Tarihte psikolojik, sosyolojik ve bilimsel birçok şeyi açıklamak için sayısız deney yapıldı. Bu deneylerden çoğu bilinmeyenlere ışık tutsa da, korkunç sonuçlar doğurarak insanlığa olan inancımızı sorgulatmayı da başardı. İnsanlık tarihinin kan donduran sonuçlara sebep olan deneylerinden birkaçını ele aldık. 👇
Ünlü performans sanatçısı Marina Abramoviç'in 'Rhythym 0' isimli performansı, insanın ne kadar vahşileşebileceğini kanıtladı demek yanlış olmaz.
Bu performansta Abramoviç masaya kekten çiçeğe, bıçaktan zincire sayısız rastgele yetmiş iki adet nesne dizerek üzerinde kullanılmasına izin verdi. Abramoviç performans boyunca 6 saat boyunca tepkisiz kaldı ve insanların nesneleri dilediği gibi üzerinde kullanmasına izin verdi. Başlangıçta her şey çok güzeldi; saçını okşayanlar, kek yedirenler ya da gül verenler oldu.
Tepki vermemesinden cesaret alan insanlar daha sert vurmaya, masadaki jilet ve bıçak ile genç kadını yaralamaya, en son dolu silahı eline vererek tetiği çekmeye kadar ileri gittiler...
Gösterinin sonlarına doğru birkaç kişi araya girerek müdahale etse de, Abramoviç gösteri sonunda kan, yara bere içinde kalmıştı.
Dr. Wendell Johnson ve Dr. Mary Tudor, yetimhaneden 22 çocuk seçti fakat bu çocukların bir deneyde kullanacaklarını kimseye bildirmediler. İki psikolog, çocukları iki gruba ayırdılar: Birincisi ile pozitif konuşma terapisi, ikinci grup ile negatif konuşma terapisi gerçekleştirdiler.
10 tane kekeme çocuk da bu deneyde yer alıyordu. Birinci grupta çocuklar akıcı konuşma biçimleri için konuşma terapistleri tarafından cesaretlendiriliyorlardı. İkinci grupta ise en küçük hatada çocuklar azarlanıyor ve rencide ediliyordu.
Hatta bir süre sonra çocuklar 'Eğer kekemeliğine engel olamıyorsan' konuşma denerek iyice bastırıldı. Konuşması iyi olan çocuklar ise en ufak bir hata yaptığında kekeme çocuğun gösterilerek 'Onun gibi mi olmak istiyorsun?' denmesi üzerine içine kapandı.
Tüm bu çalışma esnasında yetimhane görevlileri yaşananlardan bihaberdi ve en nihayetinde bu korkunç çalışma öncesinde bir sıkıntısı olmayan iki çocuk hayatı boyunca konuşmayı reddetti...
Davranışçı psikolog John B. Watson, insanların korkularının sonradan kazanıldığına dair bir gözlem yapınca bu tezini araştırma laboratuvarına taşımaya karar verdi. Bu deneye denek olarak ise 8 aylık küçük bir bebek olan Albert seçildi...
Albert’a başlangıçta birkaç duygusal test yapıldı. Küçük bebek ise henüz bir korkuya sahip olmadığından gördüğü her şeye gülümsedi. Bunun ardından bir sonraki aşamaya geçildi.
Odada yalnız bırakılan Albert'ın yanına beyaz bir laboratuvar faresi salındı. Albert hem fareden korkmadığı gibi hem de aksine gülücükler saçtı. Sonraki bölümde fare yine odaya salındı: Fakat bu sefer Albert, fareye her dokunduğunda biri çekiç, biri çelik çubuk olan iki demir çubuğu birbirine vurarak ağlamasına sebep olan sesler yapıldı. Bunun sonucunda da Albert her fareye dokunduğunda bu sesler yapıldığı için fareye dokunamaz hale geldi.
Minik bebek hem ne zaman tek bırakılsa kaygılanır hale geldi ve psikolojisinde kalıcı hasarlara yol açtı. Bir de üzerine psikologlar almak istedikleri sonucu almalarının ardından Albert'ın tedavisi için hiçbir sorumluluk üstlenmeden hastaneyi terk etti. Küçük Albert ise daha 7. yaşını kutlayamadan hidrosefali (beyinde su toplanması) yüzünden hayatını kaybetti.
insan olduğuma utanıyorum
dünyanın başına gelen en büyük felaket insanoğludur