90'lar neslinin her konuda efsane olması konusunda üstüne yok. Çocukluğunu bu yıllarda yaşayanlar olarak kıskanılası olduğumuz ortada. Şu sıralar hem uzun oruç saatleri hem de sıcaklardan yakınıyorken çocukluğumuza dönelim ve kış aylarında, orucumuzu sınıfta açtığımız günleri anımsayalım. Dikkat, fazlasıyla özlem içerir! 😢
Tam da milenyuma yeni girilen, 8 yıllık eğitimin yeni zorunlu olduğu, ortaokula 6'ncı, 7'nci, 8'inci sınıf denilmeye başlanan bir dönemdi.
Tüm gün sistemindeki öğrenciler ne yazık ki bu ayrıcalığı kaçırmışlardı.
O dakikalarda ise son dersi işliyor olurduk.
Ezan sesi duyulmazsa minarenin ışığına bakılırdı.
Neyse ki bu numaraları yutmazdık. 😌
Ekmek arası patatesler kantinlerde de satılırdı. O tadı nedense şimdilerde bulamıyoruz. 😔
Annesi bütün sınıfı düşünenlerden. ☺️
İşte tam da bu anlar paylaşmayı öğrendiğimiz en özel anlardan biriydi. 😌
Bazen patlamaz, fıss diye sönerdi. Tam bir hayal kırıklığıydı. 😔
Buz gibi havada burnumuz ve kulaklarımız kızarmışken, sobanın sıcaklığı da yüzümüze çarpardı ve hemen ellerimizi sobanın üstüne tutup ısınırdık.
Sonra, kurulmuş olan sofraya oturup bir daha geri gelmeyecek olan o güzel iftarın tadını çıkarırdık.
Şimdilerde bu nesil 30'una doğru yol aldı, hatta bazıları 30'u geçti de. Zamanı durdurmak ne mümkün!
Okuduğum en güzel içeriklerden birisi. Her ramazanda o günlerimi yad ediyorum. Çok güzel ve özel zamanlardı. Geri gelmeyecek olması ne kötü bir şey :(
olum aynen böyle olurdu ya çok duygulandım be.çok güzel yazmışsın bravo..
onedionun yaptıgı en iyi içerik :)