İyi eğlenceler dileriz...
İyi eğlenceler dileriz...
Dokumacı kuşlar, Afrika, Hindistan, Avustralya ve civarındaki adalara yayılmış olan bir grup kuşa verilen addır. Bu kuşlar, adlarından da anlaşılacağı gibi, gerçekten dokurlar ve bu sanatlarıyla kendilerine yuvalar inşa ederler.
Çeşitlerine göre biçimleri şişe, vazo, küre olan bu yuvaların malzemeleri genellikle taze, yeşil otlardır. Bazı cinsler yuvalarını dala asarken, bazıları ağaç çatalları üzerine oturturlar. Dokumacıkuşugillerde dokuma erkek kuşun İşidir. Dişi sadece yuvanın içini astarlar. Bu kuşların büyüklükleri yaklaşık olarak bir serçe kadardır. Güney Afrika'da yaşayan türlerden biri de apartman gibi bölmelere ayrılmış, çok karmaşık yuvalar yapar. Yüksekliği 3 metreyi, genişliği 4.5 metreyi bulan yuvalarda 200 çift barınabilir.
Dokumacı karıncalar, ağaçlarda, yapraklardan oluşturdukları yuvaların içinde yaşarlar. Yuvaların yapım aşaması, çok ilginçtir. Yuva yeri seçildikten sonra, bir karınca yaprağın ucunu kıvırmaya başlar; diğer işçiler de gelip, aynı yerden yaprağı çekiştirerek, kıvırmaya yardımcı olurlar.
Eğer yuva yapımında, fazla sayıda yaprak kullanılacaksa, yapraklar arasında, karıncalardan canlı zincirler oluşturulup; yapraklar birbirine bağlanır. Daha sonra, özel olarak yetiştirilmiş, diğerlerine göre daha küçük boyutlarda olan larvalar, buraya getirilir ve yaprağın birbirine tutturulması gereken yerlere larvalar sürtülür. Larvalar, ağızlarının altındaki bir bölümden, ipek salgılamaya başlarlar. Böylece dikiş makinesi gibi kullanılan larvalar sayesinde, yuva hazırlanmış olur.
Doğada genellikle erkek bireyler dişileri etkilemek ve eş bulmak için dişilere oranla daha iri ve renkli vücut hatlaraına sahip olurlar. Latince adı Ptilonorhynchus violaceus cennet kuşunda (çardak kuşu) ise dişilere kur yapma süreci oldukça ilginç ve farklı işler. Papua Yeni Gine’nin Adelbert alanında yaşayan cennet kuşlarında erkek bireyler yüksekliği 3 metreye kadar uzayabilen, çevreden topladıkları çalı, dal parçaları ile bir ev hazırlar. Dişi eş adayını etkilemek için bu evcikleri çevreden topladıkları renkli taşlar, mantarlar, yapraklar ve hatta insanların kullandıkları kendilerine renkli gelen objeleri dahi toplayıp yuvalarını süslerler. Dişi cennet kuşu yuvayı beğenirse erkek birey amacına ulaşmış ve bir eş sahibi olur.
Korku filmlerinde olduğu gibi bütün dünyayı istila etmek isteyen, önüne geleni oburca yiyip bitiren hayvanlar olarak adlandırılan Termitler, gerçekte böyle olmayıp, bildiğimiz karıncalardan farklı özellikleri vardır. 200 milyon yıldan beri varlıklarını devam ettiren Termitlerin, gerçekten vahşi özellikleri olsaydı, şimdiye kadar dünyayı istila etmiş ve heryeri yağmalamış olmaları gerekirdi. Oysa yapılan araştırmalardan bu karıncaların usta mimarlık örnekleri verdiklerini, vahşi yönlerinin bulunmadığını öğrenmekteyiz.
Bir termit kolonisinde yer alan kral, kraliçe ve bunların neslinden oluşan karınca grubu, resimde görülen mantar şeklindeki yuvalar kurarak hayatlarını sürdürmektedirler. Topraktan veya ağaçtan yapılan mantar şeklindeki bu yuvalar, gözü görmeyen koloni üyeleri tarafından küçük parçacıkların üst üste yığılmasıyla inşa edilmekte ve çevre şartlarından en az etkilenecek ustalıkta kurulmaktadır.
Bir şatoyu hatırlatan yapısıyla termit yuvaları, koridorlar ve yüzlerce odalarla bir bütün olarak yerin altına kadar uzanmaktadır.
Yeraltında daireleri bulunan bir apartmanı andıran bu termit şatolarındaki tüneller ise nöbetçiler tarafından korunmakta ve giriş çıkışlar kontrol altında tutulmaktadır.
Yağmura karşı şemsiye şeklinde inşa edilen yuvalar, bir ağaca yakın ise ağacın gövdesine karşı, yarı küre şeklinde saçaklar eklenmekte ve ağaçtan gelecek yağmur serpintilerine karşı korunma sağlamaktadır.
Termitlerin bu mimarlıkları yanında, yuvalarındaki havalandırma sistemleri de araştırmacıları hayrete düşürmektedir. Yuvaların içinde yer alan sıcak hava boruları ve izole kabinleri ile sıcaklık belirli seviyede tutulmakta ve hayatlarını sürdürmede çok uygun bir vasat meydana getirilmektedir.
Petek, arıların çiçek polenlerinden elde ettikleri balı depolama ve yumurtalarını barındırma yeridir. Şekli en az malzemeyle en çok yer kullanmak için en iyi şekil olan altıgendir. Bütün bir petekteki altıgenler farklı arılar tarafından eşit boyutlarda yapılır. Böylece petekte hiç boş yer kalmaz.
Bu karıncalar yuvalarını yapmak için orman tabanında bulunan toprak ve dalları bir noktaya yığarlar. Toprak yığını gibi görünen yuvaların arasında olası bir felakette başka bir yuvaya kaçılabilsin diye bağlantı tünelleri bulunur.
Bu kuşlar yuvalarını genellikle palmiye ağaçlarına veya akasya ağaçlarına yaparlar. Çoğunlukla koloni halinde yaşarlar ve yuvaları hep bir aradadır.
Yabanarısı denince zihinlerde tehlikeli bir hayvan tasviri oluşur. Fakat aslında yabanarılarının en hususi vasfı çamur, kil seramik ve kâğıttan harika yuvalar inşa etmeleridir.
Bu arılardan Vespa craba (eşekarısı) kâğıttan yuvalar yapmasıyla tanınır. Yuvanın kurulması, evvelki yıl döllenip kış uykusunu muhafazalı bir köşede uyumuş bir dişi arı tarafından başlatılır. Bu dişi yeni koloninin kraliçesi olur. Başlangıçta kraliçe yabanarısı hiç yardım olmaksızın tek başına yuvayı inşa eder, yiyecek toplar, yumurta yumurtlar ve ileride yardımcılarının zuhur edeceği kuluçkasına itinayla bakar. Yuvanın kolayca tamamlanabilmesinde; kullanıldığı malzemesinin mahiyeti mühim rol oynar. İnşaat malzemesini teşkil eden madde, yabanarısının çenesiyle tahta direk ve kazıklardan kazıdığı emsalsiz bir çeşit kağıttır. Yapışır hale gelmesi için yabanarısı buna salyasını ilave eder. İnsanoğlunun büyük keşiflerinden sayılan tahta elyafına yapıştırıcı bir madde ilave ederek kağıt yapma sanatı, yabanarılarının incelenmesinden öğrenilmiştir.
Kunduzlar ekosistem içerisinde yaşayacakları evleri akarsularda yapmaktadırlar. Bunun için de, suyun önünü kesmek ve böylece durgun bir gölet oluşturmak gerekir. Yani kunduzlar, buraya baraj yaparlar. Kunduzlar bu barajı yapmak içinse su kenarında yer alan ağaçları devirmeye başlar. Bir kunduz, yılda ortalama ise 200 kadar ağaç devirebilmektedir.
Bu kuşlar yuvalarını küçük sarmaşıklar ve çimden örerler. Genellikle 30'lu koloniler halinde yaşarlar ve baskın dişi tarafından yönetilirler.
Binaların çatı altlarına, saçaklarına ve pencere oyuklarına çamur ve kilden çanak şeklinde sağlam yuvalar yaparlar. Dişi kırlangıç, erkeğinin tükürüğüyle harç ederek gagasıyla getirdiği çamuru toplar, saman ve otlarla sekiz gün içinde sağlam bir yuva yaparlar. Geniş ve yassı gagalarını, yuvalarını yaparken, çamurları sıvamak için mala gibi kullanırlar. Yuvalarının çoğu ancak bir kırlangıcın girebileceği kadardır. Eni yaklaşık 20 cm, derinliği 10 cm kadar olup içi tüy ve kıllarla döşenir. Yuvalarını gruplar halinde mağara, kayalık ve ağaçlara yapan türler de vardır.
Kendi ipek ipliğiyle birlikte taş, kum, deniz kabuğu gibi şeylerle kendisini sararak kelebek olma ihtimalini arttırmaya çalışan bir larvadır.