İşinize gitme düşüncesi sizde aşırı stres yaratıyorsa, yalnız olmadığınızı bilmenizde fayda var. Fakat ekonomik nedenlerle bu isteğin bir vazgeçişe dönüştürülmemesi durumunda sonuçlar üzücü olabilir. Çünkü son yıllarda iş stresi nedeniyle hem sağlık problemlerinde hem de ölümlerde büyük bir artış gözlemlendi.
Uzun çalışma saatleri.
İş-aile çatışması.
Ekonomik güvensizlik.
İş kontrolünün olmaması.
BBC Türkçe'nin Dünya Ekonomik Forumu tahminlerine dayandırdığı habere göre, dünya çapında sağlık harcamalarının dörtte üçü kronik hastalıklara gidiyor ve bulaşıcı olmayan hastalıklar nedeniyle ölümler, tüm ölümlerin yüzde 63'ünü oluşturuyor.
Ve bundan kaynaklı ekstra sağlık harcamalarının yılda 190 milyar doları bulduğu belirtiliyor.
İngiltere'de 2016-17'de iş kaynaklı stres, depresyon veya anksite nedeniyle 12,5 milyon işgünü kaybı oldu.
Elbette hayır. Uzun çalışma saatleri verimliliği olumsuz etkiliyor. İşten çıkarmalar işyerlerinin performansını artırmadığı gibi, en iyi işçilerin de ayrılmasına neden olduğu gibi, tazminat veya müşterilerle bağların zayıflaması gibi nedenlerle tasarruf da sağlamıyor.
Araştırmalar, çalışanların işlerini ne zaman ve nasıl yapacakları konusunda daha fazla kontrol sahibi olmaları halinde daha fazla motivasyonla çalıştıklarını gösteriyor. Ayrıca stresli ve hasta işçilerin sağlıklılar kadar verimli çalışmadığı da açık.
Eskiden ekonomik kriz dönemlerine özgü işten çıkarmalar daha rutin bir hal alıyor. Örneğin gıda sektöründe Heinz ve Kraft şirketlerinin birleşmesi sonucu, işgücünün yüzde 20'si işten çıkarıldı.
1950-60'larda CEO'lar hissedarlara, müşterilere, çalışanlarına ve topluma karşı sorumlu olduklarını düşünüyordu. Şimdilerde ise hissedarların çıkarları her şeyin üstünde tutuluyor.
Şirketlerinde çalışan insanların fiziksel ve ruhsal sağlıklarına karşı sorumluluk duyan çok az yönetici var.
Çalışanların, işyerini seçerken sadece ücret ve yükselme imkanını değil, fiziksel ve ruhsal sağlıklarını da göz önünde bulundurması gerekiyor. İşletme yöneticileri ise sadece kârlarını değil, işgücünün sağlığını da ölçüme tabi tutmalıdır.
Hükümetler açısından ise sağlık harcamalarındaki yüksek maliyet işyerlerine odaklanmak durumunda; zira işyeri stresi insanları hasta ediyor.
Çünkü; İnsanlar haftada 50-60 saat belki de daha fazla çalışıyor ve karşılığında bir çoğu açlık sınırında yaşıyor. Çabanın karşılığını alamıyorsun ve devletin izlediği yolda zenginlerin tarafında. Bu durumda insanlar ümitlerinide kaybediyor, bir çoğu emekli olduktan kısa süre sonra ölüyor. Hayatınız boyunca çalışıyorsunuz, birileri bu sayede dehşet şekilde zengin oluyor ve devlette dahil kimse sizin için bir şeyler yapmak istemiyor. İşte tam olarak burada haksızlığa uğrayan ve yapacak hiçbirşeyi olmayan insanın sağlık sorunları başlıyor. Marx “İşçi ne kadar çok üretirse o kadar az tüketir. Ne kadar değer yaratırsa, o kadar değersizleşir.'' Kesinlikle durum bu, üstüne zengin ve fakir arasındaki uçurum. Dünyadaki 8 kişi dünya nüfusunun yarısıyla eşit mal varlığına sahip, bu yüzden tüm dünyada ve özellikle Türkiye'de alt sınıf (ki artık orta yok) piramitlerde çalışan kölelerden farksız. 3-5 firavun dünyayı sömürürken insanlar resmen modern köleler.
Yaptığınız haberin içine tüküreyim ben. Zannediyorum ki işçi, emekçi vb insanlar için hazırlanmış bir başlık. Sonra içine bakıyorum "...ekstra sağlık harcamalarının yılda 190 milyar doları bulduğu.." tarzı bir cümle geçiyor. Yani deniliyor ki "işçilere iyi davranın, ölünce daha zararlı oluyor." Siktirsin gitsinler. Günde 10 saat çalışıyorum lan ben. Asgari ücretin bile altını alıyorum. Kimse de çıkıp "nasıl yani?" demiyor. Denetlemeye gelenler bile sallamıyor. Sokayım böyle işlere.
Birgün şunu demek istemiyorum; keşke istifa edip daha az kazandığım fakat huzurlu olduğum yerde çalışsaydım. Ekonomik gereksinimlerden dolayı zincirlenmiş gibiyiz..