1939-45 yılları arasında Avrupa başta olmak üzere bütün dünyayı etkileyen II. Dünya Savaşı, yakın tarihe derin izler bırakan son kanlı mücadele olarak gözükmektedir. Peki bu cihan harbinde Türkiye nasıl bir politika izlemişti ve ülkenin durumu neydi?
Bu sırada başvekil olan Celal Bayar usulen istifasını sunduysa da bu isteği geri çevrildi. Yıl sonundaki Halk Partisi kongresinde İnönü'ye ''Milli'', Atatürk'e de ''Ebedi'' Şef unvanlarının verilmesi kararlaştırıldı. İsmet İnönü aynı zamanda partinin de değişmez genel başkanı seçildi. Türkiye bu değişikliklerle 1939 yılına giriyordu.
1939 yılının sevindirici gelişmesi ise 30 Haziran'da Hatay'ın resmen Türkiye Cumhuriyeti'ne katılmasıydı. Yıllardır süren uğraşlar en sonunda zafere dönüşmüştü. Fakat büyük savaş da kapıya dayanmıştı. Eylül ayında Alman taarruzuyla harp patlak verdi.
Başvekil Refik Saydam eski bir askerî doktordu. İnönü ve Bayar da Milli Mücadele'nin kritik isimlerindendi. Bu insanlar 1897 Yunan, 1911 Trablusgarp, 1912-13 Balkan ve 1914-18'deki I. Dünya Savaşlarını görmüşlerdi. Savaşın bir ülkeye neler getirip neler götürdüğünü çok iyi biliyorlardı. Zira bunu birden fazla kez bizzat tecrübe etmişlerdi.
Hükumete üst düzey yetkiler veriliyordu. Özellikle ziraî üretimin sınırlarını ve işleyişini belirlemek, fiyatları tayin etmek gibi ekonomiyi kontrol edecek yetkiler ön plana çıkıyordu. Aynı zamanda ihtiyaç dahilinde vatandaşların bir kısmı da ikinci defa askere alındı. Savaşla dış ticaret kesildiğinden ülkedeki stoklar tüketilmeye başlandı. Nisan ayında Köy Enstitülerinin kurulması, ülkenin tamamen savaşa boyun eğmediğini, diğer alanlardaki gelişmelerin de olağan seyrinde devam ettiğini gösteriyor.
Dönemin müttefik liderleri Stalin, Rosevelt ve Churchill.
Türkiye tarafsızlığını korumakla birlikte, savaşta ön plana çıkan devlete yakınlaşmak gibi stratejik bir taktik uyguluyordu. Nitekim bu durum karşısında 1941 yazının başlarında Almanya ile bir saldırmazlık anlaşması imzalandı. Fakat yıl sonunda gerçekleştirilen Pearl Harbor baskınıyla Amerika da Almanya'nın karşısında yer alacaktır. Türkiye de bu tarihten itibaren strateji gereği müttefiklere yakınlaşacaktır.
18 Haziran 1941'de imzalanan Türk-Alman saldırmazlık paktı.
Ekmek karnesi meselesi bugün dahi sürekli dile getirilen fakat eksik olarak ele alınan bir konudur. Zira tarih bilimi olarak değil, çoğunlukla ideolojik bir malzeme olarak ele alınmaktadır. Karne uygulaması I. Dünya Savaşı sırasında da uygulanmıştı. II. Dünya Savaşı sırasında Almanya'da da uygulanıyordu. Karne meselesi savaş gibi olağanüstü bir hadisenin içerisinde, ahaliye eşit miktarda besin dağıtarak eldeki ürünü planlı bir şekilde yönetmek amacıyla uygulanıyordu.
Saraçoğlu hükumeti yıl sonuna doğru Varlık Vergisi adlı radikal bir ekonomik karar aldı. Hükumete göre bu vergi savaştan istifade edip karaborsa ve istifçilik yoluyla zenginleşen, haksız kazanç elde edenlerden alınacak bir vergiydi. Bu yolla yaklaşık 114 bin kişiden 320 milyon lira kadar tahsilat yapıldı.
Fakat Varlık Vergisi beraberinde ciddi tartışmaları getirdi. Maddi durumu yetersiz olan bazı insanlar da mükellef yazılmıştı. Aynı zamanda azınlık kesimden çok vergi alındığı için, bunu bir Türkleştirme politikası olarak yorumlayanlar da vardı. Oysa ülkenin en varlıklı kesimini azınlıklar oluşturmaktaydı. Dolayısıyla en yüksek meblağ da onlardan tahsil edilmişti.
Yaklaşık 600 bin ton hububat toplandı. O yıllarda bir maliye memuru olan Cahit Kayra hatıralarında bu uygulamaları ''20 milyonluk nüfus cephelerdeki 1 milyonluk askerimizi beslemek için çalışıyordu'' diye yorumlamaktadır. Netice itibarıyla ahalinin tahılları saklaması, tahsilat memurlarına rüşvet verilmesi gibi bazı usuller sebebiyle planlanan miktardaki ürün tahsil edilemedi.
Türk tarafı konferanslarda, müttefiklerin askerî teçhizat yardımı yapması halinde savaşa girileceğini belirtiyordu. Fakat istenilen yardımların ülkeye ulaşması en azından 1 yıl sürecekti. Böylelikle zaman kazanan Türkiye, Ağustos 1944'te Almanya ile diplomatik ilişkilerini kesti.
1945 başında da her şey bitmiş olmasına rağmen resmi olarak Almanya ve Japonya'ya savaş ilan edildi. Bu her ne kadar göstermelik bir şey olsa da Türkiye'nin Birleşmiş Milletler'e kurucu üye olmasını ve San Francisco Konferansına katılmasını sağlayacaktı.
Savaşın ağır yükü yine fedakar Türk halkının omuzlarında taşınmıştır. Hükumet, ülkeye faydalı olacağını düşünerek aldığı kararlarla halkın tepkisini kazandı. Varlık Vergisi ile büyükşehirli ahali, Toprak Mahsülleri Vergisi ile de köylüler hükumete karşı büyük kızgınlık içerisine girdiler. 1946'da durumu tersine çevirmek için çıkartılan Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu da geniş arazi sahiplerini memnun etmedi.
Bu zeminde CHP içerisinden ayrılan Celal Bayar, Adnan Menderes, Fuad Köprülü ve Refik Koraltan öncülüğünde kurulan Demokrat Parti 1950 seçimlerinde güçlü bir alternatif olarak vatandaşın karşısına çıktı. %50'den fazla oyla tek başına iktidar olan D.P 1960'a kadar Türkiye'yi yönetti.
Savaş döneminde çıkan Varlık Vergisi'ni söz konusu edip İsmet Paşa'ya hakaret eden değişiklerin Ekonomik olarak büyüyen günümüz Türkiye'sindeki vergiler hakkındaki görüşleri nedir? :)
İsmet İnönü ve arkadaşlarına dil uzatan vatan hainidir,net.
Varlık vergisinin asıl amacı bu değildi.Burada yazıldığı kadar masum bir durum ortada yok. Bu düzenleme ile gayrimüslimlerin, Cumhuriyet’in kuruluşunda vaat edildiğinin aksine, bu ülkenin eşit vatandaşı olmadıklarının farkına varmaları sağlandı.Resmi belgelere bakıldığı zaman Varlık Vergisi kapsamında toplanan 315.000.000 TL verginin 280.000.000 TL gayrimüslimler ödemiştir.