Gerçekten çok zeki bir insansanız, kalabalıklar sizin için cehennemin diğer adıdır.
Geçtiğimiz ay British Journal of Psychology’de yayınlanan oldukça ilginç araştırmadan çıkan özet, bu. The Washington Post’a haber olan araştırmanın detayını sizler için derledik.
Yakın zamana kadar genellikle felsefe, din ve edebiyat ekseninde incelenen bu soru, epeydir araştırmacıların, ekonomistlerin, biyologların ve tüm diğer bilim insanlarının da üzerinde çalıştığı bir konu haline geldi.
London School of Economics'ten Satoshi Kanazawa ve Singapore Management University'den Norman Li bunun için, yaşları 18 ile 28 arasında değişen tam 15.000 yetişkinle çalışma yapmışlar.
Nüfusun yoğun olduğu yerlerde yaşayan insanların ezici bir çoğunluğu, hayattan daha az tatmin olduklarını ve daha az mutlu hissettiklerini belirtmişler.
Esasen buna urban-rural happiness gradient (merkez-taşra mutluluk değişimi) ekseninde yürütülen pek çok başka bilimsel araştırmada da şahit olmuştuk. Genele bakıldığında, yaşadığımız bölgede nüfus arttıkça, mutluluk endeksimiz düşüyor; azaldıkça ise yükseliyor.
Araştırmaya katılan kişilerin önemli bir kısmı, yakın arkadaş çevreleriyle sosyalleştiklerinde kendilerini daha mutlu ve tatmin olmuş hissettiklerini belirtmişler; bu da elbette aidiyet ihtiyacının giderilmesinin en doğal tezahürü.
Yüksek IQ’lu insanlar, sosyalleşmeye ayırdıkları vakit arttıkça hayattan aldıkları tatmin hissinin azaldığını, hatta mutsuz hissettiklerini rapor etmişler.
En yakın arkadaşları ve hatta aileleriyle dahi sosyalleştiklerinde, yüksek IQ'lu kişilerin mutluluk ve hayattan aldıkları tatmin seviyelerinde belirgin düşüşler gözlemlenebiliyor.
Washington Post bu soruyu, mutluluk ekonomisi üzerine çalışmalar yapan Carol Graham’a sormuş. Graham şu cevabı veriyor:
“Zeki ve zekasını kullanma kapasitesine sahip kişiler, uzun vadeli amaçlara odaklanmayı tercih ettiklerinden, sosyalleşmeye ayırdıkları zamanı azaltma eğilimde oluyorlar.'
Çünkü basitçe, zeki insanlar genellikle kendi entelektüel hedeflerini gerçekleştirmeye odaklanmış kişiler oluyor ve bu hedeflerden uzaklaşmalarına yol açan şeyler de onları mutsuz ediyor.
Araştırmacılar, bu anlamda zihin ve bedenin geçirdiği evrimin günümüzün çok hızlı seyreden yaşantısıyla tam olarak denkleşemediğini düşünüyor.
Bu nedenle, mümkün olduğu kadar fazla vakti kendi kendilerine geçirmeye daha meyilli oluyorlar; ve dahi bu bilinçli tercihten dolayı daha mutlu ve tatminkar hissediyorlar.
Bende yalnızım diye üzülüyorum meğerse zekiymişim laa
şuan kendimle gurur duyuyorum yalnızken hep daha mutluyum sdfjsdfhj
Dışarı çıkmayıp evde oturan her insan da atomu parçalıyor zaten..p