Gıdıklamak ve gıdıklanmak aslında çok esrarengiz bir konu; çünkü sinirlerin dağılımı ve kişiden kişiye değişen özellikleri bu konuyu gizemli kılıyor. Ancak neden kendimizi gıdıklayamadığımızın sebebi oldukça açık. Gelin, birlikte bakalım.
Gıdıklamak ve gıdıklanmak aslında çok esrarengiz bir konu; çünkü sinirlerin dağılımı ve kişiden kişiye değişen özellikleri bu konuyu gizemli kılıyor. Ancak neden kendimizi gıdıklayamadığımızın sebebi oldukça açık. Gelin, birlikte bakalım.
Birisi omzunuzu gıdıklamaya çalıştığında bir şey hissetmeyebilirsiniz ama ayağınızın altını gıdıklamaya çalıştığında kahkahadan kıvranabilirsiniz. Bu herkes için geçerli. Vücutta bazı bölgeler gıdıklanır, bazı bölgeler gıdıklanmaz.
Aslında tüm cildimizin altında sinir uçları mevcut. Sinir uçlarının yoğunluğu da bu tip duyarlılıkların farklılığını ortaya koyuyor. Sinir uçlarından alınan sinyaller beyindeki sinir merkezine aktarılıyor. Ayak ve koltuk altı gibi bölgelerin hassasiyetinin sebebi sinir uçlarının yoğunluğu.
Beynimiz aslında aynı olan bu iki hamleyi keskin bir şekilde ayırıyor. Beyin aktiviteleri bu fenomeni doğruluyor.
Bir başkası tarafından gıdıklandığımızda kahkaha atmamız ya da gülmemiz aslen yanlış bir alarm. Çünkü sinir hücrelerimiz gıdıklamayı tehlikeli bir atak algılıyor ve beynin tüm ilgisini buraya yöneltiyor.
Kendi kendimizi gıdıklamak için harekete geçtiğimiz anda beynimizin tamamen farklı bir noktası olan cerebellum devreye giriyor.
Cerebellum bölgesi vücuttaki kas koordinasyonunu sağlayan bölgedir. Bu bölge herhangi bir kendi kendini gıdıklama durumunda kas sisteminin tümünü uyarıp, bunun bir tehdit olmadığını iletir ve kendi kendimizi kahkahalara boğamayız.
Aynı eylemin tamamen farklı bir hisse sahip olmasının temelinde de bu var.
Bilim insanları kahkahanın sosyal zekanın bir yansıması olduğunu da düşünüyor. İlkel insanların kahkaha atarak sosyal bağları kurduğuna dair görüşler de mevcut. Ayrıca modern insan açısından da bakıldığında anne-baba ile bebeklerin arasında kuvvetli bir bağ kurmanın aracı olarak kahkaha atmak görülebilir. Yalnızken kahkaha atmak neredeyse mümkün değildir. Gıdıklanımanın da sadece sosyal bir aktiviteyle mümkün olması da bunu gösteriyor.
Tüm bu bilgiler ışığında başkası tarafından gıdıklanarak attığımız kahkahalar sosyal bir canlı ve insan olduğumuz gerçeğini anlamak için mükemmel bir örnek.
Ben kendimi gıdıklayabiliyorum :/ ve bunu şizofrenlik belirtisi olduğunu da biliyorum...
Artık bunun cevabını bilmeyen yoktur diye düşünüyorum editörcük
Kendini gıdıklayan şizofeendir