Sosyal medyada paylaştığımız her şey biz her ne kadar farklı biri izlenimi bıraktığımızı zannetsek de bizden izler taşır. Bu izler öylesine derin olabiliyor ki yapılan araştırmalar Instagram'da sık story paylaşma güdüsünün altında yatan farklı kodlar olduğunu söylüyor.
Neler söylüyorlar, kulak verelim.
Harvard ve Vermont Üniversitesi'nden araştırmacılar detaylı bir çalışma yürüttü. Tasarladıkları bir bilgisayar, kişilerin story ve fotoğraf paylaşma sıklığıyla bu paylaşımların içeriğini analiz etti.
Peki neyi teşhis etti diye soruyorsanız, paylaşım sıklığı ve paylaşımların niteliği kişilerin depresif ruh hallerine dair çokça iz ortaya çıkarıyordu, bunu teşhis etti.
Kişiler doktora gittiklerinde teşhis edileceklerinden haberdar oldukları için söylemlerinde kimi değişikliklere gidebilseler de analiz edildiklerini tahmin etmedikleri Instagram gibi bir sosyal mecradaki rahatlıkları araştırmacıları doğru sonuca yaklaştırdı.
Sık story ve fotoğraf paylaşma güdüsü depresif ruh halinin kuvvetli yansımalarından biriydi fakat tek etkili unsur değildi.
Mavi, siyah, gri tonlarının yoğun olduğu paylaşımlar görece daha sağlıklı kişilerin tercih etmediği türdendi.
Depresyon eğilimi olan katılımcılar daha az filtre kullanıyor, daha sade görüntüler paylaşma eğilimi gösteriyordu. Örneğin bir filtre kullanıyorlarsa o filtre genellikle Inkwell oluyordu, yani fotoğrafı siyah beyaz hale getiren, renkleri basite indirgeyen bir filtre.
Tabii filtreler ve paylaşım sıklığından net, köşeli bir sonuca varmak mümkün değil. Çalışmayı yürüten Dr. Danforth da her ne kadar tutarlı sonuçlara erişseler de yanılma paylarını yüksek görüyor, kullandıkları yöntemin modern yöntemlerin bir adım gerisinde olduğunu kabul ediyor.
Hayatından kesitler paylaşmaktan çekinen, bu yönüyle daha az paylaşımda bulunan kişilerin de ilginç biçimde depresyona yatkın olduğu sonucuna ulaşıldı.
Bir yandan da paylaşım sıklığı görüldüğü üzere iki ayrı belirleyici olarak anıldı, ilkinde sık paylaşım diğerinde ise kişinin hayatından kesitleri nadir paylaşması depresyon belirtisiydi. Birbiri arasında bu denli geçişken formüllere bakarak tek bir kural olmadığından bahsetmek zor olmasa gerek.
Tehlike, bu farkındalığın güvencesiyle sosyal medyaya ayrılan zamanda kısıtlamaya gitmemenin bir noktadan sonra iradeyi devre dışı bırakmasında. Bu noktadan sonra depresyonun kilidini açacak biçimde sosyal medyaya entegre olmak, sık paylaşım yaparak da bu tetiklenmeyi sürekli güncellemek işten bile değil.
Çalışma sonrasında klinik ölçümlerin bile zorlandığı depresyon teşhislerinde bu tip değişkenleri kullanmak gelecekte yöntemlerin iyiden iyiye değişebileceğini düşündürdü. Tabii hayatımızda bir nevi hobi olarak yer verdiğimiz sosyal medyanın olası hastalık teşhislerimiz için kullanılacak olmasına sevinmek çok da kolay değil.
şey var bi de kendi storyini 162773 kere oynatmak
Allah kimseyi Whatsapp'ta story paylaşacak kadar düşürmesin.
bu haberi story'imde paylaştım