Hijralar, Hindistan'da trans bireylerden oluşan bir grup. Oldukça zorlu zamanlar geçiriyorlar ve sırf kimliklerinden ötürü akıl almaz şeyler yaşamak zorunda kalıyorlar. Saranya da toplumda bu mücadeleyi verenlerden biri.
Hijralar, Hindistan'da trans bireylerden oluşan bir grup. Oldukça zorlu zamanlar geçiriyorlar ve sırf kimliklerinden ötürü akıl almaz şeyler yaşamak zorunda kalıyorlar. Saranya da toplumda bu mücadeleyi verenlerden biri.
Saranya'nın hikayesi 11 yaşında başlıyor. Ailenin daha önceden kızı olduğu için, erkek çocuğu istiyordu. Fakat oğulları beklediklerinden farklıydı. O zamanlar gerçek kimliğinin henüz farkında olmasa da Saranya bazı şeyleri ailesinden nasıl saklaması gerektiğini çabucak öğrenmek zorunda kaldı. Bu da yalnızca Saranya'ya acı getirdi. Çünkü her seferinde gerçek kimliğinin ortaya çıktığını hissediyordu. Kendisini koşulsuz şartsız sevmesi beklenen kişilerin kötü tepkileri ve şiddetli cezalandırmalarıyla başa çıkmak zorunda kaldı.
16 yaşındayken bu acıdan ve yargılamadan kaçmak için biyolojik ailesini terk etti. Güney Hindistan'a gitti.
Saranya yeni ailesiyle başka bir trans birey vasıtasıyla tanıştı ve Hijralar bir topluluk olarak yaşasalar da farklı yerlerde ikamet ediyorlar. Her bir evin, aileyi toplantılarda temsil edecek bir temsilcisi bulunuyor.
Bu ailelerde erkek bireyler yok. Tamamen kadının dünyasından oluşuyor ve büyük anneler, anneler, kız çocukları, kız torunlar, halalar ve teyzelerden oluşuyor.
Saranya yeni ailesine kabul edildiğinde, şimdiye kadarki en zor mücadelesini vermek zorunda kaldı: Hijra'ya dönüşmek ve erkek halinden hiçbir iz kalmaması. Bütün Hijralar 'Nirvan' isimli yeniden doğuş anlamına gelen bir operasyon geçirmek zorundalar. Bu operasyonda erkek genital organları alınıyor. Operasyon evlerde, kapalı kapılar ardında yapıldığı için oldukça tehlikeli. Hasta şiddetli ağrı yaşamak zorunda kalıyor. Çünkü genel anestezi verilmiyor. Bu ritüelin erkek kanından kurtulmak için olduğu söyleniyor. Böylece kişi kadın olarak yeniden doğabilir diye düşünülüyor.
Saranya şu an 58 yaşında ve ailesinden tek görüştüğü insan ablası. Birçok Hijra, ailesinin hiçbir bireyi ile görüşmüyor. Fakat sonunda onları özlemeye başladıkları veya finansal olarak yardımlarına ihtiyaç duydukları için en azından anneleri ile görüşmeye başlıyor.
İşin dışında Hijralar tiyatro, park, restoran gibi topluma açık yerlere gitmiyorlar. Bunun nedeni ise kendilerini destekleyen insanlarla çevrili oldukları ve kendilerini güvende hissettikleri evlerinde kalmayı tercih etmeleri. İyi bir eş bulma hayali, yaşadıkları zorlu zamanlarda devam edebilmelerini sağlayan tek şey.
Hijraların evlilikleri genellikle kötü bitiyor. Çoğu intihar girişiminde bulunuyorlar. Diğerleri ise eşleriyle yaşamayıp ailelerini ayda veya yılda bir kez görüyor. İçinde bulundukları bu durumla başa çıkmak için farklı savunma mekanizmaları geliştiriyorlar.
Toplum tarafından 'ucubeler', 'hastalıklılar' veya 'belalılar' olarak adlandırılmaya ve yargılanmaya alışıklar. Evde çalışmayan tek işi evin annesi oluyor. Herkes her sabah erkenden kalkıp, makyajını yapıp para kazanmak için evden çıkıyor. Genellikle yokluk içinde, küçük karanlık evlerde eşyasız yaşıyorlar. Fakat yaşadıkları evi her zaman temiz tutma konusunda takıntıları var.
Ayrıca dirseğinde de sırf kendi eğlenceleri için kendisini taciz eden iki erkekten kalma yaralar var. Saranya'nın hikayesi kendisi gibi kadınların her gün yaşadığı sürece dair bir örnek aslında. Geçmişine ve yaşadığı her şeye rağmen 58 yaşındaki Saranya hikayesini dünyayla paylaşma cesaretini ve gücünü gösteriyor.
Biz onlara iş alanları yaratsaydık hiçbiri seks işçisi olmak zorunda kalmayacak, sağlıklı bir hayatları olacak, belki ötekileştirilmedikleri bir yaşamda huzurla öleceklerdi. Ne gaddar insanoğlu...
Tayland sokaklarında Başörtülü ablayla Trans abla birlik olmuşlar, gözleme açıyorlar. Marketlerde herkes gibi trans bireyler de çalışıyor. Otellerde, taksilerde, bakkallarda, avmlerde, aklınıza gelebilecek her yerde.... Efendi efendi çalışıyorlar herkes gibi. Keşke dünyanın heryerinde iş alanı tanınsa onlara da.