Hava yolunu seçersin; ama havalimanını seçemiyorsun işte! Senaryo uçağa binmeden önce başlıyor ve indikten sonra da devam ediyor. Ama şimdi akıl almaz güvenlik önlemleri - sanırsın ESED NOD 32; dakka başı bir uyarı, bir güncelleme-, metrelerce uzunlukta engelli pasaport koşusu, bavulunuzun başrol oynadığı köşe kapmacalar, saklambaçlar da olmasa uçakla seyahatin tadı kalmazdı, öyle değil mi?
Taşınacak kilo limitini aştım bari el bagajı yapayım dersin, el bagajının ölçüleri tutmasın diye senin valizin üzerinden türev, integral hesabı yapılır, sığmaz diye kargoya alınır, bir de üstüne borçlu çıkarsın.
İnince bir de valiz beklemeyeyim, hemen çıkayım zaten nikotin krizi geçiriyorum diye düşünenler; orada durun! Eğer böyle olmasını istiyorsanız, havalimanı kurallarına göre gittiğiniz yerde saçınızı yıkamanız, güzel kokmanız, lenslerinizi değiştirmeniz, ucuz olsun diye aile boyu aldığınız güneş kremini kullanmanız yasak. Neden mi? Öyle şampuan, parfüm, güneş kremi, lens solüsyonu falan alamazsınız yanınıza. Hayır efendim bomba malzemesi bunlar, ne münasebet!
Hayatında görüp görebileceğin en paranoyak güvenlik önlemleriyle karşılaşırsın. Mesela ölümcül tehlikeler saçma ihtimali olan burun spreyin itinayla kontrol altına alınır. Nasıl mı? Şu küçük, tatlış poşetin içine koy bak, tehlike geçti!
Baştan aşağıya ametal element ol, yine ötersin orada bak gör!
Bu kızı sevgilisi böyle ellememiştir.
Jilet gibi giyinmişsindir. Sonra ayakkabılarını çıkartmanı isterler, öyle çoraplarınla kalırsın. Çorapların üstüne galoşları geçirmeye üşenmezsen, öyle tatlış tatlış hışırdar, hatta kendini evinde gibi hissedersen terlik bile isteyebilirsin, Türk'üz yani sonuçta galoş da ne?
Varını yoğunu çıkarıp koyman gerekir geçerken: Kemer, saat - hmm markaymış -, ceket - etiket dışa dönük-, bozuk paralar - hepsi başka ülkenin parası, evet çok geziyorum da ben-. Bir de annenin kızlık soyadının ilk üç harfini çıkar koy, eh buraya kadar gelmişsin artık bir çay içeriz.
Yukarıdan aşağıya, sağdan sola, üç beş harf, dört rakamdan oluşan uçuşunu bulacağım diye döktüğün ter yetmezmiş gibi, tam aydınlanacağın sırada o ekran değişir ya... Neyse anladın sen onu...
Sürekli gerilim veren son çağrı anonsuyla birlikte yardırmaya başlarsın. O sırada içinden ettiğin dua uçağı kaçırmamak için değil, son çağrı anonsunun adına özel yapılmaması içindir, ne hikmetse!
Uçak açıkta park halindedir. Sen Gate'in dış kapısının önünde. Sen kapılar açılacak ve kavuşacaksınız sanarken, bir bakmışsın aranıza bir otobüs girmiş. Apronda yürümek tehlikeli ve yasak olduğundan, iki adımlık yolu o otobüsün içinde tıklım tıkış yarım saatte gitmen gerekir. Hayır sorun ne, elini sıcak sudan soğuk suya sokturtmuyorlar işte!
Aaaa rötar! 'Nadiren' gerçekleşen bu durum karşısında da özellikle sabahın ve gecenin köründeki uçuşların yolcuları bu boş zamanı uyuyarak geçirsinler diye özel olarak tasarlanmış koltuklar hizmetinizde!
Hadi rötar dediğin bir kaç saat sürer, geçer gider. Ama bazı durumlarda uçuşlar tamamen ertelenir. Gidecek bir yerin de yoksa, alçak kolçaklara inat, yorganı yere serdin mi, al sana yer yatağı.
Uçak körüğe yanaştı diye sevinirsin ama pasaport kontrolü ebesinin nikahındadır.
Nası belli ama hayal olduğu...
Bana böyle gel!
Önce bant dönmeye başlasın diye beklersin.
Ümidini kaybetmezsin.
Hatta beklerken yeni kankilerin olur. Çok fazla ortak noktanız vardır. Artık aynı şeylere beraber sinirlenir, beraber güler, ağlarsınız.
Resmen alışveriş yapman için düzenlenmiş bir oyun gibi, bavulun öylece kaybolur, atmosfere karışır gider.
Böyle zamanlarda bavulumla istop oynandığı gibi garip bir hisse kapılıyorum, sizde de böyle bir his oluyor mu?
El bagajına koyamadığın parfümü, kargoya verdiğin valize koyarsın; ama inat değil mi arkadaş sıktırmayacaklar o parfümü sana! Pamuklara sarmalayıp sarsan da kırılır!