Sabah uyan, işe gitmek için hazırlan, aynı dakikalara aynı şeyleri sığdırmak için uğraş. Sonra işe gideceğin aracı kaçırmamaya çalış. İşe bir şekilde var. Aynı şeyleri yap, aynı insanlarla aynı konuları konuş. Aynı saatte eve dönerken aynı kırmızı ışıkta dur.
Monotonluğun çerçevesi arasına sıkışmış, kara kalemle yapılan bir tablo gibi hayat.
Çizgileri düz ve dikine.
Sabahın 6'sında gelen hayatı sorgulama hissi gibisi yoktur. Kaçta yatarsan yat, bu saatte kalktığın sürece uykunu bir türlü alamazsın.
Uykunu alamadığın ama bir zorlukla yataktan kalktın, bari yüzünü yıkayıp ayılayım diye düşünürsün. Ama kaç kez yıkarsan yıka, içindeki o, sıcak yatağına geri dönme arzusunu aklından çıkaramazsın.
Uyanamadığın gibi bir de soğuk suyun canını acıtmasına katlanmak zorundasındır artık.
Sen her gün aynı dakikalara aynı işleri sığdırıp çıkmışsındır evden ama bineceğin otobüs/servis ya geç gelir ya da erken geçmiştir. Hiçbir zaman saatinde gelmez.
Otobüse bir şekilde bindin. Hadi yine iyisin. Bugün şansın yaver gitti, boş koltuk da bulabildin. Oturmuşken yarım bıraktığın uykuna devam etmek istedin. Gözlerin yavaş yavaş kapandı.
Ama işte o sıcak yataktaki huzurlu uykudan eser yok. Her dakikada acaba geldik mi diye irkilip uyanı veriyorsun. Uyku, uyku değil cehennemin fragmanı gibi. Ne gerçek, ne rüya birbirine karıştırıyorsun.
İş yerine geldin, Tek ihtiyacın olanın bir fincan kahve olduğunu düşünüyorsun. Ama nafile, kahveden oluşan okyanuslara da gömülsen yine bu uykusuzluk geçmeyecek, bunu sen de biliyorsun.
Daha iş yerinde olduğunun farkına varmadan, iş kitlemeye çalışanlar masanızın önünde kuyruğa geçmiştir bile. O an yapmak istediğiniz tek şey, bacak aralarına gelişine vurup, topu santraya taşımaktır.
Bir türlü geçmek bilmeyen zamanı nasıl hızlandıra bileceğinizi düşünmeye başlarsınız. Düşünürken saçma sapan şeyler yaptığınızın farkına varırsınız. Siz saçma sapan şeyler yaparken sizi dikizleyen bir ofis arkadaşınız muhakkak olacaktır.
Yemeğe çıktınız, samimiyetsiz konuşmalar arasında bir önceki günden pek bir farkı olmayan önünüzdeki tabldotu tükettiniz. Bir sigara yakayım da kendime geleyim diye düşünüp, sigara içme alanının yolunu tuttunuz.
Tam o sırada yanınıza hani o sizi ofiste garip hareketler yaparken dikizleyen kişi oturdu. Muhabbet etmeye daha doğrusu yavşamaya çalışıyor. Böyle sigara izmaritini tam da iki kaşının ortasına fırlatasınız var. Ama yapmayacaksınız tabi. Görmemezlikten gelip oradan uzaklaştınız.
Garip hareketler yapmaya devam. Yoksa zamanın geçeceği yok.
Gün bitti, işe dair bugünlük ne varsa iş yerinde kaldı. Evin yolunu tutuyorsunuz. Birazcık mutluluk belirtileri var. Radyoda sevdiğiniz ve uzun zamandır dinlemediğiniz şarkı çıktı.
Tam neşeniz yerine gelmişti ki, trafiğe yakalandınız. Parmak ucunda dans eden balerin edasıyla arabaların arasından sıvışmaya çalışıyorsunuz ama ne fayda. Sıkıntıdan cd çaların içine girip orada öylece dönesiniz var.
Eve geldiğinizde hava neredeyse kararmıştı. Gerçekten değer verdiğiniz biriyle yemek yediniz, günün yorgunluğu atmak için yan yana oturup sohbet ettiniz.
Daha siz hiçbir şey yapamadan saat 23:00 oldu. Sanki 15 dakika geçmiş gibi, 4 saat geçtiğine, sizi kimse inandıramaz. Einstein'ın görelilik kuramı bu olsa gerek.
Saatin saniye ibresine bakıp kaldınız.
Yatağa yattınız ama bütün gün sırtınızda bir kambur gibi taşıdığınız uykudan eser yok. Geçmiş olsun. Ertesi gün, aynı şeyleri yaşayacaksınız. Aynı uykuyla bütün günü geçireceksiniz.
'THIS GAME IS SUCKS!'