Dokuz asırdır Paris'in simgesi olan Notre Dame Katedrali çıkan yangınla büyük zarar gördü ve bu felaketin ardından 'sevinebilecek' kişiler de vardı. Fakat bilmedikleri bazı şeyler var. Örneğin bu mirasın belki de Paris halkı kadar bizlere de ait olduğu gerçeği bunlardan en basiti.
Bu yangın esnasında kuleler ve yapının birçok noktası zarar gördü.
Yani bir mimari ve kültürel simgenin yok oluşunu izlemek bize neden keyif veriyordu, bu tartışılmaya başlandı. Herkesin unuttuğu şey Notre Dame Katedrali'nin de tıpkı diğer tarihi yapılar gibi sadece o ülkede yaşayanların değil tüm dünyanın mirası olduğuydu.
Ve sadece bu vitraylarda yatan detayları, emeği, kültürel mirası yeniden hatırlayalım.
Sadece bu görüntüye bakarak bile yanıp gidenin dokuz asır boyunca saldırılara uğrayan, yıkılmaya ve yakılmaya çalışılan, insanlığın kültürü olduğunu anlıyor insan.
Hatta yönetimin bu kararına çok üzülen ünlü yazar Victor Hugo dikkatleri çekmek için hepimizin okuduğu, en azından bildiği 'Notre Dame'ın Kamburu romanını yazmıştı. 'Sadece bir katedral' dediğimiz kültürel miras hepimizin kütüphanesinde yer eden bir başyapıta ilham olmuştu.
Zira bir müze görevi gören bu yapı sadece Fransız kültüründen izler taşımıyor. Fransız gotik mimarisinin en önemli yapısı olarak anılsa da bu mimariye bizim katkılarımız olduğunu da unutmamak gerek. Katedralin inşasından sonra İstanbul'daki tarihi yapılar bu ortak mirasın mimarisinden etkilenip inşa edildi, yaşatıldı.
Fakat şöyle bir düşününce hem yapıldığı yıllarda, hem asırlar boyu varlığını koruması için çabalayan Paris halkını anlamak bizim için biraz zor, onu kabul etmek gerek.
Daha doğrusu kültür miraslarına ve sanat tarihine verdiğimiz önemi düşününce böyle tepkilerin gelmesi normal, peki soralım: Sizce bu tepkilerin asıl sebebi ne olabilir?
Ya Katedralin yanmasına sevinmeye bırak işin bokunu çıkartan , sırf kendi inandıgı dine inanmayan insanlar oldukları için bütün Fransızların, masumların , çocoukların yanıp ölmesi için beddua eden kahpe çocukları var bu ülkede. Çocuklugumdan beri islam dininden özellikle bu yüzden sogumuşumdur ve uzak durmuşumdur hep. İman ettigim dönemler oldu ama böyle insanlara bakıp "Ulan şimdi ben bunla aynı şeyemi inanıyorum?" deyip hep reddettim dinden çıktım. Pişman degilim hala.
Sığır ne anlar dünya mirasından, mimariden, tarihten. Hilipti bin bişyiz yıllık cimi bimbilinirkin birşiy dimiyirdiniz impiryilistilirin mirisiydi iyi ildi ew ew ew. Sığır sen benim camii'ye üzülüp üzülmediğimi nerden biliyorsun. Dünya mirası tarihi yapı olduktan sonra ne zarar görürse görsün benim içim gidiyor. Bu arada bu camii olayını yeniden piyasaya çıkaranların çoğunun haberi bile yoktu o olaydan. Haberdar olan biri tekrar gündeme getirdi bu sığırlar da o olayın üzerinden edebiyat yapıyor. Kardeş üzüntü bitmez merak etme sen aynı anda camiiye de üzülebilirsin notre-dame da. Am tekrar hatırlatayım sığır ne anlar dünya mirasından hristiyan, avrupalı yapısıydı yandı iyi oldu diye daha da sevinir.
dunyada sadece turkiyede boyle bir paylasim gorebilirsiniz