Şüphesiz asker eşi ya da sevgilisi olmak; en zor mesleklerden birini seçmiş kişilerin emektar yol arkadaşlığını yapmaktır. Gerekirse kendi hayatını bir kenara bırakıp, sevdiğin insan için birçok fedakarlıkta bulunmaktır.
Gelin bu emektar insanların yaşadığı durumlara yakında bakalım;
Eşinizine/ Sevgilinize ne olursa olsun destek olacağınız, birçok şeyden fedakarlıkta bulunacağınız tam anlamıyla adanmışlık gerektiren bir yoldur bu.
Gerekirse bir çocuğu babasız büyütebilmeyi göze alabilecek kadar...
Artık sevdiğinizi de temsil ediyorsunuzdur.
Ancak uzakta olsa da sesini bile duyabilmek size yeter, iyi olduğunu bilince içiniz ferahlar. Kısacık sürelerle yaptığınız bu konuşmalarsa en büyük dayanağınızdır.
Birbirinize bambaşka bir bağ ile bağlı olduğunuz birçok güzelliği, duyguyu, mutluluğu paylaştığınız kocaman bir aile...
Sizin yaşadığınız korkuların, endişelerin kimsenin başına gelmemesi en büyük duanızdır.
Kurduğunuz ya da kuracağınız aileyi düşünmek en büyük güç kaynağınızdır.
Özetle planlı yaşamayı unutursunuz ancak beraber geçirdiğiniz anlar daha da değerli olur.
Dakiklik, düzenli olmak, hızlıca hazırlanma, erkenden uyanma... Kısacası artık ailedeki herkes asker gibi yaşamaya başlar. 😊
Çocuğunuz sık sık okul değiştirir ya da evladınızı daha önce adını bile duymadığınız bir yerde dünyaya getirirsiniz, siz de çalışıyorsanız eşinizin tayin yerine göre görev yerinizi ayarlamaya çalışırsınız.
Ama bunlardan asla şikayet etmezsiniz çünkü sizin için önemli olan sevdiğinizin yanında olmaktır.
Doğal olarak sosyal çevreniz de genel olarak buralarda gelişir. Sizinle aynı duyguları yaşayan insanlarla yeri geldiğinde can yoldaşlığı yapar, birbirinizin halinden en iyi siz anlarsınız.
Çünkü bilirsiniz ki vatani görev her şeyden daha önemlidir.
Ne de olsa sevdiğinizin en büyük dayanağı, moral kaynağı sizsinizdir. Bunu bildiğiniz için de tüm enerjinizle onun psikolojisini iyi tutmak için destek olursunuz.
Ne yaşarsanız yaşayın bunların sevdiğinizle geçireceğiniz her bir ana değer olduğunu düşünürsünüz.
Bir çok eksik olsa da gurur verici ve yürek burkan bir içerik olmuş, emeğinize sağlık. Mahalle ortamından çok lojman ve orduevi ortamını yaşarsınız doğru. Bu yüzden de sivil hayata adaptasyon zor olur. Sivilde site değilse oturduğunuz ev tedirgin olursunuz. Güvenlik kulübelerine nizamiye dersiniz sürekli :) Babalarının boyuna biraz yaklaşınca uzun zamandır gözüne kestirip, hayalini kurduğu 1 numaralı kıyafetlerini ve uçuş tulumlarını dener benim gibi haylaz çocukları :)) Gururdur, onurdur, şereftir asker çocuğu, asker eşi, asker ailesi olmak...Ne mutlu bize.
bende bir asker çocuğu olarak ; 1- babanın " ben ankaraya kursa gidiyorum " diyerek gitmesi 6 ay ortadan kaybolması saç sakal geri dönmesi var ( adam bize ankaraya gidiyorum demiş kendisi cizreden çıktı - sene 1993 ) 2 - babanın gittiği tatbikattan haber gelmeyince eşinin ( annemin ) tatbikat alanını basması olayı var ( onuda sonra anlatırım ) saygılar asker eşleri ve çocukları
Bir asker kızı olarak söylüyorum ben babamı hatırlamam.Hiçbir doğum günümde ya da özel günlerimde yanımda olmamıştır.Benim yaşıtlarım çizgi film izlerken ben ana haber bültenlerinde şehit haberleri izleyip 'Anne babamın ismi geçmedi'diyerek mutlu olan bir çocuktum.Ben her 23 Nisanda gösteride olurdum belki babam gelirde beni görür diye.Tam 7 sene katıldım ama hiçbirini görmedi.Ne askerlerin ne eşlerinin ne de çocuklarını unutmayın