Merhaba;
Bugün öğretmenler günü olunca, sabahın ilk saatlerinden beri kendimi 'öğrenme' üzerine düşünürken buldum.
Beni düşündüren okullarda öğretilmediğinden kendimizin bir şekilde öğrenmek zorunda kaldığı ve keşke okullarda öğretilseydi de mezun olunca sudan çıkmış balığa dönmeseydik dediğim şeyler.. Neler mi?
4 yıl önce basılmış tek kitabım olan 'Yeni Bir Pencere Aç' sayfa 173'de şunları karalamışım:
'İş yaşamımda düşe kalka öğrendiğim ve her seferinde keşke bunu bana mezun olmadan okulda öğretselerdi dediğim neler var?
– Karşındakine cevap vermek için değil, onu iyi anlayabilmek için dinlemek
– Bireysel başarılar yerine, birlikte başarmanın değerli olduğunu görmek
– En doğrusunu yapıcam yerine, deneyip – yanılacağım, öğrendiklerim beni zenginleştirir diyebilmek
– Hata yaptığımda, düştüğümde, kararlılıkla ve hevesle yerden kalkabilmek
– Başkalarının doğrularını değil, kendi doğrularını yaşayabilmek
– En güzel takdirin kendine duyduğun güven ve saygı olduğunu bilmek
– Başkalarının başarmasına katkı sağlamanın erdemini hissetmek
– Değerlerini ve potansiyelini yaşamanın, ne kadar kazandığından daha önemli olduğunu anlayabilmek
Ve belki de en önemlisi:
– Kendi hayatına sonuna kadar sahip çıkarak, yaşamının liderliğini üstlenmek!
Umarım bir gün okullar hata yapmayı, inisiyatif almayı, dayanıklılığı ve kişisel motivasyonu öğretecek ve işte asıl o zaman gelecek başkalaşacak!'
4 yıl önce yazdıklarıma bugünkü Pınar'ın çerçevesinden baktığımda aslında biraz da okullara haksızlık ettiğimi düşünüyorum. (Biraz dedim üstüme gelmeyin 🙈)
Tabi ki okullar bu konuları ele alsa muhteşem olur ama bazı şeylerin maalesef aile, öğretmen ya da başka bir bilir kişi tarafından öğretilmesi çok zor..
Bunu orta yaş itibariyle kendi hayatımda, oğlumda ve çevremde tecrübe etmiş durumdayım.
Bazı şeyler sadece tecrübe ederek öğrenilebilir..
Bazı şeyler için tek öğretmen 'yaşamın kendisidir.'
Belki denk gelmişsinizdir, geçenlerde Instagram hesabımda şunu paylaşmıştım:
Başkaları tarafından öğretilemeyen ve sadece hayatın bize öğretebileceği 6 beceri:
Acı, stres, pişmanlık gibi zorlayıcı duygularla başa çıkabilme becerisi
Kendin için doğru ilişkiyi, doğru insanı bulma ve ilişkiyi devam ettirme becerisi
Kendi düşünce ve inançlarını sorgulayabilme becerisi
Eleştiriyi göğüsleyebilme ve takdir edilmemeyi kabullenme becerisi
Ego ile öz güven arasındaki sınırı ayırt edebilme, kişi olarak eşsiz olduğunu ve fakat diğer insanların da en az senin kadar 'özel' olduğunu kabullenme becerisi
Hatalarını kabul etmek ama daha da önemlisi nasıl telafi edebileceğini kavrama becerisi (Çünkü bazı şeyler sadece özür ile çözülmüyor değil mi?)
Gerçek şu:
Eğer bu yaşamda kendimize anlamlı bir yer edinmek istiyorsak;
düşe - kalka / eğile - büküle / kimi zaman hayatın; kimi zaman bir hocanın, kimi zaman bir kitabın veya deneyimin öğretmesine izin vermemiz gerekiyor. Ve tabi ki öğrenmeye zaman ayırmamız..
Çünkü hepimiz bugünden başlayıp kendimize yeni bir yaşam inşa edebiliriz, ancak bunu 'öğrenmeden' yapamayız. Ölene kadar büyümeye devam!
Şimdi:
Eğer bunu tek başınıza yapmak istemiyorsanız ya da nereden başlayacağınızı bir türlü kestiremiyorsanız; Haddini Aş Kulübü'ne katılarak kariyer ve girişimcilik yolculuğunuzda destek alabilirsiniz.
Bora veya benden bire bir mentorluk alıp, kulüp üyelerine özel eğitimlere katılıp, topluluktan fikir alıp anlamlı bir network kurarak bir öğrenme yolculuğuna çıkabilirsiniz.
Eğer:
Her gün yeni bir şey öğrenmek, bir konuda derinleşmek ya da bir şeyi pekiştirmek için günde sadece 45 dakikanızı ayırırsanız, muhteşem bir dönüşümü başlatmış olacaksınız. Bu konuda size söz veriyorum.
Bitirirken; tüm öğretmenlerimize, ailemize, çevremize ve hayatın kendisine öğrenmemize vesile oldukları için teşekkür etmek istiyorum.
Muhteşem bir gün olsun 🙏
Sevgiler.