Yaşamın en büyük dramı; insanların yok olması değil, mücadeleden yılmasıdır.
Cemil MERİÇ
Bazılarımız hayatta o kadar şanslı olamaz; kimimiz bir şeylerin eksikliğini yaşarız, kimimiz doğduğumuz günden beri bir mücadelenin içerisine girmek zorunda kalırız... Yaşadıkları şeyler farklı olsa da bu insanların bildikleri ortak duygular, durumlar vardır. İşte onlardan bazıları:
Ve çoğu zaman bunu yaparken tek başınasındır.
Bilirsin ki umudunu kaybedersen sen de kaybolursun.
Çünkü bunlar senin umudunu canlı tutup, her şeye rağmen şükretmeni sağlıyordur.
Karşılaştığın onca acımasızlık, hayal kırıklıkları, zorluklarla mücadele seni duygusuz biri haline getirebilecekken sen tam tersini seçmişsindir. Çünkü en önemli şeyin insanlık olduğunun bilincindesindir.
Zaten kendini bildin bileli bir şeyler ile uğraşıyorsundur, kolay kolay da pes etmeyen biri olduğu için karşına çıkan ne olursa olsun sonuna kadar mücadele edebileceğinin farkındasındır.
O kadar acı tecrübe sonucu hayatta kendinden başka kimseye güvenmemen ve kimseden bir şey beklememen gerektiğini öğrenmişsindir.
Çünkü çoğu zaman ikinci bir şansın olmamıştır ya da olmayacaktır. O yüzden hiçbir şeyi riske atamazsın.
Belki de en acısı budur. Hayat seni erkenden olgunlaştırmış, çocuk olmana bile izin vermemiştir. İşte bu yüzden bir yanın hep çocuk kalmıştır.
Çünkü güçlü durmaktan başka çaren olmadığını bilirsin
annesiz babasız başlayınca 5-0 oluyor o ...
deplasmanda degilde evinde yediysen o sıkıntı hacı