İçinizdeki Çocuğa Sarılmak İsteyeceğiniz O Playlist

90’ların sıcaklığı, 2000’lerin masumiyeti, animasyonlardan fırlamış gibi duran melodilerle dolu bu playlist, ruhunuza pamuk gibi sarılacak. Kim bilir, belki bir şarkıyla o eski pijamalarınıza geri dönersiniz. Hadi o içteki küçük seni müzikle kucaklayalım.Ben şarkısı, Michael Jackson’ın henüz 14 yaşında solo kariyerinde patlattığı ilk 1 numara. Ama işin en ilginç yanı şu: Şarkı aslında bir korku filmi olan Ben için yazılmış! Evet, başrolde bir... fare var. Ama bu fare, yalnız ve dışlanmış bir çocukla arkadaşlık kuruyor. Michael bu şarkıda o fareye, yani aslında tüm yalnızlara sesleniyor: 'Dünyada senin için bir yer var.' Sözler o kadar saf ve duygusal ki çocuk kalbinden çıkmış gibi: “Ben, senin dostunum, bana güvenebilirsin.” Şarkı yayımlandığında herkes bu çocuk yaşına göre fazla derin demişti. Çünkü MJ bu şarkıyla sadece bir hayvanla değil toplum dışına itilen herkesle empati kuruyordu.“Küçük Bir Kız”, büyümeye direnen ruhların en içten ağıdı sanki. Şenay Lambaoğlu’nun sesi zaten pamuk gibi ama bu parçada adeta bir ninni gibi sarıyor insanı. Sözler o kadar içten ki kendini hiç ifade edememiş o küçük kız çocuğunun çığlığı gibi duyuluyor.Bu şarkı sadece melodisiyle değil sözleriyle de insanın kalbini usulca sıkıştırıyor. Stevens, çocukların oyun oynayabileceği bir dünyanın yavaş yavaş kaybolduğunu sorgularken, bize büyümenin aslında ne kadar da hüzünlü olduğunu anlatıyor. Doğanın yerini betonlar alırken, içimizdeki çocuğun oyun alanları da daralıyor.Narnia Günlükleri'nin final sahnesinde çalan bu şarkı, vedaları ve içsel geçişleri o kadar sade ve dokunaklı anlatıyor ki… Bir dönemin sona erdiğini ama o anıların hep bizimle kaldığını fısıldıyor. Çocukluğunuzdan ayrıldığınız o anda hissettiğiniz karışık duyguları yeniden yaşamak için birebir.Hiç konuşmadan çocukluğunuzu anlatan bir melodi varsa o da budur. Fransız akordeonunun o sıcaklığı, sanki eski bir okul defterinin arasından çıkan çizim gibi. Sadece bir müzik parçası değil, bir anı taşıyıcısı. O küçük kırtasiye kalemlerinin kokusunu bile hatırlatıyor. Hüzünle karışık bir tebessüm yaratıyor yüzünüzde. Amélie’nin hayal gücüyle bizim çocukluğumuz arasında ince bir bağ kuruyor.Bunu dinlediğinizde çocukken gökyüzüne bakıp bulutlardan şekiller yaptığınız o anlar gelir aklınıza. Armstrong’un sesi bir dede gibi, yavaş yavaş ve sevgiyle anlatıyor hayatı. Sade ama derin bir mutluluk hissi veriyor. Hayatın ne kadar basit ama muazzam olabileceğini çocukken zaten biliyorduk. Bu şarkı da bize unuttuğumuz o bilgeliği hatırlatıyor.Yüzünü dökme küçük kız diye başlar ya… İşte o ilk cümle bile gözleri yaşartmaya yeter. Sezen burada sanki sadece bir şarkı yazmamış bir annenin, bir ablanın, belki de içimizdeki şefkatli “ben”in sesi olmuş. Çocukken yaşadığımız haksızlıklar, kırgınlıklar, yalnız kalışlarımız işte hepsi tek tek okşanıyor bu şarkıda.İsmiyle zaten ben hala hayattayım diye bağıran şarkı, gençliğin kaotik ama büyüleyici coşkusunu anlatıyor. Ama yüzeydeki o marş havasının altında çok daha derin bir şey var: kırılmışlık, pişmanlık, ama yine de içten bir “biz yine de gülümseriz” hali.Teenage Dream, sadece romantik bir pop şarkısı değil büyürken kaybettiğimiz heyecanların, ilk öpücüklerin ve saf hayranlıkların bir nostalji kapsülü. Katy Perry burada, gençliğin o dokunulmamış umutlarına geri dönmemiz için adeta zaman makinesi yaratıyor. Onun da kariyerinin zirvelerinden biri ayrıca.Kalben’in sesi çocukken içimize attığımız her şeyin dışa vurumu gibi. Gitarın tınısı, bir defterin arasına saklanmış mektup gibi. İçinde tuttuğun ne varsa söyle diyor. Çocukken bile susturulduğumuz duygular, bu şarkıyla özgür kalıyor. Kalben’in naifliği, kendini ifade edemeyen o küçük seni sarıp sarmalıyor. Ve sonunda biraz ağlatıyor, biraz da rahatlatıyor.Bu parça, 1965 yapımı The Sound of Music filminin en unutulmaz anlarından biri. Julie Andrews’in canlandırdığı Maria karakteri, korkmuş çocukları rahatlatmak için kendi en sevdiği şeyleri saymaya başlıyor. Ama bu sahne aslında sadece çocuklar için değil kendi içindeki çocuğu yatıştırmak isteyen herkes için bir rehber.Somewhere Over the Rainbow ilk olarak 1939’da Judy Garland tarafından The Wizard of Oz filminde seslendirildi ve o günden beri daha güzel bir yer hayalinin sembolü haline geldi. Ama Norah Jones’un yorumunda bu şarkı, neredeyse bir dua gibi... Onun kadife sesiyle gökkuşağının ötesindeki umutlara uzanmak, içimizdeki çocuğun gözlerinden dünyayı yeniden görmek gibi.