Savaş korkunç bir gerçek. Özellikle de tarihin en büyük ve yıkıcı savaşı olarak değerlendirilen İkinci Dünya Savaşı, içinde nice trajedi barındırıyor: Hiroşima, Naziler, Holokost... Bu yazımızda ise savaşın pek bilinmeyen korkunç bir gerçeği üstünde duracağız: Japon ordusunun Hintli mahkumlara uyguladığı yamyamlık ve işkence hikayeleri!
Uyarı: Yazımız, bazı okurlar için rahatsız edici olabilecek detaylı şiddet tasvirleri içermektedir!
O günlerde İngilizlerin sömürgesi altında yaşayan Hindistan, bunun sonucunda Japonya'ya karşı savaşmak için birçok vatandaşını orduya gönderiyordu.
Bu ordu Malaya, Singapur ve Burma cephelerinde Japon İmparatorluk Ordusu'na yenik düştü. Çok sayıda İngiliz ve Hintli burada Japonya'nın esiri oldu ve inanılmaz kötü koşullarda yaşadılar.
Bu adada esir düşen Hintlilerin çoğu İngilizlerin komutasındaki 15. Pencap Alayı'ndandı.
Burada kurulan çalışma kampında özellikle Hintliler koyu tenlerinden ötürü Japonlar tarafından ağır koşullarda yaşamaya mahkum edildiler.
'Bozuk yemekler veriliyordu bize, haliyle iyi beslenemiyorduk ve birçoğumuz günden güne zayıf düşüyordu.'
Uğradığı şiddetin sonucunda Ram dişlerini kaybetmiş ve köprücük kemiği kırılmış.
Askerler bilincini kaybedene ya da ölene kadar şiddete maruz kalıyormuş.
Ram kendini bu durumdan çalıların arkasına saklanarak kurtarmış.
Kasım 1944'te Japonlara esir düşen genç bir pilotun önce başı kesildi, sonra da daha kötü bir manzaraya sıra geldi:
'Bir ağacın arkasına saklanmıştım. Japonların etinden bir parça kesip kızarttığına şahit oldum.'
'Japonlar her gün içimizden birini seçer, görünmeyen bir köşede öldürür ve yerdi. Bunu bizzat gördüm, toplamda 100 kişiyi yemişlerdir. Etleri kesildiğinde canlı olan mahkumlar, ardından bir çukurda ölüme terk edilirdi. O mahkumların acı dolu çığlıklarını duymak korkunç bir deneyimdi. Benim hayatta kalmış olmam bir mucize.'
Frengi hastalığının anneden çocuğa kalıtımsal bir şekilde aktarılıp aktarılmayacağını araştırmak isteyen Japonlar, tecavüz ettikleri kadınlara kasıtlı olarak bu hastalığı bulaştırıyordu.
Bu esnada tahmin edebileceğiniz gibi anesteziye veya ağrı kesicilere başvurmuyorlardı.
Kimi mahkumların beyninin ve karaciğerinin canlı canlı çıkarıldığı da kayıtlara geçmiş durumda.
Mahkumlar hızlıca büyüyen bambu bitkisinin üstüne bağlanıyor, keskin yaprakları olan bambu da mahkumları delip geçerek yavaş ve acılı bir ölüme sebep oluyordu.
Tarihte korkunç bir sayfa olarak kalan bu insanlık suçları, tüyleri diken diken ediyor.
Japonlar beni çok korkutuyor. Doğru olduğuna ilişkin hiç şüphem yok şahsen. Mesela binlerce yıllık Türk tarihinde (ki bizim daha geniş ve savaş dolu tarihimiz var) tek bir tane böyle iddia bulamazsınız. Yamyamlık, tecavüz, esirlere hastalık bulaştırma, vahşi insan deneyleri vs. Bizim tek kötü huyumuz da yağmacılık, keşke o da olmasaymış.
Diğer işkenceler tamam da Japonların insan eti yiyeceğini sanmıyorum. Hikayeyi anlatan epey kurgulamış bunu kafasında. Çünkü çok tutarsızlıklar var
haberi, birinin ortaya çıkıp 'ziyaaaaa' diye bağırarak bitirmesini bekledim.