Bazen günlük hayatın akışına öylesine kapılırız ki, gökyüzüne günlerce bakmadığımız olur. Sanki görülesi her şey, önümüzdeki kaldırımlardan ya da çevremizdeki vitrinlerden ibaretmiş gibi... Böylece hayatlarımız monotonlaşır. Bizler de robotlar misali takip ettiğimiz rutinlerin esiri oluruz. Oysa tek yapmamız gereken arada sırada bile olsa kafalarımızı yukarı kaldırıp, gökyüzüne şöyle bir bakmaktır. Belki aşağıdakiler gibi bulut formlarını göremeyebiliriz. Zira çoğu az rastlanır cinsten. Ama en azından halen hayatta olduğumuzu ve harika bir gezegende yaşadığımızı hatırlarız...