Evimizi ve hayatımızı paylaştığımız dostlarımız, maalesef bizden çok daha kısa bir ömre sahipler. Onları sahiplenmek ne kadar mutluluk vericiyse, ömürlerinin sonunda veda etmek de bir o kadar üzücü. İşte sahipleri tarafından paylaşılan minnoş dostların ilk ve son fotoğrafları.
Maviş diye bir kuşumuz vardı. Eniştemin babasının vefakar kuşuydu. Eniştemin babasının hastalanması yüzünden kuşu yazlığa götürmüştük. Çok tatlı ve güzel bir kuştu. 3 gün sonra evin içinde uçmaya başladı. Herkesin parmağındaki ölü derileri yerdi. Kafamda gezmeye bayılırdı. Bir yaz boyunca böyle geçti. Yazın sonlarına doğru eniştemin babasının ölümünden dolayı kuş enişteme ve halama kalmıştı. Yazın sonunda İzmir'den İstanbul'a zorlu bir araba yolculuğu yaptı Maviş. Tabağımdan karnıbahar yediği fotoğrafı son fotoğrafıydı. Yolculuk bittiğinde ve eniştemin evine geldiğinde evi çok sevmişti. 3 gün sonra ishalden öldü. Bahçede güzel bir yere gömdük. Seni hep hatırlayacağız Maviş...
ya ağlıyorummm :(
hiç yaşlanmasalar ya :(