Beynimiz yalnızlığa ya da çok az sosyalleşmeye öylesine uyum sağlamış durumda ki tekrar kalabalıklara karışmak bize hiç çekici gelmiyor.
Ancak tekrar sosyal hayata dönmezsek neler kaybedeceğiz, bir fikiriniz var mı? Bilimin var.
Beynimiz yalnızlığa ya da çok az sosyalleşmeye öylesine uyum sağlamış durumda ki tekrar kalabalıklara karışmak bize hiç çekici gelmiyor.
Ancak tekrar sosyal hayata dönmezsek neler kaybedeceğiz, bir fikiriniz var mı? Bilimin var.
Evde olmaya alıştık, sosyal hayattan izole olmaya zorunlu olarak alıştık. Birkaç dakikalık telefon görüşmeleri, Zoom buluşmalarıyla dostlarla görüşüyorduk, zorunlu olmadıkça evden çıkmıyorduk ve bu gariplik bir noktadan sonra normalleşmeye başladı.
Belki sizin de dikkatinizi çekmiştir, çevrenizdeki herkes bir yerlerde bir etkinliğe katılmak için yarışır gibi. Her gece dışarıdalar, sürekli mekanlarda gezip bir şeylerin acısını çıkarıyor gibiler.
Haksız olduklarını da söylemiyoruz ancak siz de kalabalığı düşününce, eski sosyal hayatınızı düşününce irkiliyor musunuz?
Yani tüm günü kendinize ayırıp bir şeyler okuyup izleyerek geçirmek, akşam da sakin bir yürüyüşün ardından dinlenmek size iyi geliyor olabilir. Krizin yarattığı bu güncellemeye uyum sağlamış olmanız sizin suçunuz değil. Her halükarda birkaç insanı bir arada görüp onlarla gece dışarı çıkmaya, kalabalığa karışmaya çekingen yaklaşıyor olmanız muhtemel.
Şöyle örnekleyelim, Antarktika'ya keşif için giden araştırmacılar tıpkı bizim salgında evde olduğumuz süre gibi 14 aylık bir süreden sonra döndüklerinde beyinlerindeki hipokampus bölgesi gözle görülür biçimde küçülmüştü.
Sosyal beceriler kullanılmadığında tıpkı listede öğrenip bir daha hiç tekrar etmediğiniz yarım yamalak diller gibi kaybolup gidiyor. Hipokampus da buna uyum sağlıyor.
Bu hayvanlar için de geçerli. Konuyla ilgili yapılan deneylerde birçok örnek gösteriyor ki izole edilen hayvanlar tekrar bir araya geldikleri zaman stres ve kortizol oranları tavan yapıyor, yalnız kaldıkları o ana geri dönmek istiyorlar.
Başlangıçta reddettikleri izolasyona alıştıkları için yeni durumu bir türlü kabullenemiyorlar.
Yanıtı da verelim.
Sosyal mesafe odaklı karantinada insanların bilişsel yetenekleri de azalıyor. Yani sadece sosyallikle ilgili bir 'güncelleme' yaşamıyor beynimiz, bazı çok daha kıymetli yeteneklerini de kaybediyor. Tekrar sosyalleşmeye başlandığında ise bu yetenekler yerini hızlıca buluyor.
Çünkü yaşadığınız hisleri herkes yaşadı ve çözümü eve kapanmakta değil. Açık havada, diğer insanlarla mesafenizi koruyarak içeceğiniz bir fincan kahve ve keyifli bir sohbet sizin için tedavi edici etki yaratabilir.
kısıtlamalar ve karantina süreci başlayınca anladım ki, ben ömrümce bilmeden karantinadaymışım zaten