Burayı es geçmeyin:
Martı Jonathan Livingston, Richard Bach tarafından 1972 yılında yazılmış bir öyküdür. Fakat diğer edebi eserlerden oldukça farklı bir yere sahiptir. Hem yazarın hayatından izler taşır hem de bir martıyı anlatırken insanlara hiç unutulmayacak hayat dersleri vermektedir. Günümüz kişisel gelişim kitaplarının aksine insana farklı bir düşünce alanı açmıştır. Gelin hep birlikte bunu inceleyelim...
Richard Bach, hem yazar hem de pilottur. Kitaptaki öykü ile uzantılı olarak hayatını uçuşun gizi üzerine adamıştır. Hayattaki yegane dostlarının kendine inanan martılar olduğunu söylemiştir.
Evet. İşin kişisel gelişim kısmına gelmiş bulunuyoruz...
Martılar için uçmanın tek anlamı, karınlarını doyurabilmektir. Oysa Martı Jonathan Livingston için önemli olan yemek değil uçmaktı. Martı Jonathan, uçmayı büyük bir tutkuyla seviyordu. Onu mutlu eden yegane duygu öğrenmek ve keşfetmekti.
'Bir kemik tüy kalmak umrumda bile değildi anne. ben sadece havada ne yapıp ne yapmayacağımı öğrenmek istiyorum, anlıyor musun, hepsi bu. Sadece öğrenmek.'
Karanlık! O derinden gelen ses, bir alarm gibi kulaklarında tekrar çınladı. Karanlıkta uçabilmen için bir baykuşunki gibi gözlere, bir şahininki gibi kısa kanatlara ve uçuş haritalarına sahip olman gerekir. Fakat Martı Jonathan uçtu. Çünkü inandı...
Ve Martı Jonathan sözlerine önemli vurgular yapmaya devam eder: 'Yaşamak için ne çok neden var! Balıkçı teknelerinin etrafında o rutin, sıkıcı dönüp dolaşmaktan başka nedenler de var yaşamak için. Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz! UÇMAYI ÖĞRENEBİLİRİZ!'
Martı Jonathan hiçbir zaman onurlandırılmayı beklemedi. Biliyordu farklıydı. Lider olmak gibi çabaları yoktu. Hayattan istediği tek bir şey vardı: ' Ben sadece öğrenmek istediğim şeyleri onlarla paylaşmak, ufkumuzun hiçte dar olmadığını göstermek istiyorum.'
Jonathan, farklı olduğu için diğer martılar arasından dışlandı. Onların dünyasına uymadığı düşünüldü. Bundan sonraki günlerini tek başına sarp kayalıkların ötesinde uçarak geçirdi. Onu üzün şey yalnızlık değildi; diğer martılar uçmanın keyfine varamamış, uçmalarıyla gurur duyamamışlardı. Gözlerini azıcık aralayıp ileriye bakmayı reddetmişlerdi.
İnsanlar size inanmasa bile doğrularınızı anlatmaktan vazgeçmeyin. Bir martının, Konsey'in önünde kendini savunma hakkı yoktur. Fakat Jonathan'ın sesi birden yükseldi: 'Yaşamın gerçek anlamını arayan, bulmaya çalışan bir martıdan daha sorumluluk sahibi biri olabilir mi? Bin yıldır yaptığımız tek şey balık peşinde koşmak. Bana bir şans verin öğrendiklerimi size göstereyim.'
Jonathan'nın hocası Chiang, cenneti arayan martıya şöyle der: 'Hayır Jonathan, böyle bir yer yok. Cennet bir yer mekan değildir, bir zaman dilimi değildir. Cennet öğrenmektir, mükemmelliktir. En iyi hıza ulaştığın an, cennete de ulaşmış olacaksın Jonathan. Rakamlar sınırları belirler; iyinin, mükemmelin sınırları yoktur. Mükemmel hıza ulaşmak orada olmak demektir.'
Jonathan uçmak isteyen ama cesareti olmayan öğrencilerine der ki: 'Bir kanat ucunuzdan diğerine kadar tüm bedeniniz, düşündüklerinizden başka bir şey değil. Düşüncelerinizin zincirlerinden kurtulun, bedenlerinizin zincirlerini kırın...'
'Burada ve şimdi, kendin olmakta, kendi gerçek kişiliğine sahip çıkmakta özgürsün ve hiçbir şey seni yolundan alıkoyamaz. En doğru yasa bizi özgürlüğe götürecek olandır. Bu, Yüce Martı Yasası'dır. '
'Kin, nefret ve düşmanlığı sevmekten söz etmiyorum ben. Gerçek martıları, onların her birinin içindeki güzellikleri görmeye çalışmalı, bunu onların da görmesine yardımcı olmalısın. Sevgiden kastettiğim şey bu benim. Bu işin sırrını çözdün mü, gerçekten sevebilirsin...'
Jonathan bu dünyadan gitmeden öğrencisi Martı Fletcher'a şu sözler ile veda eder: 'Artık bana ihtiyacın kalmadı. Senin kendini bulmaya, her geçen gün daha bir gerçek, daha bir sınırsız olan, Martı Fletcher'ı bulmak için çalışmaya ihtiyacın var. Senin gerçek öğretmenin bu. Onu anlamaya ve öğrenmeye çalış.'
Tek kural; gerçek doğasını, bilinen tüm rakamları aştığı, zamanın ve mekanın ötesine geçtiği zaman yaşayabileceğini bilmesiydi.
'Düşündüğün en son hızda herhangi bir yere uçabilmek için daha şimdiden oraya vardığını kabul etmelisin...'