Aslında öyle bir derdiniz olmasa da şöyle geleceğe baktığınızda bu düşünce aklınızın orta yerine yerleşir. Birdenbire sert bir zemine çarpmış gibi hissetmeniz olasıdır. Kendinize 'Ya zaten ben ezelden beri evlenmeyi düşünmüyorum.' deseniz de bir yaşa geldiğinizde bunun nedenlerini sorgulamaya başlarsınız ve hiçbir zaman evlenemeyeceğinizin kanaatine varırsınız.
İşte; 'Hiçbir Zaman Evlenemeyeceğini Düşünen İnsanların Anlayabileceği 15 Durum'.
Aslında o an aklınıza bir çok neden gelir ama bunların hiçbirisini söyleyemezsiniz.
Ne yazık ki, ha deyince de bulunmaz böyle biri.
Her şey onların düşündüğünden çok daha kapsamlıdır çünkü...
Bunun düğünü var, gelin arabası var, ev almak ya da yeni eve çıkmak lazım... Hooff çok masraflı şey evlenmek ya.
Bakmanız gereken kardeşleriniz vardır mesela, ya da annenizi yalnız bırakmak istemezsiniz.
'Birine ölene kadar bağlanmak mı? Yoo dostum yoo.'
Yarı yolda bırakmak size göre değildir...
Bu zamana kadar 'İşte evleneceğim kişi!' dediğiniz birileri yarı yolda bırakmıştır, kim bilir?
'Evlenmek ne ki ya benim arkadaşlarım var.' dersiniz ama o arkadaşlarınız da bir bir evlenir. Ve yalnız kalırsınız...
Eğer anne ve babanızın, siz küçükken kavga etmelerine şahit olduysanız bunu da aklınızdan bir türlü çıkaramazsınız.
'İşim bile garanti değil... Bir kariyer planım yok. Ne yapacağım ya da ne olacağım hakkında zerre fikrim yok. Ben böyle bir hayata nasıl başkasını sokabilirim ki?'
Evli biri olarak yorum. Bana uygun olabilecek (Hem fiziksel hem ruhsal ) En uygun kişi ile evlendim. Buna rağmen şiddetle diyorum ki EVLENMEYİN. Kendi hayatınızı , maddi özgürlüğünüzü , manevi özgürlüğünüzü yitirmeyin. Özgürce hayatın tadını çıkarın , yapamadığınız şeyleri yapın. Tek başınıza seyahate çıkın. Özgürlük çok değerli birşey. Evlenmek = maddi ızdıraplar , ailelerin arasında kalmak , eş ile kendi ailen arasında kalmak. Dert ve keder.
Bence bana bi ruh eşi yapmayı unutmuşlar. Eşsiz olduğumdan heralde :) Şaka bi yana da dünyaya böyle geldim, böyle gidecem gibi geliyo bana. Bazen insanlardan tiksiniyorum. Hayır yani böyle, kendim de dahil insanlardan bildiğin tiksiniyorum. Bi böyle çirkin, meymenetsiz, pasaklı ve gereksizler... Sizce de öyle değil mi? Yani birini bi an sevip evlenmeye karar verirsen ve sonra ondan tiksindiğini fark edersen? Bence korkunç bişey bu.
Teyzeler, halalar hatta amcalar size sesleniyorum...Bekar insanları rahat bırakın artık lutfen:(