Kendisinden boşanan eski eşi Semine Eylence'yi, birlikte yaşamayı reddettiği için dövdüğü ve işlence yaptığı gerekçesiyle tutuklanan Recep Yılmaz, çıkarıldığı ilk duruşmada serbest bırakıldı.
Tahliye olduktan sonra oğlunu arayan Yılmaz “Annen ya benimle barışır ya da ölür” diye tehditte bulundu. Tahliye haberini alan Eylence, “Beni kim koruyacak bu adamdan” dedi.
İstanbul'un Esenyurt ilçesinde yaşayan Semine Eylence, 17 yaşındayken kaçırılıp tecavüze uğradığı Recep Yılmaz ile, ailesinin kendisine destek vermemesinin ardından evlenmek zorunda kaldı.
23 yıl evli kaldığı Yılmaz'dan üç çocuğu olan Eylence, evlilik boyunca şiddet gördü. Yaşadığı bu şiddete dayanamayan Semine Eylence, 3 yıl önce Recep Yılmaz'a boşanma davası açtı. Yılmaz, davayı geri çekmesi için eşine şiddet uyguladı ancak Semine Eylence geri adım atmadı ve mahkeme çifti boşadı.
Büyükçekmece Cumhuriyet Başsavcılığı, Recep Yılmaz hakkında basit yaralama suçundan 1 yıl, silahla tehdit suçundan 5 yıl, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 7 yıl, hakaret suçundan da 2 yıl olmak üzere toplam 15 yıl hapis cezasıyla yargılanmasını talep etti. Büyükçekmece 16’ncı Asliye Ceza Mahkemesi’nde 30 Haziran’da hâkim karşısına çıkan Yılmaz savunmasında suçlamaları kabul etmedi.
Hürriyet'ten Burcu Purtul Uçar'ın haberine göre mahkeme, 2.5 ay cezaevinde kalan sanığın savunmasının alınmış olması, tutuklu kaldığı süre ve artık bir tutuklama nedeninin görülmemesi sebepleriyle sanığın tahliyesine karar verdi.
Tahliye haberini alan Eylence, şunları söyledi:
“Korku içindeyim. Hemen askerdeki oğlumu aramış ‘Ya annen beni kabul eder ya ölür demiş’. Korkudan işe gidemedim. Ama para kazanmam lazım. Bu adamdan beni kim koruyacak? Tahliye olduğunu öğrenince elim ayağım boşaldı. Oturdum bir saat kaderime ağladım. Adaletsizliğe üzüldüm. O kadar çok şikâyet ettim ki onu. Devlet bunu bana nasıl yapar? Böyle insanları dışarı salıp da ne olacak? Bana ne zaman sıra gelecek diye mi bekleyeceğim? Beni kaçırdığında ‘Ya benimle yaşayacaksın ya da öleceksin. Başka çaren yok’ dedi, kafama silah dayadı.
Ben bu ölüm korkusuyla yaşayamam ki akıl sağlığımı kaybederim. O psikolojiyi atlatamıyorum rüyalarıma giriyor. Kafamı duvarlara çarpa çarpa dövmekten duvarlar kan olurdu hep. Sevmediğim bir insanla ömür geçirdim ben. Çocuklarım için her şeye katlandım. O adam çalışıp evine bakmadığı için ben hep çalıştım. Çocuklar ilkokuldan beri çalışıyorlar. Yıprandılar. Gün yüzü görmediler. Ne isterdim biliyor musunuz sadece 1 gün bile olsa mutlu olmayı. 1 gün bile mutlu olamadım şu hayatta ona üzülüyorum.”
nefret ediyorum bu ülkeden, kanunlarından ,adaletinden, her seyinden ...Atatürk bu ülkeyi böyle görse kim bilir ne kadar hayal kırıklığına uğrardı.
Hukuk sistemi tamamen çökmüştür, bu ülkede adalet arayan ya çaresizdir ya da aptaldır.
3 gün sonra bu abla için çok geç kalınmış olacak.... devlet buna göz yummamalı