Eskiden her şey bu kadar fabrikasyon değilken, evlerimizin kendine has özellikleri vardı. Dekorasyon dediğimiz şey kendi imkanlarımız ile evi güzelleştirmekten ibaretti ve sunum manyaklığı gibi şeyler yoktu. Zamanında her evin baş köşesine konulan objeler, evlerimize o samimi havayı katmak için yeterliydi. Gelin birlikte bir zamanlar her eve girmiş ve aile üyelerinden biri gibi olmuş o biblo ve aksesuarlara birlikte bakalım.
Bu biblonun bereket, kazanç gibi anlamları olduğuna inanıldığı için ev hanımları tarafından 'Aman Ali Rıza Bey, evimizin bereketi kaçmasın' hissiyle sehpaya konulur. Her birinin tozunu alırken de asla üşenmezler.
Bu bebeğin süksesi size yemin ediyorum cillop gibi Barbie'lerde yoktu. Rengarenk giydirilmiş, özenle boyanmış bu bebeklerle kesinlikle çocuklar oynayamazdı. O kadar güzeldi ki, yeri vitrinin en görünen tarafıydı. Vallahi özledim şimdi.
Bu tatlı çiftimiz, birbirine baka baka kararanlardan. Uzun yıllar duvarda asılı kalıp gık çıkartmadılar kimseye. O kulaklarındaki küpelerin güzelliğini ise diyecek yok. Nerdesiniz sempatik çiftimiz?
Bu cam tesbihlerin bir de ahşap olanları vardı bilmem hatırlar mısınız? Her ikisi de çocukken bir miktar bizim tırsmamıza sebep oluyordu kesinlikle. Cam olanlarını bazı ev hanımları, masanın örtüsünün üstüne koyarak değişik bir dekorasyon da yaratıyordu.
Ne havalıydı zamanında be! Tam olarak, döneminin en tasarım parçasıydı diyebiliriz bu saat için. Özellikle altın görünümlü olanlar, salona ayrı bir hava katıyordu. Şimdi duvara assan kıro derler. Sensin kıro!
Demek ki bunlar güzel şeylerdi ve biz bu işten pek anlamıyorduk. Öyle olmasa her evde bundan en az bir, en çok sonsuz tane olmazdı herhalde. Hanımların gerçekten de bir bildiği var.
Bunu kullanmak isteyip kullanamamak nasıl bir eziyet bilir misiniz? Herhalde o ara ülkemize epey bir kase ve kaşık girişi yapıldı. Yoksa bizim ne alakamız olur taaa dünyanın bir ucundaki tabakla, kaşıkla? Bilemiyorum Altan...
Bu ağacı yapmak gerçekten sabır istiyordu. Ancak milyonlarca zincir çekerek dantelden yatak örtüsü ören kadınlar için bu iş vız gelir tırıs gider. Mavili beyazlı olanlar da bir süre nazarlık olarak bile kullanılmıştı.
Bodrum olur, Alanya olur, Çeşme olur fark etmez. Bu kül tablalarının çeşit çeşit tatil anısı içerenleri mevcuttur. Ve çoğu evde rahatlıkla görebileceğiniz aksesuarlardan bir tanesidir.
Özellikle 90'ların başında moda olan bu aksesuar, modernleşme çabaları içinde olan birçok ev dekorasyonunun yardımcısıydı. Eve mistik bir hava katan bu yelpazeler sayesinde hepimiz biraz Japon olduk zamanında.
Ya şu mimarinin güzelliğine bir bakar mısınız? İnsan gördükçe sanki o evde yaşıyormuş gibi hissediyor kendini. İçine döşenen elektrik tesisatı sayesinde de köşede duran bir gece lambası olarak kullanıldı bir dönem. Sonra unutulup kenara atıldı.
Hani nasıl Barbie bebeklerin ayakkabısı, elbisesi olur, bu da kesin birilerinin takunyası.Ancak bu kadar küçük takunyaya uygun ayak herhalde yeryüzünde yok. Üstündeki telkari işi oldukça kıymetli olduğu için herhalde bu kadar değerli bir bibloydu.
Görmemişler, duymamışlar, bilmiyorlarmış... Bak sen şu işe bak! Halbuki evin en görüş mesafesi açık yerinde duruyorlardı, nasıl hiçbir şeyden haberleri olmaz? Şu biblonun bir gün birileri için hayat felsefesi olacağını kim bilebilirdi peki?
Herkesin Hollanda'ya giden bir akrabası vardır ve bu bibloyu mutlak suretle memlekette bulunan akrabalarına hediye etmiştir. Televizyonda öpüşme sahnesi çıkınca kanal değiştiren ailenin, salonun en güzel yerinde duran bibloları bu. Şimdi kesin çoluk çocuğa karşmışlardır...
Genellikle cezaevleri gibi yerlerde el işi olarak yapılan bu gemiler, aile bireylerine hediye olarak verilmiştir. Bir süre büfenin üstünde sergilendikten sonra artık tozlanıyor diye mi nedir, kütüphanenin ya da vitrinin en üstüne kaldırılır.
Yem yiyen tavuklu masa saatini unutmuşlar.
Duvara asılan geyikli veya aslanlı veyahut Kabe motifli kadife halı?
Hiçbirinin evde olmaması normal mi hdwmbsn