Soyadı kanununun 1934'te yürürlüğe girmesiyle birlikte ülkemizde yeni bir dönem başladı. Hâl böyle olunca, Türkiye Cumhuriyeti'nde yaşayan her vatandaşın bir soyadı olması gerekiyordu. O dönem bu ihtiyaç birkaç farklı şeklde çözümleniyordu. Bir tanesi bireylerin kendi fikirleriyle. Bir tanesi de vilayetlere, halkın alabileceği soyadları listesinin gönderilmesiydi. Bunun dışında çoğunluğun olduğu gibi soyadlar, nüfus memurları tarafından belirlendi. Nüfus memurları o aile ile ilgili bilgileri aldıktan sonra uygun soyadı veriyor ya da anlık gelişen bir olay sonucu verilecek soyadları belirliyorlardı. Aşağıda bu ve bunun gibi birçok örnek bulacaksınız.
Aşağıda bulacağınız bilgiler, Marmara Üniversitesi Yeni Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Eski Başkanı Prof. Dr. Emine Gürsoy Naskali'nin 'Cumhuriyet Tarihi Soyadı Hikayeleri' isimli kitabında bulunan bilgilerden derlenmiştir.
ünyanın en cimrileri 'Eli açık', dünyanın en korkakları 'Yürekli', dünyanın en tembelleri 'Çalışkan' gibi soyadları aldılar. Her türlü yağmada hep sona kaldığım için, güzel soyadı yağmasında da sona kaldım. Bana, ortada böbürlenebileceğim bir soyadı kalmadığından, kendime 'Nesin' soyadını aldım. AZİZ NESİN- İstisnalar dışında bu olayın en iyi açıklamasını Aziz Nesin yapmış zaten.
admin kaynakgösteroğulları
aziz nesin'in hikayesi;1934 yılında soyadı kanunu çıktı. Herkes kendisine soyadını kendisi seçtiği için, insanların bütün gizli aşağılık duyguları ortaya çıktı. Dünyanın en cimrileri ‘Eli açık’, dünyanın en korkakları ‘Yürekli’, dünyanın en tembelleri ‘Çalışkan’ gibi soyadları aldılar. Her türlü yağmada hep sona kaldığım için, güzel soyadı yağmasında da sona kaldım. Bana, ortada böbürlenebileceğim bir soyadı kalmadığından, kendime ‘Nesin’ soyadını aldım. Herkes ‘Nesin’ diye çağırdıkça ne olduğumu düşünüp kendime geleyim istedim.