Ruh emici kombinim ☔️
Instagram’da takip ettiğim insanların iyi göründüğü fotoğraflarını görmek beni mutlu ediyor. Mutlu bir şey görmekten kim hoşlanmaz zaten. Bazen de sadece ‘mutlu görünen’ şeyler görüyorum. Yani öyle görünüyor ama gerçek bir mutluluk var mı orada bilmiyorum…
Mesela bu fotoğraf ilk bakışta mutlu bir fotoğraf. Sonra yüzüme bakıyorum. Bu yazın o günlerini hatırlıyorum…
Dışarıdan bakan birinin ilk bakışta çok mutlu bir sürü şey görebileceği bir çerçevenin içindeydim o günlerde. Kötü hissederken nankörlük ediyormuş gibi hissetmenin de ağırlığını taşımaya çalışıyordum. Bir yandan da etrafımda, mutlu bir şeyin içinde istediğim kadar mutsuz durabilmeme tahammül eden insanlar vardı. Benim bir eğlence makinesi olmak zorunda olmadığımın ayırdına benden önce varmış insanlar…
Bu, o insanlardan, yetenekli bir fotoğrafçının bana hediyesi. Mutsuzluğun iyi şartlarla, iyi şansla, bir şeylerin bir süreliğine yolunda gitmesiyle özetlenemeyeceğinin de bir hatırası. Bugünden bakınca beni mutlu eden bir fotoğraf olması da hayatın bir milyon gizemli oyunundan sadece bir tanesi.
Hadiseye bak oda müge gibi anahtar kolye takmis reza nin anahtari mi acaba !