Ya bazı yaslar haykırılmamışsa?
İçe gömülmüş, üstü örtülmüşse…
Bu haykırılmamış yaslar kalp çakrasını ve ne yazık ki akciğerleri zamanla hasta ediyor.
Bazı travmalar, dramalar, anılar ve şoklar bilinç tarafından kapatılır.
Ancak bilinç dışında çalışmaya ve oyuk açmaya devam etmektedir.
Anlamazsın ancak uğultunun verdiği huzursuzluğu her an yaşarsın.
Haykırılmamış, ağlanmamış, hissedilmemiş yaslar, ertelenmiş yaslar “beyin sisi” olarak kişiyi gelecekte karşılayacaktır.
Bazı travmalar ise benlik yaralanmalarına dahi neden olabilir.
Yani kişinin bir parçası çektiği ıstırapların nedenini bilirken diğer parçası kopmuş ve bilincinde değildir.
Bilinç dışı çalışmalarla travma gün yüzüne çıkarılır.
Bilince çıkarılır.
İfade edilir,
Acı tanınır, dinlenir, hissedilir, içe alınır, anlaşılır ve kavranır.
Acı çekmeye devam ederek kişi geçmişle yani travmayla bağını kesemez.
Kişi kendi sırtını göremeyeceği için bunu tek başına yenmesi zaman zaman zor olabilir.
Geçmişi, travmayı şifalandırmak için üstünü örtmek yerine; içinden acıyarak geçmek gerekir.
Acı hissedilir.
Ve acı ile bağ kesilir.
Geçmişi günümüze taşımaktan kişi özgürleşir.
Hayat bir seçim….
Acıda kavrulup, sıkışıp, diğerlerini, kaderi ve hatta Yaratıcı’yı suçlayıp kurban olmak mı?
Acının içinde geçip içindeki kahramanı uyandırmak mı?
Tamamlanmamış işlerimizi tamamlamanın vakti gelmedi mi?
Yüzleşmeye cesaretin var mı?
Haykır!
Cesaretin var mı?
Bilin istedim…
Onedio okurlarım için sevgiyle…
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
