Uçak yolculukları sırasında insanın daha bir hüzünlü hissettiği doğru, daha ilginciyse bu hüznün ağlamayla sonuçlanma oranının da uçak yolculukları esnasında tavan yapması. Peki ama neden?
Uçak yolculukları sırasında insanın daha bir hüzünlü hissettiği doğru, daha ilginciyse bu hüznün ağlamayla sonuçlanma oranının da uçak yolculukları esnasında tavan yapması. Peki ama neden?
Erkek yolcuların yüzde 41'i uçak yolculukları sırasında ağlamaklı olduğunu belirtirken, kadınlarda bu oran %60'lara yakındı. Ortalama olaraksa yaklaşık her iki kişiden biri, uçaktayken daha ağlamaklı olduğunu kabul ediyordu.
Bu noktada ilk önce ağlama eylemine biraz odaklanmak gerek. Evrimsel açıdan baktığımızda ağlamak, uzmanlara göre etrafımızdakilere kendimizi çaresiz hissettiğimiz durumlarda içgüdüsel olarak yardımlarını istediğimize yönelik bir mesaj vermemizin sonucunda oluşuyor. Bebeklerin bu kadar çok ağlamasının nedeni de temelinde bu durum; bizden bir şeyler istediklerini ağlayarak gösteriyorlar.
Bunlardan bir diğerinin etrafımızdaki sevdiğimiz veya güvendiğimiz insanlarla bağlar kurma çabası olduğunu düşünen uzmanlar da mevcut. Fakat bu teori, uçaktaki durumu açıklama konusunda sıkıntılı. Nitekim uçaktayken etrafımızdaki kimse tanıdığımız, sevdiğimiz, güvendiğimiz insanlar değil.
Yetişkinler olarak, bebeklerin aksine çoğu durumda kendimizi savunabilir veya ihtiyaçlarımızı giderebiliriz. Fakat uçaktayken bu durum ortadan kayboluyor. Yalnızlık, havada tamamen savunmasız olma, olası bir kaza durumunda elden gelebilecek hiçbir şeyin olmaması gibi nedenler, kendimizi çaresiz ve yardıma muhtaç hissettiriyor.
Nitekim uzmanlar, herhangi bir davranışın bir çözüm sunmadığı durumlar esnasında son çare olarak ağladığımızı belirtiyor. İçgüdüsel olarak bir tehlike ihtimali esnasında 'savaş/kaç' taktikleri arasında seçim yaptığımızdan (bir de 'öylece kal' var) ve bu iki taktik de bu durumda anlamsız olduğundan, istemsiz olarak ağlamaklı hissediyoruz.
Bazılarına göre yüksek rakımda uzun süre kaldığımızda, düşük oksijen seviyesi nedeniyle gözyaşı döküyor olma ihtimalimiz bulunuyor olabilir. Bu konuyla ilgili bazı veriler de mevcut.
Buna göre yüksek bölgelerdeyken olumsuz duygular daha baskın oluyormuş. Ayrıca yüksek rakımın, daha fazla yorgunluğa yol açtığı da bilinen bir gerçek. Yorgunken ağlamaya daha da yatkın olduğumuz yönünde bilgiler de mevcut; çünkü beynimiz enerjik olmadığından olumsuz duygularla baş etme konusunda daha zayıf kalıyor.
Dolayısıyla uzun hava yolculuklarının ağlamaklı olmamıza yol açması, yüksekliğin yorgunluğa yol açmasının bir sonucu olabilir.
Arkada eşi-dostu, anne-babayı bırakmak veya uzun süredir görmediğimiz birinin yanına gidiyor olmak, duygusal olarak bizi çoğu koşulda etkiliyor olabilir.
Bu konuda daha kapsamlı araştırmalar yapıldığında, çok daha net sonuçlara da ulaşabileceğiz. Son olarak bir anket yaparak yazıyı noktalayalım.
hiç uçağa binmedim ki aq
ölüm korkusu :)
hiç binmedim ki vay aq ot gibi yaşıyorum