20. yüzyılın ilk kısmı, modern öncesi tıp dönemi için hala oldukça deneysel bir aşamaydı. Doktorlar, çeşitli hastalıklar için kokain ve eroin gibi çok güçlü ilaçlar reçete ederdi. Bazı insanlar, bugün insan vücudu için zehirli olarak kategorize ettiğimiz maddelerle kendilerini tedavi ederlerdi. İlaç zannedilen bir zehir de bir adamın hayatını kaydırdı...
Bu ilaç New Jersey'deki Bailey Radyum Laboratuvarı tarafından üretildi. Bu şirket, Harvard Tıp Okulu'nu bıraktığı için sertifikalı bir doktor olmayan William J. A. Bailey tarafından kuruldu. Ancak Bailey, insanlara mezun olduğunu söylemeyerek herkesi kandırıyordu.
Bailey ve kimyager ekibi, radyum üzerinde biraz araştırma yapmış ve insan organizması için bazı 'varsayımsal' faydalar bulmuşlardır. O dönemlerde radyoaktivite çok iyi araştırılmış bir konu değildi ve özellikle insan vücuduna neler yapabileceğinin kimse farkında değildi. Yüksek dozlarda bir insanı öldürebileceğini biliyorlardı, ancak suyla iyice damıtılan çok küçük bir dozun faydalı olabileceğini düşünüyorlardı.
Açıklamada yalnızca 'vücudun hayati süreçlerini iyileştireceği' belirtildiği için Radithor'un faydaları çok belirsizdi. Ancak bu durum, insanların onu satın almasını ve sağlık görevlilerinin onu reçete etmesini engellemedi.
Ürünün pazarlaması çok iyi yapıldığından ve doktorlar reçete ettiğinden plasebo etkisi gerçekleşti, herkes sadece birkaç dozdan sonra çok daha iyi hissettiğini söylüyordu. Ancak Radithor, Eben Byers'ın hayatını trajik bir şekilde değiştirecekti...
Zengin bir ailede doğan Byers, Yale Üniversitesi'nde eğitim aldı. 1900'lerin başında birçok altın şampiyonluk kazanan atletik bir genç adamdı. Daha sonra babası, onu Girard Demir Şirketi'nin başkanı yaptı.
Yara çok kötü değildi, ama çok fazla acıya neden oldu. Bu Byers'ın alışık olmadığı bir şeydi. Bu nedenle doktoru, Byers'ın daha hızlı iyileşmesi için ona Radithor verdi.
Byers, doktorunun reçetesine uydu ve günde sadece küçük bir kaşık aldı. Kısa bir süre içinde, Byers kendini çok iyi hissetmeye başladı. Aslında bu plasebo etkisiydi. Daha sonra Byers günde bir şişe, ardından günde üç şişe içmeye başladı.
Yüksek radyoaktif su tüketimi, dokusunun ve kemiklerinin içeriden parçalanmasına neden oldu. Zamanla tüm sinirleri de madde tarafından eridiği için fazla acı hissetmiyordu.
Radithor'u ilk kullanmaya başladığı 1927'den, bıraktığı 1931'e kadar, Byers 1.400'den fazla şişe tüketti. Bu kadarı ile hayati doku ve organları da vücudunun içinde parçalanarak 1932'de, henüz 51 yaşındayken vefat etti.
1965 yılında, Byers'ın cesedi incelenmek üzere mezardan çıkarıldı ve kalıntıları hala aşırı derecede radyoaktifti.
Sadece radyum değil, hangi ilacı 1400 şişe içsen vücutta bir soruna sebep olur zaten. En basit şeyleri düşünemeyenlerin bile şirket sahibi olması falan... Neyse.
Tıp dünyası bir gecede var olmadı. Bu ve bunun gibi bir çoğu var. Cola bile ilk çıktığında eczanede satılıyordu:) 1400 şişe bal olsa yan etkisi olur orası da ayrı:)
benzeri olay saat uretiminde calisan kadinlarda yasaniyor. eskiden saatlerin kadranina radyum fosfor karisimi bir boya surulurdu, bu sayede gece karanliginda parlarlardi. kucukken boyle cok eski bir masa saatini hatirliyorum, gece karanliginda paril paril fosforlu parlardi. burdaki radyum cok dusuk miktarda ama saatin uretiminde kadranlarini boyayan kadinlar buna daha yuksek dozda uzun seneler maruz kaliyorlar. radyumun tehlikesi insan vucudunda kalsiyumun yerine gecip kemiklerde birikmesi, insani icerden radyasyonla surekli zehirlemesi. bu kadinlarda surekli radyuma maruz kaldiklari icin zaman icinde kemiklerinde birikme yapiyor, eklemlerini zayiflatiyor, ilk etkilerinden biri cenenin cikmasi, diger eklemlerde zayfilayip cikiyor. cok uzun ve acili bir olum sekli.