İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu 19 Mart'ta gözaltına alınmasıyla başlayan sürecin sonunda 23 Mart'ta tutuklandı. Büyük bir yankı uyandıran bu kararın ardından milyonlar sokağa döküldü, CHP bir hafta boyunca Saraçhane'de miting yaptı. Bu süreçte tepkisini dile getiren ünlü isimler ve siyasilerin yanı sıra sessiz kalanlar da oldu.
Biz de ChatGPT'ye şu an hayatta olmayan isimlerin sürece dair tutumlarını sorduk. Bakalım kimler için, neler demiş?
Karaca, sıkça toplumu direnmeye ve birleşmeye çağırırdı. Bu bağlamda, İmamoğlu'nun tutuklanmasını demokrasiye ve halk iradesine karşı bir darbe olarak görebilir ve insanları bu duruma karşı birlik olmaya, adalet için mücadele etmeye teşvik edebilirdi.
Sosyal medyadan desteğini esirgemeyecek olan Cem Karaca, halkla olan yakın ilişkisi, ona olan desteği ve halkın yanında olma arzusu, onun sosyal olaylara olan duyarlılığını pekiştirirdi.
Politikaya ve toplumsal adalete duyduğu ilgiyi ve duyarlılığı sıkça dile getirmiş bir sanatçı olan Tarık Akan, mamoğlu'nun tutuklanmasını, hukukun ve demokrasinin ciddi bir şekilde ihlali olarak görürdü. Bu tür bir durum karşısında, halkın iradesine ve seçilmiş temsilcilerin hakkına sahip çıkmayı savunurdu. Kamuoyuna güçlü mesajlar vererek, özgürlük ve adaletin savunulması gerektiğini vurgulardı.
Toplumsal olaylar karşısında sessiz kalmaz, halkla birlikte olma gerekliliğini savunurdu. İmamoğlu'nu desteklemek için sokaklarda halkla beraber protestolara katılabilir, bu sürecin demokratik bir mücadele olarak görülmesi gerektiğini anlatan söylemler geliştirebilirdi. Tarık Akan büyük ihtimalle hukuksuzluğa karşı sert bir tavır alarak, hem adaletin hem de insan haklarının savunulması gerektiğine dair güçlü bir duruş sergilerdi.
Levent Kırca, özellikle son dönemlerinde iktidara karşı çok sertti. Süreçle ilgili olarak şunu söyleyebilirdi; “Yine halk bağırıyor, devlet kulaklarını tıkıyor. Bu ülkede önce vicdanlar sürgüne gönderildi.”
Olayların medyada nasıl yansıtıldığına bakar, eğer manipülasyon varsa bunu hicvederdi.
“Eskiden gazeteler haber yapardı, şimdi masal anlatıyorlar. Ama bu masalda dev hep kötü, halk hep suçlu.”
Muhtemelen bunu bir “Olacak O Kadar” skeç konusu yapar, karikatürize ederdi. Bir tarafta emirle hareket eden bürokratlar, diğer yanda çaresizlik içinde bağıran halk…
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi bir olay karşısında, belki de halkın karşılaştığı adaletsizliğe dikkat çeken bir film ya da skeçle toplumu uyandırabilirdi. Mizahi bir dille, güç sahiplerinin halkı susturma çabalarını eleştirir, toplumsal baskı ve adaletsizliği güldürerek ama aynı zamanda ciddiyetle dile getirirdi. “Eyvah! Ne Olacak Şimdi?” tarzı bir filmde ya da komik bir skeçle işlerdi. Mizah, onun halkın sesini duyurmanın ve toplumsal olaylara dikkat çekmenin en güçlü aracıydı. Bu mizahi yaklaşım, toplumsal eleştirisini daha geniş bir kitleye ulaşacak şekilde aktarabilmesini sağlardı.
Halkın yanında durmayı her zaman savunan, köylüsünden şehrine kadar halkın sorunlarını anlatan bir figür olan Sunal, İmamoğlu’nun tutuklanmasını, halkın iradesinin ve demokratik hakkının ihlali olarak görüp, duruşunu net bir şekilde ortaya koyar ve halkla birlikte dayanışma içinde olurdu. Sokaklarda, meydanlarda ya da sosyal medyada, halkın yanında durarak, adaletin sağlanması için çağrılar yapardı.
Kemal Sunal, genellikle sessiz durmaz ve toplumsal meselelerde tavır alırdı. Bugün hayatta olsaydı, adaletsiz bir tutuklama karşısında kesinlikle sessiz kalmaz, kamuoyunda bu durumu protesto eder ve özgürlük, demokrasi gibi kavramlara sahip çıkardı.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi bir olay, onun için halkın iradesinin ve demokratik haklarının ihlali anlamına gelirdi. Bu durumu kesinlikle kabul etmez ve adaletin sağlanması gerektiği mesajını yüksek sesle verir, durumu toplumsal bir adaletsizlik olarak tanımlar ve bunu şarkılarında dile getirirdi.
Ahmet Kaya adaletin sağlanması için çeşitli protestolara katılırdı. Bugün sosyal medya ve dijital platformların gücüyle sesini daha geniş kitlelere duyurabileceğini bilerek, bu süreçte insanları birleştirici bir duruş sergilerdi. Halkın haklarını savunmak için meydanlara çıkabilir, güçlü bir dayanışma çağrısı yapabilirdi.
büyük ihtimalle bu durumu anlatan yeni şarkılar yazıp, müziğiyle toplumu bilinçlendirirdi. 'Ağlama Bebeğim' ya da 'Kendim Ettim Kendim Buldum' gibi şarkılarında olduğu gibi, toplumsal olayların arka planındaki acıları ve zorlukları, insanlara hissettirerek, bir anlamda halkı bu konuda bilinçlendirirdi. Bu tarz bir dönemde, Ahmet Kaya’nın müziği, adaletin ve özgürlüğün sesi olabilirdi. Hem sosyal medya hem de konserlerde halkla bir araya gelerek bu süreci şarkılarla desteklerdi.
Bugün, Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanmasının ardından halkın birleşmesi, özgürlüğünü savunması ve adalet için mücadelesi gerektiği mesajını verir, bu sürecin sadece bireysel değil toplumsal bir hak mücadelesi olduğunu anlatırdı.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasını hukukun, demokrasi ve halk iradesinin ciddi şekilde ihlali olarak görürdü. Mumcu, Türkiye’deki hukuki süreçlerin adil ve şeffaf olmasını savunmuş bir gazeteci olarak, bu durumu büyük bir tehlike olarak değerlendirebilir ve adaletin sağlanması için sert bir tavır alırdı. İmamoğlu’nun tutuklanmasının hukuksuzluğunu her platformda dile getirir, halkı bu duruma karşı bilgilendirir ve demokratik hakların korunması için çağrıda bulunurdu.
Uğur Mumcu, olayları sadece yüzeysel bir şekilde ele almakla kalmaz, derinlemesine analiz ederdi. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasının ardındaki siyasi, toplumsal ve ekonomik dinamikleri inceleyerek, olayın nedenlerini ve sonuçlarını ortaya koyardı. Bununla birlikte, İmamoğlu'nun tutuklanmasının Türkiye’deki mevcut siyasi iklimdeki olumsuz gelişmelere nasıl bir katkı sağlayacağına dair kapsamlı bir analiz yapar, her adımı sorgular ve kamuoyuna doğru bilgi aktarımını sağlardı.
Medyanın bu konuda ne kadar özgür ve bağımsız hareket edebildiğini sorgular ve medya organlarını, siyasi baskılara karşı daha cesur bir tavır almaya çağırırdı. Ahmet Kaya gibi, toplumsal sorunları dile getirmekte zorlanmayan bir gazeteci olarak, kendi kalemiyle, büyük bir sorumlulukla bu durumu kamuoyunun takdirine sunardı. Halkı doğru şekilde bilgilendirir, adaletin ve demokrasinin korunması için ne yapılması gerektiğini anlatırdı.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasını, sadece bir kişi ya da bir siyasetçinin değil, tüm Türkiye’nin demokratik haklarının gaspı olarak görürdü. Bunu doğrudan karşısındaki güce karşı bir cesaretle dile getirir, kendi meslektaşlarını da cesur olmaya davet ederdi. O, bir gazeteci olarak, toplumsal olayları objektif şekilde yansıtmak ve bunu kamuoyuyla paylaşmak adına, hiçbir baskıdan geri adım atmazdı.
Hrant Dink, muhalefet edenlere yönelik baskıların artmasının, toplumsal barışa ve demokrasiye zarar verdiğini savunarak, İmamoğlu’nun tutuklanmasını şiddetle eleştirirdi. Dink, bireysel haklar ve toplumsal özgürlüklerin korunması gerektiğini savunarak, İmamoğlu’nun durumu üzerinden, Türkiye'deki hukukun üstünlüğüne yönelik ciddi eleştirilerde bulunabilirdi.
Dink, Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi olayların toplumda daha büyük bir kutuplaşmaya yol açabileceğini öngörebilirdi. Bu durumda, Dink, toplumun birbirini daha iyi anlaması ve toplumsal barışın sağlanması için bir çağrı yapar, gerilimleri artırmak yerine daha yapıcı bir dil kullanılması gerektiğini savunurdu.
Dink, siyasi kutuplaşmanın Türkiye'yi daha fazla böleceğini ve halkın birbirini anlamasının önemini vurgulardı. Tutuklama olayının ardından toplumun bir arada kalması ve uzlaşma adına daha fazla çaba gösterilmesi gerektiğini anlatır, bu tür olayların sadece siyasi figürleri değil, tüm halkı etkileyen olaylar olduğunu dile getirirdi.
Dink, Türkiye'nin demokratikleşme sürecinde önemli bir adım olarak gördüğü insan hakları ve özgürlüklerin her koşulda korunması gerektiğini vurgular, İmamoğlu’nun tutuklanmasını hukukun üstünlüğü ve sosyal adalet açısından ciddi bir tehdit olarak değerlendirirdi. Bu bağlamda, adaletin her birey için eşit ve adil olması gerektiğini savunurdu.
İmamoğlu’nun tutuklanmasının sadece bir siyasi figürün cezalandırılması değil, toplumu susturmanın ve baskı altına almanın bir yolu olduğuna dikkat çekerdi. Türkiye’deki özgürlüklerin her geçen gün daha fazla kısıtlanmasından endişe duyar, buna karşı çıkmak için her türlü platformda sesini yükseltirdi.
Ferdi Tayfur, müziğinde toplumun ve halkın sıkıntılarını işlemeyi tercih etmiş, halkın zor durumlarına duyarlı bir sanatçıdır. Ancak milliyetçi bir figür olarak, büyük ihtimalle hukukun ve devletin kararlarının arkasında durmayı savunmuş bir tutumda olabilir, ancak bu durumu halkın çıkarları açısından sorgulayan bir yaklaşım sergileyebilirdi. Tayfur’un şarkılarında işlediği vatan sevgisi ve bağımsızlık gibi temalar, onun toplumun huzurunu koruma çabasıyla birleşebilir. Bu durumda, eğer Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması gibi bir durum milliyetçi bir bağlamda halkın huzurunu tehdit ediyorsa, Tayfur bu duruma karşı çıkabilir ve adaletin sağlanması gerektiğini savunabilirdi.
Eğer Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması halkın birliğine zarar verecek şekilde bir kutuplaşmaya yol açıyorsa, Tayfur bu kutuplaşmanın toplumu zayıflattığını düşünebilir. O, halkı bir arada tutma adına bu tür gerginliklere karşı çıkarak, milliyetçi bir bakış açısıyla toplumsal birliği savunabilirdi. Yani, ülkenin huzurunu korumak için farklı siyasi görüşlerin uzlaşması gerektiği yönünde bir çağrı yapabilirdi.
Tayfur, devletin güçlü olması gerektiğine dair bir bakış açısı olabilirdi. Bu bağlamda, İmamoğlu'nun tutuklanması gibi bir gelişme, Tayfur’un devletin otoritesine ve güvenliğine verdiği önemi yansıtan bir bakış açısıyla anlaşılabilirdi. Ancak aynı zamanda halkın haklarının savunulması gerektiği inancına sahip olduğu için, bir adalet sistemi içinde tüm kesimlerin eşit bir şekilde değerlendirilmesi gerektiğini de savunabilirdi. Bu anlamda, devletin gücünü savunsa da, demokratik hakların ihlali noktasında duruş sergileyebilir ve yasal yollarla çözüm arayabilirdi.
Barış Manço, halkın değerlerine büyük saygı duyan bir sanatçıyken, sanatını toplumsal değişim ve farkındalık yaratmak için kullanırdı. Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanmasını, belki de 'Gülpembe' ya da 'Dönence' gibi şarkılarında olduğu gibi, insanların birbirine kenetlenmesini, adaletin ve özgürlüğün savunulmasını anlatan bir parça olarak kullanır, toplumsal tepkiyi müzikle pekiştirirdi. Manço'nun şarkıları ve söylemleri, bu tür haksızlıkları ve hukuksuzlukları açıkça dile getirerek toplumu bilinçlendirmeyi amaçlardı.
Her fırsatta halkı birleştirici sözler söylemiş ve toplumsal kutuplaşmaya karşı durmuş bir sanatçı olarak, bu tür bir olayda insanların adaletin sağlanması için ortak bir amaç etrafında birleşmelerine öncülük ederdi.
2025 yılına geldiğimizde sosyal medya önemli bir etkiye sahip olduğundan, Barış Manço büyük ihtimalle bu platformları halkı bilgilendirmek ve doğru mesajları yaymak için kullanırdı. Ancak geleneksel medya ve televizyon aracılığıyla da görüşlerini ifade etmeyi tercih edebilir, toplumsal olaylarla ilgili halkı daha bilinçli hale getirecek yayınlar yapabilirdi.
Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanmasının ardından, toplumsal dayanışmanın önemini vurgulardı. İnsanları birbirine kenetlenmeye, adaletin peşinden gitmeye ve özgürlükleri savunmaya çağırırdı. Aynı zamanda, birlik olmanın gücünü anlatan şarkılarla insanları bir araya getirir, bu zor dönemde birlikte hareket etmenin önemini anlatırdı.
Neşet Ertaş barışçıl bir tutum sergilerdi. Şiddete karşı durur, halkı sakin ve sağduyulu bir şekilde hareket etmeye çağırırdı. Onun müziği, haksızlık ve zulme karşı bir direnişin ancak barışçıl yollarla mümkün olabileceğini anlatan bir dil kullanırdı.
Neşet Ertaş, halkının özgürlüklerine ve demokratik haklarına büyük bir saygı gösterirdi. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi bir olayda, bireysel özgürlüklerin korunması gerektiği mesajını verir, halkın bu haklarını savunmasının önemini vurgulardı. Neşet Ertaş’ın şarkılarındaki özgürlükçü dil, onun bu süreçte de tutumunun nasıl şekilleneceğini net bir şekilde gösteriyor. Toplumsal hak ve özgürlüklerin ihlali karşısında, halkı bu haklar için mücadele etmeye çağırırdı.
Bu tür olayları sadece bir siyasi gelişme olarak değil, toplumsal hakların ihlali olarak görüp, halkı adalet için sesini yükseltmeye davet ederdi. Şarkılarında ve röportajlarında, halkın demokratik haklarının korunması gerektiğini savunur, özgürlüklerin savunulması için mücadele edilmesi gerektiğini belirtirdi.
Kayahan, her zaman barış ve huzur mesajları veren bir sanatçıydı. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi bir durumda, Kayahan kesinlikle toplumu kutuplaştıran söylemlerden kaçınır, halkı birleştiren bir dil kullanırdı. Barışçıl bir şekilde, şiddetten uzak durmayı ve demokratik hakların korunması için sağduyulu bir şekilde hareket etmeyi savunurdu. Kayahan’ın müziğinde de barışın ve birlikteliğin ön planda olduğu şarkılar, onu bu tutumu sergileyen bir sanatçı yapardı.
Kayahan, sanatçının toplumda bir sorumluluğu olduğu görüşünü benimsemişti. Sanatçının sadece eğlendiren değil, toplumsal olayları, halkın yaşadığı sıkıntıları da dile getiren bir rol üstlenmesi gerektiğini savunuyordu. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasında, Kayahan bu durumu bir fırsat olarak görür, toplumu bilinçlendirmek ve insanları hakları için mücadele etmeye çağırmak için şarkılarını, sözlerini ve duruşunu kullanırdı. büyük ihtimalle halkı birbirine yakınlaştıracak bir mesaj verebilir, toplumsal kutuplaşmayı engellemeye yönelik bir tavır sergilerdi. Aynı zamanda, 'Daha Dün' gibi şarkılarındaki gibi, halkın yaşadığı sıkıntıları ve acıları anlamaya çalışan bir tavırla, toplumu bu olayda birlik olmaya davet ederdi.
Süleyman Demirel, sıkça toplumsal uzlaşma ve birlik mesajları veren bir liderdi. Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması gibi bir olay, toplumsal kutuplaşmayı derinleştirebilir, ancak Demirel bu tür bir durumu yatıştırmak adına toplumun farklı kesimlerinin bir araya gelmesi gerektiğini savunurdu. Kendisi, Türkiye'nin farklı siyasi ve toplumsal yapıları arasındaki dengeyi her zaman gözetmiş bir lider olarak, bu durumu daha geniş bir toplumsal uzlaşma sağlamak için bir fırsat olarak kullanabilirdi.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması, Türkiye’deki siyasi ortamı daha da gergin hale getirebilir, bu da ülkenin istikrarını tehdit edebilirdi. Demirel, böyle bir durumda istikrarı sağlamak adına farklı siyasi aktörlerle bir araya gelir, gerilimin azaltılması için arabuluculuk yapmaya çalışırdı. O, çoğu zaman 'siyasi tıkanıklıklardan çıkmak için diyalog ve uzlaşı' gerektiğini savunmuş bir isimdi.
Demirel büyük ihtimalle hükümetle ve ilgili diğer siyasi aktörlerle diyalog kurmaya çalışır, krizin çözülmesi için müzakereler yapılması gerektiğini savunurdu. Demirel'in pragmatik yaklaşımı, her durumda siyasi uzlaşı sağlamaya yönelik çalışmak olduğu için, olası bir gerginliğin ortadan kaldırılması için çözüm arayışlarını öne çıkarırdı.
Ecevit, her zaman demokratik kurumların ve yargının bağımsızlığının savunulması gerektiğini söylemişti ve bu durumda, yargının doğru çalışması için adaletin sağlanmasını isterdi. Bu tür bir olayda, toplumun adalete olan güveninin zedelenmemesi gerektiğini vurgular, toplumu hukukun işlemesi için sağduyulu olmaya çağırırdı.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması, Türkiye’deki toplumsal ve siyasal eşitsizlikleri daha da derinleştirebilir. Ecevit, bu durumu sosyal adaletin ihlali olarak görür, eşitlik ve adalet için mücadelenin önemini vurgular, halkı bu konuda bilinçlendirirdi. Sosyal adaletin temellerinin demokratik bir sistemde atılacağına inanır, halkın temel haklarının korunması gerektiği mesajını verir, haksızlığa karşı sesini yükseltirdi.
Ecevit, politikada uzlaşmacı bir yaklaşım benimsemişti. Kriz anlarında, ülkenin birliği ve istikrarı için diyaloğun önemini her zaman vurgulamıştır. Eğer Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması sonrası Türkiye'de bir toplumsal gerilim yaşanmış olsaydı, Ecevit’in yaklaşımı büyük ihtimalle sakinleştirici ve uzlaştırıcı olurdu. Hem hükümetle hem de muhalefetle görüşmeler yaparak, gerginliği azaltmak için çaba sarf ederdi. Ecevit, her zaman sağduyulu ve yapıcı bir yaklaşım sergileyerek, sorunları diyalogla çözmeye çalışırdı.
Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması, halkın seçme ve seçilme hakkına yönelik ciddi bir tehdit oluşturabileceği için, Ecevit kesinlikle bu konuda tavır alır, halkın iradesine saygı gösterilmesi gerektiğini savunurdu. Ecevit’in halkçı duruşu, her zaman halkın özgürlüklerini ve demokratik haklarını korumayı ön planda tutmuştur. Bu bağlamda, tutuklama gibi olaylar karşısında halkın özgür iradesinin ihlal edilmemesi gerektiğini güçlü bir şekilde dile getirirdi.
Özal, halkın iradesinin ve demokratik seçimlerin sonuçlarının saygı görmesi gerektiğini savunmuş bir liderdi. Bu tür bir gelişme karşısında, kesinlikle hukukun doğru işlemesi gerektiği mesajını verirdi. Hem yargı bağımsızlığının korunmasını hem de adaletin tesisi için çalışmalar yapılmasını isterdi.
Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması olay, toplumda ekonomik belirsizlik yaratabilir ve halkın moralini bozabilirdi. Özal, her zaman ekonomik istikrarın ve kalkınmanın önemli olduğuna inanıyordu. Bu nedenle, toplumsal gerilimin ekonomik istikrara da zarar vermemesi için kriz yönetimi stratejileri geliştirebilirdi. Ekonomiyi canlandırmaya yönelik mesajlar vererek, ülkenin dış ve iç ekonomisiyle ilgili olumlu adımlar atmayı hedeflerdi.
Özal, iç politikadaki krizlerin dış politikada da etkiler yaratabileceğinin farkındaydı. Türkiye’nin uluslararası imajını çok önemseyen bir liderdi. Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanmasının Türkiye'nin dış ilişkilerinde olumsuz bir etki yaratabileceğini göz önünde bulundurarak, bu durumu yumuşatmak için uluslararası toplumla diplomatik bir diyalog kurma yoluna gidebilirdi. Hem içeriye yönelik çözüm önerileri sunarak hem de dışarıya Türkiye’nin demokratik temellerini savunarak ulusal çıkarları korumaya çalışırdı.
Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması Türkiye'de siyasi bir kriz yaratabilir, ancak bu durumu çözme konusunda hem iç politikada hem de dış politikada dengeyi korumaya çalışırdı. Aynı zamanda, Türkiye'nin ekonomik gelişimini sürdürmesi için iç istikrarın sağlanması gerektiğine inanırdı ve bu sürecin en önemli unsurlarından biri de halkın sağlıklı bir şekilde temsil edilmesiydi. İmamoğlu’nun tutuklanmasını, demokrasiyi tehdit eden bir hamle olarak görüp, bu konuda çözüm yolları geliştirmek için çaba sarf ederdi.
Sakıp Sabancı, ekonomik kalkınmayı ve istikrarı her zaman ön planda tutmuş bir isimdi. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması gibi bir durum, Türkiye'nin iş dünyasında belirsizlik yaratabilir ve ekonomik istikrarsızlık getirebilir. Sakıp Sabancı, iş dünyasının geleceğini düşünerek, bu tür gerginliklerin ekonomik kalkınmayı zedelememesi gerektiğini vurgular, büyük olasılıkla iş dünyası temsilcileriyle bir araya gelir, iş dünyasında güvenin korunması için çözüm önerileri sunardı. Ayrıca, devletin ekonomik büyümeyi ve yatırımları teşvik etmek için adımlar atması gerektiğini savunur, çözümün ekonomik kalkınmaya zarar vermemesi gerektiğine dikkat çekerdi.
Sabancı, Türkiye'nin uluslararası alandaki imajını da önemseyen bir liderdi. Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması, sadece iç politika değil, dış ilişkilerde de Türkiye'nin imajını etkileyebilir. Sabancı, dış dünyanın Türkiye'deki demokratik gelişmeleri ve adaletin işlememesini izlediğini bilerek, uluslararası toplumla ilişkilerin sağlıklı bir şekilde sürdürülmesi için çözüm arayışlarına girerdi. Türkiye'nin dışa dönük olumlu imajının korunması için hem diplomatik çözüm önerileri sunar, hem de iş dünyasında Türkiye'nin güçlü bir şekilde temsil edilmesini sağlardı.
kayahan ve barış mançoyu hiç göremezdiniz ortalarda %100. levent kırca zaten şimdiye kadar 10 kere tutuklanırdı hatta silivride yatarken şafak baskınıyla daha bi ekstra tutuklanırdı.
Bu kadar boş ve gereksiz bir içerik görmedim
Ahmet Kaya muhtemelen diğer dem partililer gibi başına kuma gömerdi.