Bazen düşünüyorum da acaba bazı insanlar sabah uyanınca “Bugün kimin hayatına sızsam da kendimi var hissetsem?” diye mi başlıyor güne? Bir eylem planı, belki bir kahve eşliğinde hazırlanmış strateji hazırlıyorlarmış gibi.
Hayatsız İnsanların Küçük Hesapları
0
Hayatsız insan olmak çetrefilli.
Hedef, başkasının huzuruna damla damla şüphe akıtmak çünkü kendi hayatı öyle sessiz ki başkasının gürültüsüne tutunarak yaşıyor. Çünkü kendi hayatında ne bir neşe yankısı var ne de anlamlı bir uğultu. İçinde çırılçıplak bir sessizlik geziniyor. İşte o yüzden, başkasının iniş çıkışlarına çengel atıyor. Kimi zaman kıskançlıkla, kimi zaman lafla, kimi zaman da tesadüf süsü verilmiş hesap oyunlarıyla...
O gürültüye tutunmak, bir çeşit nefes borusu gibi onun için. Kendi durağanlığının boğuntusunda, başkasının hareketini oksijen sanıyor. Ne zaman biri sevilse ne zaman biri huzurlu olsa hemen o alana yanaşıyor. Çünkü başkalarının sevilmesi ona kendi sevgisizliğini hatırlatıyor. Kıymetli olan her şeyin içinde biraz kendi yoksunluğunu görüyor. İçten içe de farkında ki başkasının hayatına tutunarak yaşamak, başkasının kaleminden kendi adını yazmaya çalışmak gibi. Mürekkep sana ait olmadıkça o cümle zaten silinip gitmez mi?
Bu küçük kurnazlıklarıyla küçük hesap kişisi, kendi hayatının merkezinde olmayınca başkasının kıyısında yaşıyor. Kıyıdan kıyıya laf atıyor ama suya taş atan hep kendisi olduğunu unutup halkaları başkasına mal ediyor. Hayatsızlık bir seçim. Ve bu seçimi yapanlar, başkalarının hayatında figüranlık yaparak başrol gibi davranmaya çalışıyorlar. Oyunun sonunda ise sadece bir dipnot olarak anılacaklarını bilmeden: “Bir ara da böyle biri vardı.” Kötülüklerle anılmayı kendine nasıl layık görür insan?
Sevgiye tahammülü olmayanın, sevgi görene alerjisi olur.
Başkası mutlu olduğunda kaşınan egolar, kendi aynasında çatlayan kibirlerini yamamak için 'eski' hikâyelerin sürümünden kazanmaya çalışır. Tam da böyle insanlara maruz kaldığında ne yaparsan yap onların senin hayatına taş attığı yerde bile bir göl yansıması kadar berrak kal. Onlar çamur atarken bile sen kendi aynanı temiz tut. Sana sataşmaları, senin onlara dokunmuş olmandandır. Yani canları yanıyor olabilir. Fakat bu, senin acın değil. Senin meselen değil. Senin öğretin hiç değil.
Ben mi? Ben sahici bir hikâyedeyim, kendi dünyamda. Kendi geçmişinde bile rol alamamış biri, benim geleceğimi şekillendiremez. Ben, dipnot olmaya razı değilim ve sadece bu yüzden bile hayatımın cümle sonlarını başkasının kalemine bırakmam. Virgülse ben koyarım, noktaysa da ben karar veririm. Kendi hikâyesinin başrolü olmayı seçmiş biri olmak için verdiğim emekleri kendi bahçemde yetiştirmeye devam ederim.
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamıyla yazarlarının özgün düşünceleridir ve Onedio'nun editöryal politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio
Popüler İçerikler
Türk Siyasetinde 'Tarihi Gün' Olabilir: CHP’nin Kurultay Davası Bugün, CHP’ye Kayyum Atanacak mı?
Sigaraya Büyük Zam Geliyor: Sigara Fiyatlarına Ortalama 10 TL Zam Yapılacak!
Bir Katliamın Anatomisi: 2 Temmuz 1993 Madımak Oteli'nde Yaşananlar