'Çocuğun psikolojisi bozulur' diyerek boşanmayan anne-babalar, sözümüz tam olarak size!
'Çocuğun psikolojisi bozulur' diyerek boşanmayan anne-babalar, sözümüz tam olarak size!
Aslında mutsuz, huzursuz ve geçimsiz zamanlar geçirmesine rağmen arkadaşlarının yanında bunları asla söyleyemez. Yalanla birleşen bu eziklik halini yaratarak mağdur sıfatından uzaklaşmaya çalışır. Aslında mağdur sıfatını yaratan da ta kendisidir...
Ailesinden çok fazla mutsuzluk gördüğü için her şeyden kaçmaya çalışır. Evliliği bırakın, ciddi bir ilişkinin bile yanından geçmez. Huzurun yalnızlıkta olduğunu zanneder.
Küçük çocukların karmaşık duygularını anlamak elbette zordur ancak anne ve babası boşanmamış, mutsuz bir ailede büyüyen yetişkinler bile korku dolu anları sıklıkla yaşar. Panik atak, anksiyete gibi rahatsızlıklarla da mücadele etmeye çalışır.
Kimseye mutsuzluk vermeyi istemediği gibi, yaşadıklarının başkası tarafından da öğrenilmesinden hoşlanmaz. Daha önce de söylediğimiz gibi, sosyalleşiyorsa bile sık sık yalan söyler.
Evdeki baba figürünün gösterdiği şiddet erkek çocukta içinden çıkılması zor bir hale gelebilir. Okulda, sokakta ve dahi evde herkese şiddet uygulayabilir.
Annesi ile babasının sorunlarının kendisinden kaynaklandığını zanneden çocuk suçu kendisinde arar. Mükemmel bir evlat olabilmek uğruna asla sevmediği şeyler yapar, sırf anne ve babasını mutlu etmek için sık sık kendisinden ödün verir.
Daha önce de söylediğimiz gibi her daim ciddi ilişkilerden kaçar. Güven problemini en derininde hisseder.
Anne ve babasından uzakta daha huzurlu olacağını düşünür ancak hiçbir zaman gerçekten kaçamaz.
Çevresi tarafından bile kısa sürede fark edilir bu değişilik...
Çok zordur çok...
Bu hallerimin annem ve babam yüzünden olduğunu anlamamıştım. Baba demek bile istemediğim erkek kişi ile 1.5 senedir konuşmuyorum, 1.5 ay önce bana orospu demesiyle ilişkimi tamamen kestim, kendimi odama kapadım yemeklerimi bile odamda yiyorum. Hayatımdaki kimseye güvenemiyorum en yakın arkadaşım yok. Daha 18 yaşımda olmama rağmen eğlencelik ilişkilerden nefret ediyorum. Şu an mutluyum dediğim anlar 4 5 ayda bir oluyor. Ses duyunca, biri bağırınca karnıma ağrılar giriyor. Şu an çalışıp çabalıyorum ama hedefim asla ben değilim. Kardeşlerime ve anneme bakmak için, tahmin edersiniz maddi durumumuz da kötü, ya da ileride çocuğum olursa bu ortamı yaşamasın diye. Eğitim hayatımda her zaman başarılıydım gündemi takip ederseniz bilirsiniz bu sene sorunluydu biraz. Üniversite tercihleri açıklanana kadar her gün ağladım, yine kendim için değildi. Bir yere giremezsem kim bilir neler söyleyecek korkusuydu. YTÜ kazandım, dediği şey zaten başka nereye girecekti oldu.
Benim de ailem sirf bizim için boşanmıyorlardı. Hayatımın en kötü günleriydi. Evin içindeki o kötü enerji beni az kalsin intihara sürüklüyordu. Neyse ki boşandılar ve şimdi herkes mutlu. Olmayınca olmuyor zorlamamak gerek...
Annem babam ve babaannem ile birlikte yaşıyoruz kardeşimle.Bu durumun aynısını yaşıyorum ve şu anki hedefim adam gibi okuyup yurt dışında tüm rezilliklerden uzakta yaşamak.