Eğrisiyle doğrusuyla, huzuruyla kavgasıyla çok güzel aşklar yaşıyoruz. Her sabah heyecanla uyanıp, güne mutlulukla başlıyoruz. Güneş bizim için doğuyor, kuşlar bizim için cıvıldıyor fakat başlarda bulutların üstünde gibi hissettiren sevgili, bir süre sonra sizi alıp yerin en dibine düşürebiliyor. O an ilişkinin artık son nefeslerini verdiğini anlıyoruz.
Her ilişkide ufak tartışmalar olur. Bundan daha doğal bir şey yoktur. Önemli olan tartışmalar sonrasında nasıl tepki verdiğinizdir. Alttan alıp gönül alabiliyor musunuz yoksa tartışma halini sürdürüp çocuk gibi küsüyor musunuz?
Bir süre sonra her konu sizin için kavgaya dönüşür. Sabah alarmı çok yüksek sesle çaldığı için, çorabını ortalığa attığı için, bardakları sehpanın üstünde bıraktığı için, sizi beklettiği için ve daha birçok ufak şey için büyük kavgalar etmeye başlarsınız.
Başlarda yaptığı her hareket size sevimli gelir. Gülüşü, konuşması, öğlene kadar yatakta oyalanması, siz bir şeyle uğraşırken gelip sizinle şakalaşması... Daha sonra iki tarafın da anlayamadığı bir şekilde, bu tatlı gelen şeyler dağ gibi aşılamaz sorunlar haline gelir.
Her insan sevgilisinin hayatını merak eder ancak bu merak o kadar ince bir çizgi üzerindedir ki bir adım ileri gittiğinizde ilişkinin başından beri kurduğunuz güven ağı zedelenir. Artık her telefon çalışında her mesaj gelişinde içinize bir kurt düşer ve bunu engellemek imkansızdır.
Birbirinize olan öfkenizi etraftaki eşyalardan, duvardan çıkarmaya başlarsınız. Kavga etmediğiniz tek bir gün yoktur, öfkeniz içinizden taşıp size ve etrafınıza zarar verir.
Başlarda sabahları sizinle kahvaltı yapmak için iş yerinden izin alan, yakın arkadaşlarıyla olan planını erteleyip sizinle vakit geçiren kişi bir süre sonra başka insanlara öncelik tanımaya başlar.
Birkaç ay önceden tatil planı yapmak istediğinizde kesin cevaplar vermiyor, uzun vadeli planlarınızın hiçbiri için onay vermiyor çünkü o zaman sizin yanınızda olup olmayacağından o da emin değil.
Başlarda yataktan yeni çıkmış halinizi bile beğenen, size methiyeler düzen sevgiliniz artık sizi beğenmemeye, kıyafetlerinize burun kıvırmaya, saç modelinizi kötülemeye başlar.
İlişkinin birinci ayı güzel bir yemekle kutlanır. Üçüncü ayda ellerinde çiçeklerle kapınıza gelir. Sekizinci ayda en sevdiğiniz sanatçının konserine bilet alır. Birinci yıl geçtikten sonra yavaş yavaş bu özel günlere verilen önem azalır. 'Her ay kutlama yapmak zorunda mıyız' cevabı verilir.
Yanınızdan ayrıldıktan bir saat sonra 'özledim' mesajları atan, dayanamayıp ertesi sabah soluğu sizin yanınızda alan kişi gider, yerine gün boyunca sizi aramayan, sesinizi duymadan da hayatına devam eden birisi gelir.
Söylemesi dünyanın en kolay cümlesi olan ama hissettirdikleri dünyaya bedel olan 'seni seviyorum' artık nadiren duyduğunuz bir cümle haline gelir. Çoğu zaman beni seviyor musun diye sorarsınız ve zoraki de olsa 'seviyorum tabi' cevabını alırsınız. Alışkanlık mıdır yoksa gerçek hisleri midir asla bilemezsiniz.
En derin dertlerinizi anlatırsınız. Kendinizi, kimseye açmadığınız kadar ona açarsınız fakat o bir zamanlar sizinle birlikte üzüldüğü dertlerinizi kullanarak canınızı en zayıf olduğunuz yerden yakar.
Elinizi tutunca tüm vücudu titreyen, kokunuzu içine çekince mutluluktan sarhoş olan sevgiliniz artık size sıradan bir arkadaşı gibi davranıp bütün heyecanını kaybetmiştir.
neyseki ayrılıklar da sevdaya dahil
geçmiş olsunnnnn...
Salak değilsek anlarız sanırım O.o