Siz işten dönüp televizyon izlerken Instagram'da yediğini, içtiğini ve gezdiğini paylaşan takip ettikleriniz canınızı sıkıyor. Muhtemelen 'Ben niye bu kadar zengin değilim?' ve 'Ben niye bu kadar şanslı değilim?' gibi cümlelerle kendinizi yargılıyorsunuz. Artık bu hissin bilimsel bir açıklaması var: Ördek sendromu.
Bireyler, bu tür bir davranışın kendilerini kaygı ve depresyondan koruduğunu varsayarlar. Ancak, bu sadece geçici bir saklanma stratejisi olup, gerçek duygusal durumlarından kaçmanın bir yoludur.
Bu durum, bireylerin yaşamlarında karşılaştıkları zorluklarla başa çıkmalarını zorlaştırır ve psikolojik sağlıklarını olumsuz yönde etkiler. Bu nedenle, gerçekçi beklentilere sahip olmak ve yaşamı olduğu gibi kabul etmek, bireylerin psikolojik sağlıklarını korumaları için önemlidir.
Bu durum, karşılıklı bir gizlenme ve maske takma eğilimine yol açabilir. Sosyal medya üzerindeki bu yapay yaşamlar, izleyiciler tarafından takip edilip taklit edilirken, ördek sendromuyla ilgili birçok örneği de beraberinde getiriyor.
Ördek sendromu örneğinde olduğu gibi, dışarıdan parlak görünen yaşamların altında hüzünlü bir hikaye yatabiliyor. Sosyal medya ile ördek sendromu arasındaki bu ilişki, işte tam da bu şekilde işliyor.
'Bir çift düşünün. Evden çıkıp sinemaya gidiyorlar. Adam karısına geç hazırlandığı için kızıyor. Asansörde tartışarak iniyorlar.
Yolda trafik sıkışıyor. Adam bir yandan kendisini sıkıştıran araçlara bağırıp çağırıyor, bir yandan da geç kalmalarına sebep olan karısına saydırıyor.
Park yeri bulamayıp bir on dakika da öyle dolanıyorlar ve tam bir sinir harbi yaşıyorlar. Film de hoşlarına gitmiyor. Çıkışta bu sefer kadın, kötü bir film seçtiği için eşini suçluyor. Tartışarak eve dönüyorlar.'
Siz bu çiftin arkadaşı olduğunuzu düşünün. Evinizde pijamalarla huzur içinde oturuyorsunuz. Bu arada Instagram’a arkadaşınızın fotoğrafı düşüyor. İki tane gülümseyen yüz, kucakta kocaman bir patlamış mısır paketi, arka planda filmin afişi.
Fotoğrafın altında şöyle yazıyor;
“Harika bir bahar akşamı, enfes bir film, patlamış mısır ve aşkım.”
Cümlenin sonunda bir de kalp var. Moraliniz bozuluyor. “Ben evde atletle oturuyorum. Millet nasıl da eğleniyor!” diye canınızı sıkıyorsunuz.
İşte sosyal medyanın illüzyonu bu. Herkes ucu bucağı olmayan bir podyumda ha bire poz veriyor. Seyirciler de bu büyük kıyaslama oyununa ha bire özeniyor.
Sosyal medyada mutlu gözükmek için harcanan çok büyük bir gayret var. Ama ekranda bu gayret gözükmüyor.