Yorgun uyuyup yorgun uyanıyoruz ve bunun bir sebebi var. Şimdiden uyaralım, yüzleşmesi pek de kolay değil.
Yorgun uyuyup yorgun uyanıyoruz ve bunun bir sebebi var. Şimdiden uyaralım, yüzleşmesi pek de kolay değil.
Uykular yetmiyor, çay ve kahve bizi kesmiyor artık. Litrelercesini içsek de olmuyor ve 'Ben yoruldum hayat' adlı WhatsApp gruplarındaki gibi dert sürüsünün yarattığı yorgunluktan bahsetmiyoruz, tam anlamıyla düşük enerjiyle yaşamaktır değineceğimiz.
Konumuzla ne alakası var? Biz yaşadığımız yorgunlukları ve zihnimize çöken huzursuzlukları kendi neslimize, teknoloji çağına ve iş dünyasının acımasızlığına yoruyoruz. Ancak bu her dönemde böyleydi, herkes yaşadığı çağın 'hem en iyisi hem en kötüsü' olduğuna emindi.
Tabii her zaman yorgunluk denilmiyordu bu hale, vaktiyle çeşitlendirilmiş bir kavram ağacı vardı. Yani yaşadığınız hisler bazen bir hastalığın işareti, bazen içinize kaçmış olan olası bir şeytanın göstergeleri yahut sizi ele geçiren bir nazar olarak görülüyordu. Artık bu hisler biraz daha teke indirgenmiş gibi görünüyor, depresif adını bolca kullanıyoruz.
Ancak bu depresyon ve sendrom pek de anlamsız değil. Çünkü bu içeriği okuyan herkes benzer bir iki kuşağın karışımı, hepimizin esir alan bazı dertler var. Yani her zaman yorgunluk olduğunu ve olacağını bilmek şu an yaşadığımız bu derdin sebebini, çözümü aramaya engel değil.
Erişmeye çalıştıkça borçlanıyoruz, borçlandıkça ödemek için daha fazla çalışıp stres seviyemizi arttırıyoruz. Yetmiyormuş gibi borcun altında on yıllar boyu ezilmeye devam ediyoruz. Son 15 yılda dünya olarak yaşadığımız ekonomik krizleri bir düşünün, bugün sıfır bir otomobil almak için bile en az 50 tam maaşımızı teslim etmek gerekiyor.
Bir önceki neslin aksine dijital dünyaya nasıl bağlanacağımızı biliyoruz ancak teknolojinin böylesine gelişmediği dönemlerdeki huzurun da farkındayız, o huzura dönemiyoruz. Bizden sonraki neslin teknolojiyle olan ilişkisini de görüyoruz ancak onlar gibi kendimizi teknolojinin içine bırakamıyoruz. Sürekli çevrimiçi olsak da uyku düzenimiz, sağlığımız buna uyum sağlayamıyor.
Bir gün sonra ne olacağını kestiremiyoruz, bir yıl sonrası için net planlar yapabilmek mümkün mü? Para biriktirip bir şeyler almak istiyorsak bir sene sonra çok daha fazlasını biriktirmek gerekebiliyor, başka bir işe geçmek istiyorsak oradaki şartların daha iyiye gideceğinin bir garantisi yok.
Toplum içerisindeki bazı ayrımlar da gittikçe derinleşiyor, yakın gelecekte herkesin birbirine tahammülsüz olduğu bir evrene bir çocuk getirmek istiyor muyuz? Hiçbir plan nihayete eremiyor.
Birçok stres peşimizdeyken daha huzurlu ve başarılı bir hayata geçiş yapmak, yorgun bünyelerimize sonsuz enerji yaymak en büyük amacımız olsa. Kendimizi geliştirmek, huzur sağlayan kaçış noktaları oluşturmak ve iş, okul gibi hayatımızda olması gereken yerlerde soğukkanlı olmayı öğrenmek mi gerekiyor?
Bilemiyoruz.
Bilemiyoruz Onedio okuyucuları, bilemiyoruz.
Siz biliyorsanız anlatın, yorumlarda bekliyoruz.
Okuyana kadar yoruldum