Bundan on yıl kadar önce, çalıştığım şirkette, yeni fikirlerin üretildiği bir grup çalışmasında, o zamanlar Türkiye’de şirketler arasında çok fazla uygulanmayan, koşarak bağış toplama konusunu açmış, çalışanların da dahil olacağı ve şirketin de üzerine koyacağı bir plan ile anlamlı bir çalışma yapabileceğimizi iletmiştim. En az 30 kişinin önünde bu fikrimin ne kadar anlamsız ve aşağılayıcı olduğu bana söylenmişti. Çok şaşırıp “Acaba yanlış mı düşünüyorum?” diye kendimi sorgulamıştım. Ve de bu yaklaşıma sahip üst düzey yöneticimizin söyleyiş tarzı beni oldukça üzmüştü.
Aslında, hiçbir zaman kendisinin yanında, onun fikirleri dışında fikirlerimizi beyan etmek kolay değildi ama o zamanlar bunlara psikolojik güvenlik dendiğini bilmiyordum. Bugün, iş dünyasında gitgide daha fazla konuşulmaya başlanan bir konu haline geldi. Ve maalesef ki sadece Türkiye’de değil ancak Türkiye’de çok yoğun yaşanmakta.