarak görünce yaşadıklarınızdan çok daha fazla etkilenebiliyorsunuz. Twitter'da da bir tıp öğrencileri topluluğu bunu merak etti ve hekimlere en çok etkilendikleri olayları sordu. Kimi yanıtlar oldukça üzücüydü.
Ben Çocuk Onkoloji stajından sonra olgunlaşmış bir insanım. Bir çok insan, özellikle o çocukları ve ailelerini bir süre izleyebilme şansına sahip olsa evlerine/iş yerlerine/beyinlerine “DERDİNİ SKYİM” butonu koyar
Ooo her gün ne olaylar görüyoruz. Yazsam hangisini seçeyim diye düşünmekten şaşar dona kalırım hatırlama safasında... Sağlık sektörü çok zor. Her anına şahit oluyoruz. Doğum, ölüm, ilk kara haber,... Bazen aynı nöbette bir hasta odasından hediye alırken, bir hasta odasından küfür hakaret duyuyorum. Aynı ben, aynı etik ilkeler ama değişen hasta ve hasta yakınları profili... Kanunlar yasalar bizi korumuyor. Kaliteli hizmet sunacak ekip vs ekipman yok.. Tüm bunlar içinde acılara ortak oluyoruz. Bizim bazen insan olduğumuz unutuluyor. Robotmuşuz gibi hareket etmemiz istenebiliyor. Önce ben, bana bakacaksın diyen çıkabiliyor. Bizim de acılarımız, hastalığımız derdimiz, en basittinden yemek yeme tuvalete çıkma gibi ihtiyaçlarımız bazı kesimlerde tuhaf karşılanıyor. Acımız var, oturmuş yemek yiyorlar. Odasında yoktu gittik baktık nerede. Wc ye girmek bile bazen suç oluyor.