Ünlü sanatçı Johannes Vermeer'in çalışmaları Hollanda’da Rönesansın şekillenmesinde büyük bir rol oynadı ve 17. yüzyıl evlerine değerli bir bakış açısı sundu. Vermeer'in kişisel hayatı hakkında öğrenilecek çok az şey var ve bunun nedeni başına çok az ilginç veya heyecan verici olay gelmesi olabilir. Çalışmaları ise bambaşka bir hikaye.
Vermeer tüm hayatını Hollanda'da yaşadı ve zamanının çoğunu 1632'de doğduğu Delft şehrinde geçirdi. Bu yüzden, resimlerinin büyük çoğunluğunu yer aldığı bu küçük Hollanda şehri, 17. yüzyılın sessiz dünyasına bir bakış sunuyor.
Vermeer'e resim sanatını kimin öğrettiğine dair spekülasyonlar olsa da Fijnschilders olarak bilinen ve ‘Güzel ressamlar’ anlamına gelen Hollanda sanat hareketinden ilham aldığı açıktır. Bu sanatçılar titiz, doğalcı ve genellikle küçük ölçekli resimlerinde gerçekliği yansıtmayı amaçladılar.
Vermeer’in günümüze ulaşan eserlerinde kadın figürleri yaklaşık 40 kez çıkarken erkekler ise sadece 14 kez ortaya çıkıyor. Vermeer'in sahnelerinin çoğu ev hayatı etrafında toplanıyor.
Bunun yerine bu kadınların çekiciliği; sunuldukları sıcak, davetkar ve güvenli ortamdan kaynaklanan gerçekçi, candan hissiyattır.
17. Yüzyılda Hollanda’sı, yalnızca sanatta değil, aynı zamanda keşifte de altın çağını yaşıyordu. Çünkü Hollandalı Doğu Hindistan şirketi ile artan ticaret sonucu Hollanda yaşamın merkez üssü haline geldi ve orta sınıf ortaya çıkmış oldu.
Vermeer'in kadınları, Hollanda toplumundaki bu yeni ilgiyi temsil ediyor ve aynı zamanda daha önce tipik olarak tasvir edilmeyen bir kişilik duygusu sergiliyordu.
Vermeer'in kariyerinin ortasında yarattığı İnci Küpeli Kız, sembollerinde ve tarzında 17. yüzyıl Hollanda’sına dair zengin bilgiler saklar. 17. yüzyılda inciler bir statü sembolüydü ve Vermeer'in kadınlarından 11'i resimlerinde takıyordu. Eleştirmenler ayrıca Vermeer'in gümüşi paleti ve yağlarının dokusuyla yarattığı kadınların yüzlerindeki incimsi bir parlaklığa dikkat çekti. İnciler ve modelin baş örtüsü, doğudaki Hollanda sömürülerinin egzotizmini ve zenginliğini de temsil ediyordu.
Vermeer'in zamanında, birinin özel alanını görmek nadirdi ve onların sanatta resim edildiğini görmek çok mümkün değildi. Portrelerini yaptıracak kadar zengin ve önemli olanlar insanlar ise bu gibi durumlar için özel olarak tasarlanmış odalara sahipti.
Durağan tarzı ve eserleri ile bilinen Fijnschilders'tan ilham almasına rağmen Vermeer’in resimleri bir dinamizm duygusu içerirdi. Vermeer genellikle figürlerini, fırça darbeleri ile hafifçe bulanıklaştırarak hareket edermişçesine yansıtır ya da benzer şekilde, figürlerini genellikle katı bir duruştan ziyade bir aktivitenin ortasında göstererek canlandırırdı.
Vermeer, resimlerinde tüm renkleri kullanırdı. Koyu sarı ve koyu kırmızının toprak tonları, sanatçının tercih ettiği pigment olan lapis lazulinin zengin ve cesur tonuyla dengelenirdi.
Vermeer'in teknik anlayışı, İtalyan rönesansının eski ustalarınınkini andırıyordu. Özellikle de nesnelerin etraflarındaki eşyaların tonlarının birbirlerinde yansıması bunun en büyük örneğiydi.
Vermeer'in 1675'teki ölümünden sonra karısı ve 11 çocuğu borç yığını içinde kaldı. Karısı, rahmetli kocasının ölümünü maddi zorlukların getirdiği stres, depresyon ve çılgınlığın bir karışımına bağladı. Hollanda ile Fransa arasında devam eden savaşı suçlayarak, çalkantılı siyasi iklimin kocasının sanat eserlerinin satılmasını veya başkasının sanatına aracılık etmesini imkansız hale getirdiğini iddia etti.
Ölümünün ardından Vermeer için yas tutuldu ancak başarıları kutlanmadı. Ayrıca Vermeer’in hiç öğrencisi olmadı ve bu yüzden atölyesine ve mirasına devam edecek kimse yoktu.
Ancak yüz yıldan fazla bir süre sonra eserleri iki önemli sanat tarihçisi ve eleştirmeni tarafından yeniden keşfedildi. Vermeer'in başyapıtları hakkında birkaç makale yayınladılar ve o zamandan beri Vermeer’in itibarı arttı ve sonunda Hollanda sanatında hak ettiği yeri aldı.