Geçtiğimiz günlerde Marmaray'da bir kişinin raylara atlayarak intihar etmesi büyük yankı uyandırmış, yapılan incelemelerin ardından söz konusu kişinin hayatını kaybettiği anlaşılmıştı.
Yaşanan intihar vakasının sosyal medyada paylaşılması ve konuyla ilgili yapılan yorumlar, yepyeni bir tartışmanın başlamasına neden oldu. Özellikle intiharın halka açık yerlerde yapılmasını doğru bulmayan kişi yorum yağmuruna tutuldu.
Bu haberin yorumlarında ben de demiştim: Bu pisikolojideki insanların neden halka açık yerleri seçtiği bir araştırma konusu olmalı. Kendini öldürmeye karar veren kişi neden tren altında parçalanmayı seçsin ki? Çok daha hızlı ve acısız yollar var ya da hemen evin çatısı varken neden metroya kadar gidip parçalanmak? Belki de bir son ümittir yolda beni kurtaracak bir şey bulurum diye. Ya da anlık bir cinnettir treni görünce. Belki de "bir de benim için bir yarım saat saygı duruşunda beklemiş olsun şu insanlar" demiştir. Bilemiyorum... Net olan şey intiharın bir "pes etme" bile olmadığı, tam aksine iyi ihtimalleri sonlandırdığıdır.