Duvara yapıştırılmış bir muza 120 bin dolar vermenin sanat sevgisiyle hiçbir ilgisi yok.
Duvara yapıştırılmış bir muza 120 bin dolar vermenin sanat sevgisiyle hiçbir ilgisi yok.
Bir bahçe tutkusu, aile yaşamına övgü, bir yandan çiçek açmış ağaçlar ve derinden derine kendini hissettiren huzur var. Sanki ekrandan sıyrılıp bu tablonun evrenine bir adım atsak anksiyete, can sıkıntısı yok olacakmış gibi geliyor.
Tabii bu yorum hepimiz için değişebilir ancak herkesin bu sanat eserini izlerken katabileceği bir yorum var.
Uyandırdığı bir his, sizde yarattığı bir yankı var mı mesela?
Siz bu soruyu düşünedurun, biz bu eserin fiyatının iki milyon dolardan daha pahalıya satışa çıkarıldığını söyleyelim. Bir modern sanat ürünü olan bu tabloya ve diğer eserlere bakınca birçok insan 'Modern sanat kandırmaca mı? diye soruyor. Haksız bir soru değil.
Nahmad bu piyasayı hemen herkesten iyi tanıyan bir koleksiyonerdir desek yalan olmaz. Şurada verdiği röportajda son yıllarda binlerce, milyonlarca dolar para ödeyip satın aldıkları sanat eserlerinden utanan insanlar olduğunu söylüyor. Bunun sebebi de ne biliyor musunuz?
Piyasayı domine eden birkaç kişinin fiyatları şişirmesi! Herkesin kuralını bildiği bir oyun oynandığını, satın alanların da bu oyundan memnun olduğunu söylüyor.
Ancak modern sanat eserlerini pahalılaştırmak için yapılan reklam hamlelerinin öyle büyük etkileri var ki. Örneğin Damien Hirst tarafından yapılan, yukarıda gördüğünüz For the Love of God adlı elmas kafatası eseri satışa 10 bin dolarla başladı. Açık arttırmanın sonunda bu eser tamı tamına 100 milyon dolara satıldı.
Şaşırmaktan başka bir tepki veremiyoruz.
Miami’de bir manavdan alınan muz duvara bantlandı ve 120 bin dolara satıldı.
Duvara.
Yapıştırılmış
Bir
Muz.
Sadece bu.
Sanatta da bir iktidar mücadelesi var, neyin sanat eseri sayılıp neyin sayılmayacağına karar veren otoriteler var, bunun yanında eserin hangi yerde müzayedeye çıkarılacağına verilecek karar onun 'önemliymiş gibi görünme' olasılığını da etkiliyor.
Yani modern sanat eserleri arasında anlamlı, kıymetli eserler olsa bile uzun uzun bakıp anlam veremediğimiz eserler varsa gerçekten anlayacak bir şey olmamasıyla ilgili olabilir.
Bir de bu tip eserlerin yaratıcıları geçmiş çalışmalarında hayran duyulacak eserler de yaratmış olabilirler, tek bir eser yerine diğer eserlerine bir göz gezdirmek modern sanat piyasasının işleyişini anlamakta yardımcı olabilir.
Bizim yanıtımız olumlu olmayacak. Çünkü popüler olup yüz binlerce dolar paha biçilen bir eserde herhangi bir emek olmaması bir yana bu tip garip eserlerin bir yerlerde ses getirmek için yapıldığı çok belli. Reklam malzemesi olarak üretilen, piyasadaki aktörlerin pompalamasıyla sahneye çıkan bu eserleri desteklememek sanat düşmanlığı olmamalı.
Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
zengınler salak degıl o tablolara mılyonlar oduyorlar. bu tarz sanat eserleri kara para aklamak ıcın kullanılır. cunku belırlı bı degerlerı yok.
Monet haricinde tespitleri kabullenebilirim , ama klasik disiplinde sanat eseri vermiş kişilere de saygı gerek , şu anda güzel sanatlar akademilerinden klasik disiplinle eser verebilen öğrenci sayısı yok denilebilecek kadar az . O yüzden Leonardo , Michelangelo gibi üstatlar artık yetişmiyor , her fakülte mezun vermek zorunda , kötünün iyisi mantığı ile mezun veriyorlar. Aslına bakarsanız şu an ne öğrenciler , ne de hocaları o fakültelerden mezun olamazlar , yüz yıllardır güzel sanatlar öldü , beceriksizlikten sebep rezillik sanat diye yutturuluyor.
Cy Twombly’nin eseri dedikleri şey aslında nedir? Hemen söyleyim; bir anne bir baba bir çocuktan oluşan bir aile düşünün. Çocuk 3-4 yaşlarında olsun. Anne bir gün markete gitsin ve giderken çocuğu babaya emanet etsin. Baba çocuğun eline resim defteri, boya kalemleri falan versin ve götünü devirip TV izlerken uyusun, işte o 3-4 yaşındaki çocuğumuz baba uyurken resim defterini bırakıp elindeki boya kalemleriyle odanın duvarlarına Cy Twombly’nin eseri dediğiniz şeyin aynısını yapacaktır! Hem de bedava! 🤪🤪