Çok renkli saçlar, pirsingler, armadillo ayakkabılar ve daha birçok ilginç şey... Aslında 21. yüzyılın, moda akımları konusunda en zengin yüzyıl olduğunu düşünürüz fakat durum hiç de öyle değil. Eğer tarih kitaplarını karıştırırsanız, geçmişte yaşayan insanların, genellikle toplumsal konumlarını belli etmek amacıyla birbirinden ilginç yöntemlerle görünüşlerini değiştirdiğini görürsünüz. İşte o ilginç moda akımlarından dikkat çeken 7 tanesi;
Bu resim Antik Mısır'da yaşamış Nebamun'un mezarında, milattan önce 1350 yılında resmedilmiş. Bu ve benzeri resimlerde görüldüğü gibi, soylu kadınlar kafalarında bir koni ile resmediliyordu ve bunun bir nedeni var. Deodorantın olmadığı günlerde, insanların kafasına taktığı koniler aslında deodorant görevi de görüyordu. Kokulu mumlardan veya greslerden yapılan bu koniler, genellikle kapalı mekanda gerçekleştirilen özel günlerde kullanılıyordu ve böylece, sıcaklığın etkisiyle eriyen koni, çevreye güzel kokular yayıyordu.
Arkeolojik kanıtların yeterli olmamasından dolayı (bozulmamış bir koni henüz bulunamadı), bazı bilim adamlarına göre resimlerde görünen koniler, birer sembol olarak değerlendirilmeli.
16. yüzyılda, peruk-yapım sektörünün gelişmesi ve eş zamanlı olarak frenginin ortaya çıkması aslında bir tesadüf değil.
Orta çağlarda, uzun saçlı olmak zenginliğin ve yüksek sosyal sınıfın bir göstergesiydi. Bu durum erkekler için de geçerliydi. Bu nedenle, orta ve üst sınıfa ait bireyler, saçlarının daha uzun görünmesini istedikleri için peruk takmaya başladılar. Frenginin toplumlarda baş göstermesiyle birlikte, genellikle lavanta kokulu olarak üretilen peruklar da piyasaya çıkmıştı.
Resimde görünen Fransız Kralı Louis XIV de peruk takmaya başlayınca, yalnızca toplumun üst sınıfları tarafından kullanılan peruklar tüm Avrupa'da moda haline geldi. Frengi nedeniyle 17 yaşında kel kalan Kral Louis, kendine en gösterişli peruğu yaptırmak için 48 kişiyi işe almıştı. Bu dönemde, İngiltere kralı ve kuzeni olan Charles II de peruk kullanmaya başladı. 18. yüzyılda gerçekleşen Fransız Devrimi ve İlgiltere'de yürürlüğe giren peruk vergisinden dolayı, bu moda son buldu.
Venedik toplumunda 16 ve 17. yüzyıllarda oldukça popüler olan topuklu ayakkabılar, aslında pratik amaçlı kullanılmaya başlanmıştı. Venedik'in çamurlu ve pis sokaklarında rahatça yürüyemeyen soylu kadınlar, yüksek topuklu ayakkabılar giyerek bu sorundan kurtulmuşlardı. Fakat kısa bir süre sonra, tıpkı peruklar gibi, topuklu ayakkabılar da bir sosya-sınıf göstergesi haline geldi. Ayakkabı ne kadar yüksekse, onu giyen kişi o denli önemli biri olarak kabul ediliyordu.
Bu moda bir süre sonra oldukça tehlikeli hale geldi çünkü ayakkabı yükseklikleri oldukça artmıştı. Çevresine gösteriş yapmak isteyen soylular, kendileri için oldukça yüksek ayakkabılar yaptırıyorlardı. Topuk yükseklikleri 50 santimetreye kadar yükselmişti ve ayakkabıyı giymek isteyen kişinin, birinden yardım almadan ayakkabıyı giymesi mümkün değildi. (Sevgili Lady Gaga, bunları not et lütfen).
Topuklu ayakkabılar senin için yeterince yüksek değil mi? O zaman seni böyle alalım; 19. yüzyılda, Fransa'nın Landes şehrinde yaşayan insanlar, günlük hayatlarında cambaz ayaklığı kullanmaya başladılar. Tchangues ya da 'uzun bacaklar' olarak isimlendirilen bu ayaklıklar, çobanlara, yabani otlarla kaplı tarlalarda hareket etme olanağı sağlıyordu. 1891 yılında, Scientific American'da yayınlanan bir makalede, cambaz ayaklıkları şu şekilde tarif ediliyor:
Ayaklıklar ahşaptan yapılmış, 1.5 metre yüksekliğinde ve insanların ayağını koyabileceği bir yere sahip olan yürüyüş mekanizmalarıdır. Çubukların üst tarafı inceltilerek, kişinin bacağının yan tarafına tam oturacak hale getirilir. Çubukların alt tarafları kalınlaştırılarak, kişinin düşmesine olanak sağlamayacak bir hale getirilir ve zaman zaman koyun kemikleri ile güçlendirilebilir.
Yalnızca bir çoban ayaklığı olarak kalmayan bu yüksek çubuklar, Landes şehrindeki herkes tarafından kullanılmaya başlanmış. Çocuklar dahi okula bu ayaklıklarla gidiyorlarmış. Bir süre sonra, yaşanan tehlikeli kazaların da ardından, bu ayaklıkların kullanımına bir son verilmiş.
Kıyafetleri ekstra şeylerle donatıp oldukça gösterişli bir hale getirmek, Elizabeth dönemi İngiltere'sinde oldukça popüler hale gelmişti. Erkekler ve kadınlar arasında, özellikle elbise kollarını oldukça gösterişli bir hale getirmek çok yaygın bir eylemdi. Bu dönemde yaşayan bir erkeğin ceketi, ortalama 3 kilo ekstra süs içerebiliyordu. Ceketlerin üzerinde mendil, pamuk, at kılı veya kepekten yapılmış süsler görmek mümkündü.
Elizabeth Dönemi modasına uygun bir şekilde kıyafet süsleme modası 17. yüzyılın ortalarında kaybolmuştu fakat insanlar, farklı şekillerde de olsa, elbiselerini daha gösterişli bir hale getirmeye devam ettiler.
Yüksek topukların aksine, görünüşe göre alt kısmı dar eteklikler kadınları yavaşlatmak için yapılmış. 20. yüzyılın başlarında popüler hale gelen bu eteklikler, ilk kez Fransız moda tasarımcısı Paul Poiret tarafından 1910 yılında piyasaya sürüldü. Poiret'in yeni tasarımı, kadınlarınların bacaklarını sarıyor ve eklemlerini sıkıyordu. Poiret'in sözleriyle: 'Evet, kadın göğsüne özgürlüğü getirdim fakat bacakları tutsak ettim.'
Dik açılı, erkeksi ve kum saati şekline sahip bir vücuda sahip olmak, 1920'li yıllarda her kadının hayaliydi (belki de hala öyle). Bu forma girebilmek isteyen kadınlara yardımcı olması amacıyla, oldukça ilginç iç çamaşırları tasarlandı.
Yandan bağlanan sütyenler, kadınların göğüs kısmının daha düz görünmesine olanak sağlıyordu. Korse yapımcısı R. ve W.H. Symington tarafından üretilen bu sütyenler, diğer sütyenlerin aksine, kadınlarını göğsünü desteklemekten ziyade sıkıyordu. 1920'li yıllarda oldukça popüler hale gelen bu sütyenler, günümüzde hala kullanılmakta fakat eski popülerliğini kaybetmiş durumda.