İnsan Yiyen Dağ: Bolivya'nın Madenci Çocukları

Güneş doğmaya ve gümüşi güneş ışıkları Bolivya ’nın Potosi şehrinin kızıl tepelerini aydınlatmaya başlıyor. Saat sabah beş. Binlerce madenci şehrin tepesinde belli belirsiz ortaya çıkan zirveye doğru çıkan daracık yolları tırmanmaya başlıyor. Cerro Rico Dağı’nın derinliklerinde, İspanya İmparatorluğu’nu bir zamanlar finanse etmiş olarak değerli madenler bulunuyor. Dayanılmaz koşullar altında çalışmaya zorlanan Quechualı maden işçileri, bir zamanlar dünyanın en büyük gümüş rezervini barındıran bu dağı, nam-ı diğer “İnsan yiyen dağ” Cerra Rico ’yu kazıyorlar.

Dağın yamaçları obruklarla dolu, yara bere içerisinde. Bu da madencilik faaliyetlerinin aşırıya kaçtığını ve her an bir toprak kayması yaşanabileceğini gösteriyor. Fakat bu tehlike alametleri günlük ekmek paralarını topraktan kazımak zorunda olan madencileri durdurmaya yetmiyor.

Babasının daha yeni bir maden cinayetiyle kaybetmiş Maxima her gün, her saat Cerra Rico’nun madenlerini korumak için nöbette. En genç çocuğu yedi yaşında. Fazladan birazcık daha para kazanabilmek için bazen çocuğu da madenlere girip taş taşıyor, yük arabalarına yol açıyor. Patlamalara, zehirli gazlara, çökme riskine, akciğer kanseri tehlikesine ve sarhoş madencilerin tacizlerine geçinebilmek için katlanmak durumundalar.

Potosi’nin Küçük Bekçileri adlı fotoğraf serisi için çalışan Jonas Wresch , her gün bu yıpratıcı işte sayısız saat boyunca çalışıp evine, üç çocuğu Paul, Israel ve Yoddy’nin sıcaklığında dinlenmeye çalışan Maxima’nın zor gecelerini belgelemeye çalışmış. Bu fotoğraflar, ekonomik zorlukların çocuklar üzerinde nasıl ağır bir sorumluluk yükü yaratabildiğini ortaya koyuyor.