Yıllarca bize öğretilen ve her ne kadar toplumsal rollerden sayılan 'erkekler ağlamaz, erkek duygularını göstermez, sert olur' imajı aslında sadece toksik maskülenlikten ibaret. Çünkü bu imaj cinsiyet rollerinden çıkıp ilişkilere zarar veren bir tutuma dönüştü. Bilinçli olan erkekler ise bu imajdan sıyrılıp daha sağlıklı ve doğru davranmayı başardı.
Bu bilinçli erkekler tam olarak ne yapıyor peki?
Toksik maskülenlik dediğimiz şey aslında erkeklere yıllarca “sert ol, duygu gösterme, yönet, baskın ol” diye öğretilmiş şeylerin sonuçları. Sanki duygusallık zayıflıkmış ve sanki tartışmada sakin kalmak erkekliğe aykırıymış gibi. Bu kalıp sadece ilişkilerde değil, aynı zamanda sosyal hayatta da gereksiz gerilim yaratır. Toksik maskülenliği aşmış biri ise bu ezberleri çöpe atmıştır. Kendini küçültmeden, karşısındakini ezmeden ve daha insani bir çizgide durur.
Toksik maskülenliği yenmiş bir erkek huzursuz olduğunda içine kapanıp saatlerce soğuk rüzgar estirmez. “Bir şey yok.” deyip surat asma moduna girmez. İçinden geçenleri açıkça anlatır. Konuyu çözmeye niyetlidir. Kendi duygusunu söylemekten utanmaz ve bunu zayıflık görmez.
Kıskançlığı sevgiyle karıştırmaz. Partnerinin arkadaşlarıyla plan yapmasını sorun etmez. Mesajlara anında cevap verilmedi diye senaryolar üretmez. Güven konusunu karşı tarafa baskı kurmak için kullanmaz. Kendi hayatı olduğu gibi partnerinin de bir hayatı olduğunu bilir.
Yanlış yaptığını fark ettiğinde konuyu dağıtır gibi davranmaz. “Ben öyle demedim, sen yanlış anladın.” taktiğine sığınmaz. Direkt sorumluluk alır. İşi çözmeye odaklanır.
Bazı erkekler halen kadının güçlü olmasını problem gibi görürken bu tip erkek tam tersidir. Partnerinin kariyer başarısı, sosyal çevresi ya da özgüveni onda tehdit değil gurur duygusu uyandırır. “Ben eziliyor muyum?” diye düşünmez. İlişki bir yarış alanı değildir çünkü.
Bir derdin olduğunda “Abartıyorsun, insanların başka dertleri var.” demek yerine seni gerçekten dinler. Duygularını hafife almaz. En basit konusu bile olsa önemser. İletişimde kibirli bir ton kullanmaz. Dinlemeyi karşı tarafa değer verdiği için yapar, mecburiyetten değil.
Birlikte yaşanıyorsa sorumluluk da ortaktır. Çamaşır makinesine çamaşır atmayı yardım saymaz. Sofrayı kurmak için kahramanlık taslamaz. Yapılması gerekeni yapar. Çünkü bir düzeni paylaşmanın doğasında bu vardır.
Sinirlendiğinde sesini yükseltmek, kapıları çarpmak veya ortamı germek zorunda hissetmez. Önce kendi duygularını, bedenini ve nefesini kontrol eder. Öfke patlamasını kişilik özelliği gibi sahiplenmez. Sorumlu davranır ve kimseyi baskı altına almaz. Öfke problemi yaşıyorsa bile bunun farkında olur ve bunu iyileştirmeye yönelik çaba sarfeder. Değil mi?
Bir ilişkinin getirdiği sorumlulukları taşımasını bilir. Omuzlarında bir yük gibi göstermek yerine bunu hayatının bir parçası gibi görür ve asla gocunmaz. Tabii insanız ve bazen sınırlarımız olabilir ama zaten toksik maskülenliği yenmiş biri kapasitesine göre hareket eder.
Çünkü bir söz verildiğinde tutulması gerektiğini bilir. Zaten tutamayacağı söz veriyorsa ve bu sık sık yaşanıyorsa bir süre sonra içi boş vaat vermiş gibi görünür. Karşı taraf da ona bir süre sonra güvenmeyi bırakır bu konuda.