IŞİD, El-Kaide'li El Nusra Cephesi, Suriyeli Ahrar uş-Şam örgütü ve Özgür Suriye Ordusu militanlarına satılan askeri giysilerin dikildiği merdiven altı tekstil atölyelerinde, 9-12 yaşlarındaki Suriyeli göçmen çocuklar çalışıyor. Suriye'deki savaştan kaçıp Türkiye'ye gelmiş ailelere mensup, küçük yaştaki kız ve erkek çocuklar günde 12 saat çalışıyor, askeri desenli kumaşları kesiyor, kalıp çıkartıyor ve dikiyorlar; bu çalışmalarının karşılığı ise günlük yalnızca 40TL...
Abu Zakour, 2016 yılının başında sınır kapılarındaki 'zorluklardan' dolayı Antakya'daki kapalı pazar yerinde işlettiği; av malzemeleri tarzındaki dükkanını kapatmış ve dikim atölyesini de Gaziantep'in 190 km dışında bir köye taşımış.
Suriye'nin Rakka şehrinden ayrılıp Türkiye'ye yerleşen atölye sahibi Abu Zakour bir IŞİD sempatizanı ya da savaş yanlısı değil. Kendisi savaş alevlenmeden önce aynı mesleği Halep şehrinde icra ediyormuş. Şehrin bombalar ve devam eden çatışmalar yüzünden harap olması sebebiyle Rakka'ya taşınmış.
'Rakka'da da yanımda çocuk çalıştırıyordum,' diye açıklıyor Mailonline ile yaptığı röportajda ve ekliyor:
'Bu çocuklar sadece para için çalışıyorlar, eğer Suriye'de savaş olmasaydı şimdi hepsi okula gidiyor olacaktı.'
Kumaşlar genellikle ABD ve Rusya ordularının kullandığı desenleri taklit ediyor. ABD Ordusu deseni en fazla talep edilen materyal.
Vardiya sabah 7:30'da başlıyor, yalnızca bir öğle yemeği molası veriliyor.
Üniformalar, aralarında IŞİD’in de olduğu cihatçı örgütlere gidiyor
IŞİD Suriye'de kendi kontrolü altında tuttuğu bölgelerdeki çocukların 'şeriat' okullarına gitmelerini zorunlu tutuyor. Böylelikle çocukların beynini yıkayabiliyolar ve ileride örgüte katılmalarını sağlıyorlar.
Ve talep her zaman var, hatta giderek de artıyor...
Savaşın başlamasıyla 'işleri' giderek artmış...
Savaşın patlak vermesi ve çok sayıda örgütün çeşitli tarzda ve renk kombinasyonunda savaş teçhizatı talep etmesiyle birlikte hiç tereddüt etmeden bütün üretimini askeri giyime yönelten Zakour'un tek problemi lojistik.
Sarmada kentinde, sahte tüccarlar tarafından gizli saklı satılan domateslerden, Türk sim kartlarına, silahlardan, plakasız araçlara kadar her şeyi bulmak mümkün.
İşte Abu Zakour da ürünlerini burada; Rakka'dan, İdlip'ten veya Halep'ten gelen şüpheli müşterilerine satıyor. Bazen de ara satıcılar direkt olarak atölyesine gelip alış veriş yapıyorlar fakat nereden veya kimin için geldiklerini asla söylemiyorlar.
Atölye sahibi Zakour onların belki gelecekte yetenekli birer tekstil çalışanı olabileceğini söylüyor.
Bazıları atölyede kalıyor...
Türkiye'de yaşayan 2.7 milyon Suriyeli göçmen için bütün bunlar artık hayatın bir gerçekliği haline gelmiş.
Yüzlerindeki gülümseme hayatta ne olursa olsun 'çocuk' olmaktan vazgeçmediklerinin bir ifadesi..
Haber: Isabel Hunter ve Salem Rizk, Mailonline
Fotoğraflar: Jodi Hilton
Çeviri: Hatice Değirmenci, Onedio
Senin şehrine bombalar yağdıran , askerlerine kurşun sıkan örgütün üniformaları kendi toprağında üretiliyor . Ülkeni bölmeye çalışan örgütün siyasi uzantısı , senin insanının vergileriyle maaş alıyor , makam arabalarına biniyor . Sonra kalkıp '' Avrupa teröristleri destekliyor '' diye şov yapıyorsun , sen kendi katilini desteklemekten vazgeçtin mi Avrupalı geçsin .
Geri kabul anlaşmasını fesh etmek için bir neden daha.Türkiye mültecilere bakacak durumda bir ülke değil.Vize muhafiyeti asla bunun karşılığı olamaz.Umarım sorun çıkar da vazgeçerler geri kabul anlaşmasından.
Avrupa mültecileri işte bu yüzden kabul etmiyor. Çünkü onlar çocuk çalıştırmıyor ve eğitime, sanata ve insan gibi yaşamaya önem veriyor. Bu sorumluluğun altına girmekten korkuyor yada girmek istemiyor. Türkiye savaştan kurtulmaları için onları alıyor ama açlıktan ölüyorlar sefalet içinde yaşıyorlar toplumdan dışlanıyorlar. Eğer insanların sorumluluğunu tam anlamıyla alamayacaksan onları başka bir cehenneme itmenin alemi yok.